Het is ondertussen alweer een jaar geleden dat we met Wolfenstein: The New Order aan de slag konden. Destijds een game waar alle liefhebbers van de game blij van werden. Maar worden ze dat ook van deze prequel? Hier kan ik heel kort over zijn: ja, jullie worden hier blij van!
Tuurlijk, dit is niet de meest realistische game waarbij je verschillende uitgebreide tactieken gebruikt om je vijanden uit te schakelen. Dit is Wolfenstein, en dat betekent Nazi’s knallen! Als jij je niet druk maakt om het feit dat B.J. Blazkowicz een arsenaal waar je U tegen zegt in zijn broekzakken verstopt, brokstukken van supersoldaten als armor gebruikt en 10 helmen tegelijk kan dragen dan vermaak jij je prima met deze game. Voor de echte Wolfenstein liefhebber is dit een feest van herkenning. De game speelt zich af in het kasteel Wolfenstein, wat het een tof gevoel geeft. Daarnaast heten alle Duitsers Franz of Rüdi en hebben de schrijvers goed hun best gedaan om je de hoofdpersonen te laten haten. 
Zoals gebruikelijk gaat het om een lineaire game, die eigenlijk voor je bepaalt wat er gebeurt. Je krijgt wel zelf de kans om te kiezen of je het sneaky aanpakt of dat je Leroy Jenkins style eropaf stormt. Hoewel het heerlijk is om heavy shotguns te dual-wielden en alles overhoop te knallen is er een nieuw stealth wapen geïntroduceerd: een gebroken stalen pijp. Ja echt, een stalen pijp! Je zou het haast niet zeggen, maar het geeft verbazingwekkend veel voldoening om een vijand van achter te besluipen en met dit oude stuk ijzer uit te schakelen.
Met de introductie van dit wapen is ook een nieuw element toegevoegd dat je tegen muren op laat klimmen. Al komt dit wat mij betreft wel iets te vaak voor in de game. Soms heb je een beetje het “zucht, alweer…?” gevoel. 
Uiteindelijk hebben de ontwikkelaars van Machinegames precies gedaan waar ze goed in zijn. Vond je The New Order vet, dan wil je deze ook spelen. Lijkt het je gewoon tof om lekker over the top op Nazi’s te knallen, dan wil je deze ook spelen! Wederom heeft de game geen online mogelijkheden, en het verhaal is hier en daar niet zo sterk als het vorige deel. Maar who gives a damn? Voor een zacht prijsje haal je deze standalone prequel in huis en ben je minimaal 6 uur zoet! Dus, waar wacht je nog op? Zoals B.J. het zegt: Kill every goddamn Nazi