WWE 2K20 was vorig jaar niet de beste game in een lange serie van WWE games. Om die reden heeft 2K ook besloten om dit jaar geen main line WWE game uit te brengen. Daardoor stond de deur opeens open voor een WWE Arcade genaamde WWE 2K Battlegrounds. Deze game zou de geest moeten hebben van WWE All-Stars, maar dan in een modern jasje, met nieuwe mechanics en met de huidige WWE sterren. Ik als fervent WWE fan en WWE game reviewer ben dan ook benieuwd of deze game mij net zo kan bekoren als WWE All Stars heeft gedaan en mij dan ook een jaar lang zoet kan houden tot de volgende main line entry WWE 2K22.
Gameplay
WWE 2K Battlegrounds moet aanvoelen als een arcade game en in eerste instantie doet het ook precies wat het beloofd. Battlegrounds geeft je een arcade beleving met over de top actie. Zo kan je in bepaalde arena’s je tegenstanders in mond van een krokodil gooien, kan je een geit achter je aan laten rennen en sla je iemand met een motor. Daarnaast gooi je mensen de lucht in, sla jij je tegenstanders met vurige handen en gebeuren er nog veel meer gekke dingen tijdens een match. De besturing is makkelijk en voor iedereen ook simpel op te pakken, waardoor zelfs je vader en/of je moeder tegen je kan spelen. Doordat de gameplay erg simpel is, is het ook te makkelijk. De game hangt heel erg op het counteren van moves, het blokkeren van schop en sla aanvallen en zorgen dat jij juist het momentum vast blijft houden. Het counteren van aanvallen is erg simpel, er komt op een bepaald moment een knop in beeld die je in moet drukken en dit tijdslot waarin je dat moet doen is erg lang. Het tegenhouden van sla en schop aanvallen is ook erg simpel en het krijgen van een perfect parry is ook niet al te moeilijk. Hierdoor voelen matches al snel repetitief.
Gelukkig heeft 2K verschillende soorten vechtstijlen in de game gebracht zoals een brawler, een high-flyer en een powerhouse, om een paar voorbeelden te noemen. Een brawler en een high-flyer verschillen en wat zij kunnen. Zo kan een brawler niet tegen de touwen opspringen en daar vanaf een vliegende aanval doen, terwijl een high-flyer dat wel kan. Dit zorgt ervoor dat de karakters anders aanvoelen. Het probleem hiermee is, is dat Rey Mysterio (een high-flyer) niet anders aanvoelt dan Ricochet (ook een high-flyer) bijvoorbeeld. Het enige wat verschilt is het uiterlijk en de finishing move. De rest van de aanvallen zijn hetzelfde. Dit zorgt ervoor dat de game nog meer herhalend voelt en je niet snel elk karakters gaat uitproberen.
WWE 2K Battlegrounds heeft wel weer veel game modi, zo is er een campaign mode, een tournament mode, een normale one on one mode en nog meer om op te noemen. De campaign mode wordt gepresenteerd in een stripboek verhaal, zonder voice overs. Elk karakters wat je speelt krijgt twee pagina’s introductie en tusssen elke main story match krijg je ook een pagina aan informatie. Het gaat erom dat Paul Heyman mensen probeert te rekrutreren om een eigen Battleground te maken. De eerste 2 uur van deze campaign mode zijn prima, maar ook hierbij gaat het erom dat het op de lange termijn erg herhalend wordt. De matches zijn vooral hetzelfde, het verhaal is niet bijster interessant en de korte introducties van je karakters laten je ook niet veel geven om het karakter. Ondanks dat er veel game modi zijn voelt het allemaal hetzelfde aan jammer genoeg. Als je een mode hebt gezien, dan heb je veel gezien. Als laatste zijn er verschillende soorten match types, zo heb je one on one, steel cage, fatal four way en een gauntlet om wat dingen op te noemen. Tuurlijk geven deze verschillende soorten match types een andere ervaring, maar de gameplay is zo repetitief, dat zelfs verschillende match types elementen het niet goed kunnen maken.
Graphics en geluid
Battlegrounds is niet een game die je koopt om de graphics, de graphics zijn dan ook oké. Sommige karakters lijken heel erg goed als zij in een stripboek zouden zitten en sommige karakters lijken een stuk minder goed. De graphics zijn voor dit soort games gewoon prima. De in-game geluiden zijn prima voor tijdens de matches als je iemand gooit, slaat of ergens tegen aan gooit. Het commentaar tijdens de wedstrijden is niet altijd geweldig. Soms loopt het commentaar achter op wat je doet, zeggen ze snel twee keer hetzelfde achter elkaar en het is niet zo spectaculair als de actie in de ring (hoe het eruit ziet).
Waarom microtransacties?
WWE 2K Battlegrounds kost 40 euro voor de normale editie en dat is een prima prijs voor de soort game die je krijgt. Echter zit achter die 40 euro nog een berg aan microtransacties. Ik begrijp, vanuit het diepste van mijn hart, niet waarom deze game microtransacties heeft. Je kan met echt geld namelijk karakters kopen in de store en daarbij horend ook extra outfits. Tuurlijk kan je de karakters ook kopen met in game currency die je verdient door de game te spelen, maar het bizar dat je karakters kan unlocken met echt geld. De game heeft ongeveer 70 karakters en een flink deel van die karakters zit achter een betaalmuur waar je in game currency of echt geld tegen aan kan smijten. Het is gewoon niet logisch. Ik begrijp dat je wilt dat mensen dingen kunnen vrijspelen, maar laat ze het dan ook alleen vrijspelen. Ik moest soms 30 minuten spelen om een van de duurste karakters te kopen. Dat lijkt niet veel, maar er zitten zo 8/9 van dat soort karakters achter die betaalmuur.
Conclusie
Ik had zin WWE 2K Battlegrounds, echt waar. Ik had behoefte om een WWE arcade game te spelen die mij terug zou nemen naar de tijden van WWE All Stars. Echter doet WWE 2K Battlegrounds het allemaal niet. De game is oké. In de basis kan je plezier hebben met deze game, maar zeker als je de game alleen speelt, is het erg repetitief. De karkaters voelen hetzelfde aan (in dezelfde vecht klasse), de campaign is niet interessant en repetitief, de game modi zijn niet interessant en de verschillende match types zorgen ook niet voor de verandering.
WWE 2K Battlegrounds is een oké game, maar veel te repetitief om jezelf er een jaar lang mee te vermaken tot WWE 2K22. Ik haal WWE 2K19 maar weer even uit de kast.