Bijna 11 jaar geleden bracht uitgever Ubisoft Assassin’s Creed IV: Black Flag uit, een ander spel in een franchise die daarvoor echt stealth hoog had staan. Het was nieuw en verrassend, je kon meer doen dan alleen verstoppen en hoge jumps maken. Het team had er een heuse piraten game van weten te maken, met upgrades voor je schip en zeeslagen.
De game sloeg dan ook goed aan, fans waren enthousiast en niet heel gek, Ubisoft zag er potentie in. Het ging een game ontwikkelen met enkel het zee gedeelte, deze zou de concurrentie moeten aangaan met Sea of Thieves, de game werd in 2017 aangekondigd als Skull and Bones. Maar niets is minder waar en de ontwikkeling van deze titel ging van kwaad tot erger, maar na een flinke vaartocht is de game dan eindelijk aangekomen in de haven. 10 jaar ontwikkeling en dan blijft deze game over, maar is de game eigenlijk wel zeewaardig.
Skull and Bones geeft je in het begin een redelijke tutorial, hiermee kan je dan ook goed van start, je leert wat gevechten op zee te doorstaan en het varen wordt je thuis gemaakt. Vervolgens kom je een flinke vloot tegen en deze maakt heel rap een einde aan je dromen. Dit is waar het spel start, je wordt wakker en het eerste wat je doet is je karakter maken, maar waar je tegenwoordig gewend bent dit in vol detail te kunnen doen, blijft S&B achter met een wat gebrekkige hoeveelheid keuzes. Vervolgens is het tijd om wat voorraad te verzamelen, een wrak te onderzoeken en wat haaien buit te maken, hierna zit je dan koers richting de hoofdstad voor Piraten, Saint-Anne. Het is vanuit hier waar je game zich afspeelt en jouw reis als kleine man die een grote piraat wilt worden begint. Alle vergelijkingen die je dacht te moeten hebben met de langlopende Sea of Thieves moeten hier eindigen – dit is geen piratensimulator, en hoewel je wel een personage hebt om mee te spelen en aan te kleden, is het uiteindelijk niet de focus. Sea of Thieves gaat helemaal over de fantasie van het spelen als een piraat, dit is meer een piratenschip game, en je speelt voornamelijk als je schip het grootste deel van de tijd. In eerste instantie voelt dit vreemd, maar het begint steeds meer zin te maken naarmate je meer speelt. Eenmaal aangekomen in Saint-Anne, begin je met het aannemen van veel, heel veel quests – het bouwen van je eerste schip, je eerste set gereedschappen om middelen te oogsten, je eerste set kanonnen. Alle wandel gedeeltes, spelen zich af in de hubs van de game, oftewel de havens of kleine vestigingen, hier kan je dan doorheen wandelen, praten met wat winkels en dat is het het wel zo een beetje. De NPC’s die je hier tegenkomt zijn simpel en niet echt hoogstaand. Ook is er de optie om snel te reizen, dit kan van haven naar haven en wordt betaald met zilver.
De game heeft een soort verhaal, dit verhaal draait om twee piraten “Kingpins” die zich richten op twee verschillende ‘kanten’ van de grote open wereld. Eerst is er John Scurlock, een typische schorre piraat die je zal gebruiken om zijn eigen huid te redden bij de eerste gelegenheid. Dan is er de admiraal Rahma, die je later zult tegenkomen, die haar eigen agenda heeft. Er is hier niet veel vlees op het bot, en hoewel het allemaal goed genoeg wordt geacteerd, zul je merken dat je de A-knop indrukt om de gesprekken over te slaan en eerder aan de missie te beginnen. Het spelen door deze NPC-campagnes is echter nuttig, omdat het een geweldige manier is om items te ontgrendelen en vooral, grote hoeveelheden “infamy”.
Skull and Bones leent zich er eigenlijk perfect voor om Co-op te spelen, het komt met een handelsmechanisme, waarmee je de meeste middelen aan vrienden kunt geven die net begonnen zijn, zodat ze iets gemakkelijker op gang kunnen komen. De voortgang is echter alleen vergrendeld voor de groepsleider, maar je krijgt nog steeds al het zilver en Infamy dat je hebt verdiend door missies in hun wereld te spelen. Je zult andere spelers vrij vaak over de wereld zien, maar je kunt niet door hen worden aangevallen tenzij je ervoor kiest om deel te nemen aan PVP-activiteiten.
Infamy is de sleutel in Skull and Bones om toegang te krijgen tot betere uitrusting, schepen en buit. Het spel, dat live-service is, zal je plagen met high-level blauwdrukken en bouwplannen, maar niets van dit kan je gebruiken als je een te laag ‘Infamy’ level hebt. Met rangen van Outcast, waar je begint helemaal tot Pirate Kingpin, kan Infamy in verschillende hoeveelheden worden verdiend – van gewoon rondvaren met je schip in de Indische Oceaan, andere schepen laten zinken, invallen doen op havens, forten en houtwerven, en natuurlijk, missies voltooien van verschillende NPC’s.
Je schip, waar Skull and Bones uiteindelijk op gericht is, heeft een power rank, die je kunt verhogen door betere uitrusting uit te rusten om je algehele power level te verhogen. Het kan eigenlijk best ingewikkeld worden – sommige schepen zijn beter in het incasseren en het bieden van genezing aan je vloot in co-op, anderen zijn gebouwd voor snelheid en aanvalskracht en als je iets wilt bouwen of iets van waarde wilt hebben, zul je het moeten maken.
Wat dit natuurlijk betekent, is dat je veel tijd in Skull and Bones zult besteden aan het verzamelen van de middelen die je nodig hebt om iets te bouwen. Van het oogsten van middelen uit het land, het laten zinken van schepen die mogelijk de goederen bij zich hebben die jij nodig hebt, tot het varen van handels routes, er is dan ook veel live service aanwezigheid in deze game. Het kan dan ook echt tijdrovend zijn, soms voelt de grind ook echt lang, maar ergens toch wel vermakelijk. Het is namelijk altijd vet om een schip te upgraden en deze te zien groeien.
Afgezien van het rondzeilen, oogsten en inbreken in scheepswrakken, zal een van je belangrijkste activiteiten zeegevechten zijn, en dit is een van de sterke punten van de game, vooral in coöperatief spel. Het is vaak gespannen, boeiend en lonend om je schip te navigeren, en massaal aan te vallen met je vloot en grotere, krachtigere schepen te slim af te zijn en te manoeuvreren. Het voelt dan echt als een heerlijke zeeslag, waarin jij de kleine onderdaan het opneemt tegen een heus galjoen. De overwinning smaakt dan altijd even zoeter. Maar er zijn naast de standaard zee gevechten ook nog eens extra’s zo kan je zoals eerder benoemd diverse forten en posten aanvallen of het opnemen tegen een legendarisch zeemonster. Er is een verrassende verscheidenheid aan wapens die men kan bouwen en gebruiken, van ongelooflijk nauwkeurige longshot-kanonnen en ballista, tot luchtaanval-mogelijk makende mortierkanonnen en zelfs verwoestende torpedo’s. Er zijn ook verschillende meubelstukken die je kunt bouwen die allemaal verschillende voordelen bieden, waardoor je echt het soort schip kunt bouwen dat je wilt. Het aanpassen en tweaken van je schip is dan ook erg leuk gedaan, het zien van die vuurkracht die wordt ingezet tegen je vijanden werd nooit oud. Een ander belangrijk onderdeel van de strijd is het behouden van je bemanningsuithoudingsvermogen – het kan worden ingezet om de zeilen te trimmen en te duwen voor maximale snelheid (als de wind met je mee is) of voor het rammen van vijandelijke schepen. Het kan ook worden gebruikt om te verdedigen tegen inkomende aanvallen – het absorberen van een deel van de schade die je zou hebben opgelopen door inkomend vuur. Het balanceren van dit alles terwijl je je concentreert op het raken van de vijand is een heerlijke dans.
Natuurlijk moet er, omdat het een live service is, een overvloed aan endgame activiteiten zijn om mee om te gaan zodra je de Kingpin-rang hebt bereikt. De Zwarte Markt wordt al vroeg aan je geïntroduceerd, in eerste instantie met de taak om suikerriet en plantenproducten te verzamelen om om te zetten in witte rum en opium. Naarmate het eindspel de focus wordt, zul je merken dat er veel PVP- en PVPVE-activiteiten worden geïntroduceerd, waardoor je buitenposten kunt overnemen en passief eindspelvaluta kunt produceren, het uitvechten met andere spelers voor de ultieme prijs.
Wanneer de open wereld, co-op en PVP echter samenkomen, kan het inderdaad heel vermakelijk worden. Ik vraag me af hoe lang ik het eindspel boeiend zal vinden, en ik vermoed dat het voor mij in ieder geval zal duren zolang ik goede vrienden heb om mee te spelen. Het is gewoon een echte grind en die is vaak leuker samen, eigenlijk is het simpel je vindt het leuk of totaal niet.
Skull and Bones kan er soms best mooi uitzien, en andere keren beslist oud. De actie op het schip, waar je het grootste deel van de speeltijd doorbrengt, is een zeer sfeervolle en vaak mooie aangelegenheid. Te voet is het een ander verhaal, met robotachtige, dode NPC-personages om te pas en te om pas mee te praten, enkele vreselijke houterige animaties en besturingen. Hier merk je dan wel op dat de game gebaseerd is op een vrij oude game. Maar de optimalisatie van de game is dan wel weer goed gelukt.
Op mijn Xbox Series X ondersteunt het spel zowel een kwaliteits- als een 60fps-prestatiemodus. Ik koos voor de laatste, omdat ik mijn frames waardeer boven mijn graphics, oké? De game houdt zich daarbij goed staande en ook in de wat drukkere actie momenten gaat dit nog steeds goed.
Ondanks enkele bizarre ontwerpkeuzes, en een zeer directe en vaak afschuwelijke grind, vind ik de game misschien toch wel leuk. Ik voel me zelfs in conflict terwijl ik dat typ, ik heb discussies met mensen die de game hebben geannuleerd en dan kom ik met de woorden het is best vermakelijk. Ik vind het bouwen van het schip misschien wel het leukste dat er is, het varen en het wisselen van kijkersperspectief erg leuk om dichter op de actie te komen. Maar de claim van Ubisoft om de game een AAAA game te noemen, nee daar ga ik niet in mee. De game heeft een leuke en goeie basis, maar is gewoon niet een AAA game van deze tijd. Als ze de game blijven voeden, updaten en in leven houden,, dan kan het best een klein succesje worden. Maar zal het de ontwikkelingskosten van al die tijd eruit halen? Ik heb er een hard hoofd in.