Als je bekend bent met de boeken van Pierre de Doolhofdetective en Waar is Wally?, dan begrijp je meteen dat het helemaal geen slecht idee is om het concept over te zetten naar een game. Je helemaal rot zoeken naar iets of iemand in een game is immers geen onbekende bezigheid en het fijne is dat je dit nu kunt doen tegen een prachtige getekende achtergrond. Dit klinkt als een briljant concept, maar wordt zoiets niet enorm snel saai?
Als ik ergens een gigantische hekel aan heb, is het wel zoeken… Het vervelende is dat ik altijd alles kwijt ben en ik daardoor ook nog eens een flinke tijd van mijn leven kwijt ben geraakt aan het zoeken naar allerlei spullen en voorwerpen. Op de een of andere manier lijken vooral sleutels, pinpassen, portemonnees en belangrijke papieren er een sport van te maken om verwikkeld te zijn in een levenslang, eenzijdig spel verstoppertje.
Zoeken in een videogame
Uiteraard word je wel eens gedwongen iets te zoeken in een game en meestal duurt het zoeken niet lang. Het zoeken in Labyrinth City is eigenlijk heel simpel. Door gewoon over de gehele map te scrollen kom je er in no-time zo achter waar de objecten zich bevinden, maar na het vinden begint het échte zoeken pas. Het gaat er namelijk om dat je met hoofdpersoon Pierre naast het object gaat staan en om daar te komen zal jij je een weg moeten banen door het doolhof.
Lopen gaat simpel met de toetsen of de muis en onderweg kom je allerlei maffe figuren of situaties tegen, die allemaal zeer fraai zijn weergegeven. Het bereiken van de objecten is ook helemaal niet zo moeilijk, maar het gaat om de totaalervaring. Stiekem is deze game gewoon een Pierre-boek met animaties en eerlijk gezegd weet het perfect de doldwaze tekeningen uit de boeken te vertalen naar een videogame.
Een heerlijke game voor kinderen
Zoals je al een beetje aan het uiterlijk van Labyrinth City kunt zien is de game vooral gemaakt voor kinderen, al zal een volwassen persoon op z’n minst waardering hebben voor de tekenstijl. Waar ikzelf al na twee uur spelen dreigde af te haken, wilde mijn 7-jarige dochter nog een flinke tijd doorspelen. Nu kan ze voor haar leeftijd al behoorlijk goed gamen (kwestie van opvoeding), terwijl ze ook nog eens een flinke interesse heeft in zoekboeken.
Wat maakt het voor een kind dan zo fijn om te spelen? De besturing is ten eerste simpel en je hebt de keuze uit verschillende manieren van besturing. Zo kun je aan de slag met een muis, keyboard, controller of alle drie tegelijk en heb je verder maar één knop nodig voor interactie met bepaalde interactiepunten in de map. Er gebeurt van alles in elke ’tekening’ en de sfeer nodigt uit om op ontdekking uit te gaan, waardoor de interesse telkens wordt aangewakkerd.
Toch doe je uiteindelijk niets anders dan Pierre een weg laten banen door het doolhof, op zoek naar aangewezen personen, die netjes zijn verdeeld over de tekening. Kinderen worden hierbij lichtelijk uitgedaagd na te denken over het kiezen van de juiste wegen, al komt het er in de praktijk vaak op neer dat het een kwestie van uitproberen is. Het is lastig om de gehele tekening in één oogopslag te kunnen zien, waardoor je vaak weer een hele weg terug moet lopen om het volgende pad te kunnen kiezen.
Ondanks het gemis van een goed overzicht, word je bij een verkeerd pad ook prima beziggehouden. Er valt genoeg te zien en daarnaast zijn er wat collectibles, die je alleen kunt bereiken door juist niet de goede paden te nemen. Verder is er weinig bewegingsvrijheid en is het soms lastig te zien of je ergens langs kunt lopen. Dat is dan ook de reden dat ik er snel op uitgekeken raakte, maar voor jongere kinderen is het wel fijn dat ze weinig bewegingsvrijheid hebben, want het kiezen of zoeken van de juiste weg is al genoeg ‘stress’.
Prachtige tekening
Elke map (tekening) ziet er werkelijk prachtig uit, waarbij je soms minutenlang gewoon even naar de omgeving zit te kijken. Overal staan verschillende figuren de gekste dingen te doen en sommige daarvan zijn interactief. Mijn dochter moest ook regelmatig hard lachen om de doldwaze stijl van deze tekeningen. Alleen daarom al is de aanschaf van deze game het waard als je jongere kinderen hebt.