Het is december en daarmee zitten we bijna aan het einde van het jaar. Natuurlijk is dit een prachtige tijd voor mooie lijstjes en daarom hebben wij de 100 beste games aller tijden op een rijtje gezet. Het viel niet mee om een selectie te maken uit de vele duizenden games die er ooit zijn uitgekomen en daar komt nog bij dat we niet al die games hebben kunnen testen. Het kan dus zijn dat jouw favoriete game er niet bij staat of dat je het niet eens bent met onze keuzes, maar dan is het wel zo handig om ons te laten weten welke games jij had gekozen.
Elke dag onthullen wij 10 games uit de lijst, zodat de top 10 op 31 december wordt vrijgegeven. Ook behandelen we die dag een aantal games die de lijst net niet hebben gehaald, maar wel een eervolle vermelding verdienen.
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (100-91)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (90-81)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (80-71)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (70-61)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (60-51)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (50-41)
Dit zijn de 100 Beste Games Aller Tijden! (40-31)
40. Ninja Gaiden (2004) – Xbox
De arcade-versie was goed, de NES-versie vet(moeilijk) en de reboot op de eerste Xbox een absoluut meesterwerk. Ook deze Ninja Gaiden was niet bepaald makkelijk, maar door de geweldige besturing kon je alleen jezelf de schuld geven bij een Game Over-screen. Tijdens de vele gevechten heb je geen moment pauze en kan een kleine fout meteen uitlopen in een een combo van ledematen en wapens in je gezicht. Daarnaast zijn er bar weinig helende potions te vinden, terwijl er maar een handvol plaatsen zijn waar jij de mogelijkheid krijgt je game op te slaan. Gelukkig heb je in deze klassieker genoeg spektakulaire moves tot je beschikking en zijn deze heerlijk om in te zetten. Memorabele momenten wisselen elkaar af, waaronder een eindbaas-gevecht tegen een gigantisch dinosaurusskelet. Het heeft vele gamers meerdere dagen gekost deze knakker te verslaan, vooral omdat de eindbaas aan het einde van een hectisch level komt opdagen, waarin de kans groot is dat jij je potion al hebt verspild.
Er kwam een aangepaste versie uit op de Xbox (Black) en PlayStation 3 (Sigma) en daarna konden we genieten van Ninja Gaiden 2. Ook dit was een topper met prachtige graphics en daarna is de serie keihard naar beneden gedonderd qua kwaliteit. Het derde deel wist niet de meesterlijke gameplay van de eerste twee games op de Xbox te bieden en dat had te maken met Tomonobu Itagaki, de man achter de frachise, die ontwikkelaar Team Ninja na de tweede Ninja Gaiden verliet. Zelf bracht hij later het enorm slechte Devil’s Third uit. De kans op een goede Ninja Gaiden hebben wij al opgegeven en dat is erg jammer. Probeer de Black-versie van de eerste Ninja Gaiden (Xbox) eens uit op een Xbox One X en je hebt meteen de beste versie te pakken met de hoogste resolutie.
39. LittleBigPlanet (2008) – PlayStation 3
LittleBigPlanet was de eerste game van Media Molecule en de studio liet gelijk zien dat het een frisse kijk op gaming heeft, met de focus op het creëren van je eigen content. Deze game werd in korte tijd inmens populair en dat had vooral te maken met de schattig, maar prachtige graphics en de mogelijkheden die de editor biedt. Het gaf Sony ook een nieuwe mascotte voor het PlayStation-merk en dat kon het op dat moment wel gebruiken. Er was immers een achterstand ten opzichte van Microsoft’s Xbox 360 en met games als LittleBigPlanet wist men dat gat uiteindelijk nog te dichten. Al snel had de community een grote variatie aan games en levels gemaakt en doordat users massaal filmjes op YouTube plaatsten kreeg de game steeds meer aandacht.
Uiteraard volgde er een vervolg waarin je nóg meer kon bouwen en spelen, met ietwat scherpere graphics. Na LittleBigPlanet 2 en Tearaway ging Media Molecule aan de slag met hun volgende project en daar zijn ze nu nog mee bezig. Dreams zal ergens in 2020 uit moeten komen en draait compleet om jouw creativiteit, waarmee je o.a. games, kunst en films kunt maken. Er kwam nog een LittleBigPlanet 3 en LittleBigPlanet Kart, al werden deze vooral door een andere studio gemaakt. Voorlopig zijn we wel even klaar met deze franchise, maar wie weet dat we ooit een frisse kijk op de game zullen zien.
38. Forza Horizon 4 (2018) – Xbox One
Nu is niet iedereen gelijk enthousiast over een open wereld-race-game, vooral ondergetekende niet. Toch krijgt Forza Horizon 4 een bijzonder hoge plek in de lijst. De besturing is behoorlijk spot-on, waarbij je zelf kunt kiezen tussen een meer arcade- of sim-achtige besturing en alles wat daartussen zit. Je rijdt dit keer door het Verenigd Koninkrijk en krijgt het druk met het aantal races die je al spelenderwijs vrij speelt. De kracht van de game zit in een combinatie van schitterende graphics, een heerlijke besturing en het aanpassingssysteem voor het innerlijk en uiterlijk van de auto’s. De eerste drie delen waren al een feest om te spelen, maar door de wisselende seizoenen en het daarbij horende weer blijft deel 4 van begin tot eind fris en boeiend. Op een Xbox One X of een dikke PC val je echt van je stoel van het prachtige landschap van het Verenigd Koninkrijk.
Wij zijn vast nog niet van deze serie af en krijgen straks nóg mooiere versie van een of ander land te zien in een volgend deel op de krachtige Xbox Series X. De Horizon-serie wordt normaal gesproken afgewisseld met een ‘normale’ Forza en aangezien we dit jaar geen Forza hebben zien uitkomen, gaat het sowieso nog tot 2021 duren voordat we Forza Horizon 5 kunnen spelen. Misschien is het een idee om dat deel in Nederland te laten afspelen, al krijg je dan wel problemen met de maximum snelheid van 120 of 130 km per uur.
37. Red Dead Redemption (2010) – Xbox 360, PlayStation 3
Tot aan Red Dead Redemption waren er wel wat Western-games uitgekomen, maar deze kwamen niet eens in de buurt van deze ‘GTA met cowboys’. Dat laatste is trouwens geen probleem, want met dit soort kwaliteit mag Rockstar wel allerlei andere genres overgieten met een GTA-saus. Wat dacht je van een game in dezelfde tijd als Peaky Blinders? In Red Dead Redemption ben jij John Marston die als opdracht heeft zijn oude gang-maten te doden, zodat jij een amnestie krijgt verleend. Je voelt je echt een stoere cowboy zodra je met je paard door de grote landschappen van de game reist, terwijl je onderweg vreemde figuren ontmoet of achterna gezeten wordt door een of andere gang. Wat Red Dead zo goed maakt is de tempo van de game, want doordat alles wat trager is en je veel onderweg bent komt de echte Western-sfeer goed over. Al moet een Western-film je eventueel wel liggen om het meeste uit de game te halen.
Er is veel te doen in de game, waaronder kaartgames zoals pokeren. Daarnaast is het zoeken naar een schat een fijne bezigheid en leer je daardoor de omgeving goed kennen. Helaas is de eerste Red Dead Redemption nooit op de PC uitgekomen, maar hefet de game wel een prachtige upgrade gekregen voor spelers op Xbox One X. Geen ander ontwikkelaar kan zulke geloofwaardige werelden maken dan Rockstar, iets wat je goed merkt als je gewoon een tijdje stil gaat staan en een beetje om je heen kijkt. De npc’s in de game reageren goed op elkaar en zorgen regelmatig voor onvergetelijke momenten die je niet in andere games tegenkomt. Tóch is er een betere Western-game dan deze Red Dead Redemption…
36. Street Fighter II (1992) – Super Nintendo
De arcade-versie was geweldig, maar de release van Street Fighter op de Super Nintendo was een grote reden voor Sega fans om na te gaan denken om hun Sega Mega Drive in te gaan ruilen. Al snel sloegen verjaardagsfeestjes om in een keiharde Street Fighter-competitie en vlogen de Hadouken’s je om de oren. Zelfs de grootste nerds op school werden in één klap populair bij het op het juiste moment inzetten van een Dragon Punch, al leverde dat meestal alsnog geen vriendinnetjes op. Mortal Kombat blies gamers weg met overdreven geweld, maar de aantrekkingskracht van Street Fighter was vele malen hoger. Overigens willen we hier even goed duidelijk maken dat je geen goede Street Fighter-speler bent als je wint door constant die elektrische move te doen met Blank, Kevin! De pijn je hebt veroorzaakt nadat je keihard begon te juichen wanneer je weer een hardcore Street Fighter-veteraan had verslagen, terwijl het jouw eerste dag met de game was, is nog steeds te voelen, Kevin! …KEVIN!….
Steert Fighter II is het vervolg op een suf arcade-spelletje waarbij niet eens kon kiezen met welk personage je ass ging kicken, maar gek genoeg kreeg het vervolg meerdere vervolgen. In totaal zijn er zeven Street Fighter II’s en dan reken we niet eens games als Street Fighter II Pinball (!) mee. De Street Fighter-serie heeft ontelbaar games uitgespuugd en zelf een Mortal Kombat-achtige versie genaamd Street Fighter: The Movie: The Game, waarin je vocht met gedigitaliseerde versies van real life acteurs uit de Street Fighter-film. Natuurlijk speelt de Turbo-versie van Street Fighter II een stuk sneller, maar het eerste deel is absoluut het meest memorabel. Overigens moest je voor deze game wel de portemonnee opentrekken, want de game kostte in het begin zo rond de 200 gulden, dus dat games tegenwoordig duurder zijn is ongefundeerd gezeur.
35. The Witcher 3: Wild Hunt (2015) – PC, PlayStation 4, Xbox One
Deze game van CD Projekt Red neemt zichzelf bijzonder serieus, maar dat is wel een van de punten die deze game zo ontzettend goed maakt. The Witcher 3 speel je niet voor de fijne besturing tijdens de gevechten, maar voor de enorme, geloofwaardige wereld waarin je met Gerald de meest fantasierijke avonturen beleeft, terwijl de game net doet alsof poëzie is. Het reizen door de prachtige wereld doet menig game-mond nu nog opvallen en telkens waan je jezelf weer in een omgeving waarin je de wind kan voelen waaien. Daarnaast zit de game game vol goed ingesproken dialogen en mooi vormgegeven missies, al moet je even wennen aan de lage stem van Geralt. Combineer deze elementen met het fijne percentage aan naakt (3 %) en je weet dat The Witcher 3: Wild Hunt een top-game is, die je als zelf-respecterende gamer niet mag missen.
Natuurlijk is The Witcher 3 de opvolger van twee eerdere delen en die waren ook niet heel slecht. Mocht je de kans hebben om de trilogie in de juiste volgorde te kunnen spelen, geniet dan even van de reuze-sprongen die ontwikkelaar CD Projekt Red heeft gemaakt sinds het eerste deel. Dan kun je goed zien dat dit een ontwikkelaar is die je in de gaten moet blijven houden. Ze hebben het inmiddels ook voor elkaar gekregen om een zeer fatsoenlijke versie van het derde deel om te zetten naar Nintendo’s Switch en dat is op zich al tovenarij. In 2020 komt de studio met een compleet andere game (Cyberpunk 2077); een RPG-shooter waar een hoop mensen op zitten te wachten. Het is een titel die kans heeft om ooit in deze mooie lijst te staan, dus de verwachtingen zijn enorm hoog gespannen en het wordt een feest om te zien of CD Projekt Red die verwachtingen kan waarmaken.
34. The Legend of Zelda: The Wind Waker (2002) – GameCube
Toen de eerste beelden van The Wind Waker werden getoond ontplofte de Zelda-community, omdat men vond dat de game er kinderachtig uitzag. Nu klinkt dit als zeuren, maar het verhaal ligt iets genuanceerder. Tijdens een demo van de mogelijkheden van Nintendo’s GameCube kwamen er prachtige beelden voorbij van iets wat er uitzag als een heuse Zelda-game in de stijl van Ocarina of Time. De shock was dan ook groot toen de ‘nieuwe’ Zelda grafisch een totaal andere kant opging. Toen de game uitkwam kwam men er al snel achter dat er achter de graphics een ‘gewone’ Zelda-game schuilging en dat de schattige looks juist bijdroegen aan de sfeer van The Wind Waker. Op deze manier kon er veel meer emoties en karakter worden meegegeven aan Link, terwijl zijn ogen vaak hints weggaven die je konden helpen in de game. Er gaan geluiden rond over dat het varen saai zou zijn, maar een geduldige avonturier zag het als een sfeervolle toevoeging aan de Zelda-formule, ook al was het veel als opvulling gebruikt. Ondanks dat het aantal dungeons niet erg hoog ligt, verdient The Wind Waker het om zo hoog in de lijst te staan.
Het fijne van games met dit soort tekenfilm-achtige graphics is dat ze niet zo snel verouderen, kijk bijvoorbeeld maar eens naar games als Grabbed by the Ghoulies en de Sly-serie. The Wind Waker ziet er vandaag de dag stukken beter uit op Nintendo’s paarse kubus dan Twilight Princess en tóch heeft Nintendo het niet kunnen weerstaan om er een remaster van uit te brengen op de Wii U. En ondanks dat ook Twilight Princess zo’n behandeling op de Wii U heeft gekregen en er prima uitziet, ziet The Wind Waker HD er schitterend uit. De momenten op zee kun je in de remaster versnellen en dus hebben de zeurende fans ook minder om over te zeuren. Daarnaast is het erg fijn om je inventory te regelen via het tweede scherm die je tot je beschikking hebt op een Wii. Overigens kon je in het origineel een GameBoy Advance koppelen aan je GameCube, waardoor je hier en daar kon helpen.
33. Doom (1993) – PC
First person-shooters zijn al jarenlang onwijs populair op console en PC, maar de grootvader van het genre is toch wel Doom. Natuurlijk kwam Wolfenstein 3D iets eerder en werd het door dezelfde ontwikkelaar (id Software) gemaakt, maar met Doom werd het genre pas echt op de kaar gezet. Een shareware-versie ging spreekwoordelijk als een virus van PC naar PC, via een floppy. Je had geen overdreven krachtige PC nodig en daardoor werd Doom in korte tijd immens populair. Daarnaast stond de game open voor modders en ontstond er al snel een grote, actieve community. De gameplay is even simpel als verslavend; schiet monsters neer en druk hier en daar op een knop. Je hoefde alleen horizontaal te mikken, want in Doom schiet je automatisch naar boven als je vijand op een verhoging staat. Na Doom werd jarenlang elke first person-shooter een Doom-kloon genoemd, totdat het duidelijk was dat we hier gewoon te maken hebben met een populair genre.
Doom is op bijna alle consoles en handhelds uitgekomen en mocht het er officieel niet op uitgebracht zijn zal er vast wel ergens iemand zijn die er Doom op heeft laten draaien. Het is tegenwoordig een sport om uit te zoeken op wat voor apparaten je Doom kun draaien en het blijkt dat het antwoord ‘op alles wat een schermpje heeft’ is. Zo zijn er mensen die het voor elkaar hebben gekregen om Doom draaiende te krijgen op een rekenmachine of pinautomaat. Ook zijn er genoeg goede remasters te vinden van de eerste twee Doom-games. De franchise gaat inmiddels weer goed, nadat het een aantal jaar in de vrieskast stond te verpieteren. In 2020 mogen we weer los gaan op demonen met Doom Eternal en het belooft weer een heftig spel te gaan worden. Zullen we het verder niet hebben over die enorm slechte film die men van de game heeft gemaakt? Nou sorry, ik ga het toch doen. Allereerst heeft de film een PG-13 rating en zijn de demonen vervangen door zombie-achtige figuren. Alleen al met die keuzes spuugde de film ons in de game-ogen, maar de grootste heiligschennis was toch wel de BFG… Dit jaar werd er weer een poging gedaan om de game te verfilmen, maar kreeg men het voor elkaar om de eerste verfilming er in vergelijking uit te laten zien als een oscar-waardige film.
32. Gran Turismo 2 (1999) – PlayStation
Sinds het ontstaan van games zijn er ontzettend veel race-games uitgekomen, die niet allemaal even goed waren. Vaak kon je maar uit een paar auto’s kiezen en was het aantal te berijden tracks op een hand te tellen, maar de Gran Turismo-serie bracht daar verandering in. De grote man achter de serie (Kazunori Yamauchi) houdt namelijk zelf enorm veel van auto’s en wilde graag een game maken voor de aller grootste auto-liefhebbers. Waar de eerste Gran Turismo al 147 auto’s liet rondrijden op 11 tracks, verpletterde Gran Turismo 2 het origineel met een denkbeeldige bulldozer. Met maar liefst 650 auto’s en 27 tracks werden auto-liefhebbende gamers naar de PlayStation gelokt en werd de serie een enorm succes. Het record van de serie is overigens een fraai aantal van 1247 auto’s en 100 tracks in Gran Turismo 6. Ondanks het grote aantal auto’s, zag het tweede deel er ook nog eens veel beter uit dan het origineel en voelde bijna alle auto’s anders aan.
Er zijn vele Gran Turismo-games uitgekomen en stuk voor stuk zagen ze er mooi uit en zaten ze boordevol content. Deel 4 en 6 waren ook technische hoogstandjes, terwijl het schitterende Gran Turismo Sport ons veel moois bracht met veel minder content. De geruchten over een nieuwe Gran Turismo voor PlayStation 5 worden steeds hardnekkiger en wij gaan er dan ook vanuit dat men hard bezig is met die, zodat het de grafische kracht van Sony’s aankomende console goed kan laten zien. Overigens moet je wegblijven van de PSP-versie van de serie, want dat is één van de saaiste race-games ooit!
31. Super Mario 64 (1996) – Nintendo 64
Deze game is essentieel geweest voor 3D-gaming en staat daarom zo hoog in de lijst. Natuurlijk is de gameplay ook van zeer hoog niveau en zijn de graphics nu nog steeds erg kleurrijk, maar de impact van de game is de ster van de game. Er was namelijk een tijd dat veel franchises hun games lieten afspelen in een 3D-wereld, maar de meeste games zijn bijna onspeelbaar omdat de besturing niet gemaakt was met 3D-spellen in het achterhoofd. Super Mario 64 was ontworpen voor de nieuwe controller van Nintendo en was vanaf launch samen met de N64 in een bundel gestopt. De analoge stick van de N64-controller gaf de speler, in combinatie met de vloeiende animaties van Mario, een gevoel van vrijheid die men nog niet eerder had gevoeld in games. Als je de stick een klein beetje omhoog duwt loopt Mario langzaam, maar zodra je de stick verder naar een kant beweegt begin de Italiaanse loodgieter te rennen. Daarnaast moest de gameplay zelf ook worden aangepast. In plaats van een level te voltooien door naar het einde van het level te lopen, kreeg de game een meer missie-achtige structuur waarbij het verzamelen van steeds moeilijker bereikbare sterren het hoofddoel was.
Deze structuur bleek samen met de analoge besturing dé oplossing te zijn voor het 3D-probleem en sindsdien zien we deze besturing nog steeds terug in de meeste games. Daarom was het ook vreemd dat er een versie uitkwam voor Nintendo DS, want dat apparaat had helemaal geen analoge stock en liep daarmee zijn eigen doel compleet voorbij. In het originele Super Mario 64 speel je overigens alleen met Mario en dat creëerde allerlei verhalen van gamers die zeiden dat ze gezien hebben dat je stiekem Luigi kon vinden in de game. Men vond een onduidelijk plaatje op een in-game standbeeld van een ster en sommige dachten er van alles in te lezen. Lange tijd werd gedacht dat Luigi daadwerkelijk ergens in de game zat, maar nadat meerdere mensen in de bestanden hebben zitten neuzen kon er eindelijk vastgesteld worden dat dit een broodje aap was. Maar ja, in de tijd dat platform-klassieker uitkwam waren er heel veel van dit soort verhalen over verschillende games en was internet alles behalve zo groot als nu.
Tot morgen!