Het renoveren van treinstations is een vak apart en niet iets wat je zomaar even doet. Ontwikkelaar Live Motion Games leek het een goed idee om dit als basis te nemen voor een heuse simulatie-game. Echter, waar je in het ‘echt’ samen met een groep mensen aan zo’n klus begint, ga je in Train Station Renovation helemaal in je eentje aan de slag. Hebben we hier te maken met een simulatietopper of valt er nog genoeg te…eh…renoveren?
Rustgevend
Mijn game cv heeft er weer een nieuw stuk werkverleden bij en het is er niet zomaar een. Inmiddels kan ik zo aan de slag als bijvoorbeeld piloot, burgemeester, voetbalmanager en Italiaanse loodgieter. Sinds vorig jaar weet ik prima (virtuele) treinen te besturen en nu dus kan ik blijkbaar zonder problemen een treinstation renoveren. Het is namelijk ook helemaal niet moeilijk, terwijl je bij het horen van de werkzaamheden geen makkelijke klus verwacht. Of je nu treinen aan het schoonmaken bent of aan het repareren, de benodigd in te drukken knop komt netjes in je beeld. Hierdoor wordt Train Station Renovation een soort zen-achtige ervaring, waarbij de setting eigenlijk alleen maar dient voor ontspanning.
Het blijft een gekke combinatie, want als je mij morgen in het echt stations laat renoveren gaat dat voor mij niet aanvoelen als ontspanning. Dat komt in de game ook door de verlaten stations en de rustgevende muziek. Jammer genoeg gebeurt er weinig op het station zelf, waardoor je als renoveerder steeds eenzamer wordt, maar het had de setting ook wat meer sjeu gegeven. Hierbij bedoel ik bijvoorbeeld bewegende treinen of enig ander leven in de spreekwoordelijke brouwerij.
Sterren in de trein
Elk station ligt vol afval, rommel en onbruikbare treinmeubels, zoals de bekende zitbankjes die je overal op een station ziet. Het afval gooi je uiteraard in de afvalbakken, de bankjes sla je kapot met een hamer en als je klaar bent zet je weer nieuwe materialen neer. Dit klinkt als werkzaamheden waar niemand enthousiast van zou worden, maar het is aardig uitgewerkt in Train Station Renovation. Zie deze game niet als een sim waarbij je flink de boel moet managen, maar meer als zo’n sim waarbij je plezier beleeft aan iets heel saais. De kans is ook klein dat je na het spelen van deze game ineens genoeg kennis hebt om daadwerkelijk stations te renoveren.
De humor van de game zit hem bijvoorbeeld in de rommel die je vindt, het gooien van afval in de juiste bakken (van steeds grotere afstand), het met je hand schoonmaken van graffiti en het verbluffend aantal klusjes dat je oplost met een steeksleutel. Nu ik dit zo opschrijf klinkt het nog steeds heel suf, maar klusjes deze zijn een stuk leuker in de game dan in ‘real life’. Helaas raak je er na een aantal uur snel op uitgekeken en dat komt doordat er weinig denkwerk nodig is om je werkzaamheden te kunnen voltooien.
Zo had ik graag wat werknemers willen aannemen, waardoor ik de klusjes zou kunnen delegeren, zodat ik mij meer bezig zou houden met macro- en micromanagement, maar misschien is dat iets voor een vervolg.
Een lelijke trein is niet mooi
Bij het opstarten van Train Station Renovation schrik je eigenlijk een beetje van de graphics, want deze hadden ook op een Xbox 360 wat aan de karige kant geweest. Net als met veel van dit soort spellen valt de behoefte voor mooie beelden na verloop van tijd een beetje weg en begin je te zien dat het in ieder geval met veel liefde is gemaakt. Het gereedschap ziet er uit als.. eh.. gereedschap en de treinen als treinen. Ontwikkelaar Live Motion Games heeft niet als doel een fotorealistische wereld neer te zetten, maar maakt vooral geinige games die je wat anders laten doen dan normaal.
Al met al is Train Station Renovation een vermakelijke game, maar de vraag is voor welke doelgroep deze game is gemaakt. Het is niet voor de absolute diehard simgamers, maar een casual gamer zal niet snel op dit spel stuiten. Wat overblijft zijn mensen die graag indiegames spelen met een twist en daar schaar ik mezelf ook onder. Ik heb een heel weekend veel plezier gehad met Train Station Renovation en het kan zijn dat ik het ooit nog eens oppak, maar de kans is groot dat ik dan weer in een andere indiegame met ene twist zit, want er zijn er nogal veel.
De game kwam al eerder uit op pc en Switch, zelf heb ik hem gespeeld op Xbox One. Bij bepaalde klusjes zijn controls misschien wat fijner met een muis, maar over het algemeen is het prima speelbaar met een controller. Uiteraard helpt de first person-ervaring hier wel mee, waardoor je de game gewoon kunt doorlopen met de welbekende two stick control.