1,5K

De review is iets later dan verwacht, maar dat komt omdat ik mij heb ondergedompeld in een wereld vol met zwaarden, schilden en geweldige gevechten. For Honor laat de gewelddadige historicus in mij los en dat kan iets goeds, maar ook iets verkeerds zijn. Dus, is For Honor zo geweldig dat het mij elke dag laat terugkomen of is For Honor een game die je af en toe op pakt en dan ook weer neerlegt?

Aanvallen in de Middeleeuwen

In de Middeleeuwen werd er flink gevochten tussen ridders, maar in de geschiedenisboeken zien wij toch weinig confrontatie tussen ridders, vikingen en samoerai’s. Dit komt omdat deze confrontaties nooit hebben plaatsgevonden en het is daarom nog gaver dat deze drie bruten krachten tegen elkaar kunnen vechten. In For Honor kies je zelf een factie waarvoor je vecht en waarvoor jij je dus wilt inzetten om de wereld te veroveren. In het begin was ik bang dat een factie kiezen je zou limiteren met de keuze van heroes in het spel. Dat is echter niet zo. Welke factie je ook kiest, je blijft toegang houden tot alle heroes van alle drie de facties. Echter kan je alleen gebieden verdedigen en aanvallen vanuit jou factie. Een leuk detail om je voor in te zetten, want als je ziet dat de wereld rood kleurt dankzij jou factie, dan komt er zeker een gevoel van overwinning over je heen.

Een tutorial vermomd als singleplayer

Toen Star Wars Battlefront uit kwam was er commentaar dat de game geen singleplayer had en datzelfde gold voor Rainbow Six Siege (wel in mindere mate). Games die alleen gefocust zijn op de multiplayer kunnen commentaar verwachten en daarom heeft For Honor toch een singleplayer gekregen.

Echter is de singleplayer niet denderend. Je kan drie korte verhaallijnen doorspelen die je een introductie geven van de drie verschillende facties. Je bent vooral veel aan het leren over de verschillende heroes en hun aanvallen. De singleplayer is een voorbereiding op het echte werk in de multiplayer, maar het siert Ubisoft wel dat zij er tijd in hebben gestoken om een singleplayer te maken. Ondanks dat het voelt als een tutorial heb ik de singleplayer met plezier uitgespeeld en vooral in co-op was het een plezier.

De singleplayer leert je ook dat For Honor niet gaat om button smashen, maar meer om techniek. Je zal moeten leren hoe je goed moet verdedigen, op het juiste moment een aanval moet inzetten en wanneer je een aanval moet ontwijken en daarna moet toeslaan. Daarnaast hebben alle karakters verschillende combo’s, dus wees voorbereid om de tijd te nemen om je favoriete hero uit je hoofd te leren, want het leren van de combos heeft uiteindelijk veel voordeel op het online slagveld.

De combat is tof, gruwelijk en moeilijk

Binnen elke factie heb je te maken met 4 krijgers/heroes. Elke krijger heeft zijn eigen specialiteit, zo is er een krijger die ontzettend krachtig is, maar erg sloom en zijn er krijgers die ontzettend snel zijn, maar meer klappen moeten toedienen om de vijand te verslaan. Daarnaast heeft ook elke krijger een moeilijkheidsgraad. Zo is Kensei makkelijk, maar is Nobushi erg moeilijk te besturen. Onze tip is dan ook, begin met een krijger die makkelijk is. Als je direct begint met het besturen van een moeilijke krijger, dan ga jij je alleen maar zitten frustreren en dat is absoluut onnodig.

Binnen de modes kan je ook items verzamelen waardoor jij je speelstijl kan aanpassen. Zo kan je items toepassen die je een betere aanval geven, maar wat minder verdediging of vice versa. Hierdoor is het niet eentonig, maar kan je blijven kijken welk speelstijl het beste bij jou past. Daarnaast lijkt het leren van alle combo’s erg op games zoals Tekken, wat absoluut een verademing is. De game doet me erg denken aan de 3D Soul Calibur game die ooit is uitgekomen, maar dan met veel meer diepgang.

Online is the place to be

Tot nu toe is het vooral een en al lof voor For Honor en dat verdient de game ook. In de online mode kunnen wij bijna ook alleen maar een lofzang doen, maar er zijn toch een paar puntjes die gewoonweg niet thuis horen in een online multiplayer game.

 

De game komt het beste tot zijn recht in de online mode en je kan als speler zelf kiezen waar jij je in wilt storten. Zo zijn er verschillende modi waar jij je in kan storten van een op een gevechten tot modi als Dominion en Team Deathmatch. Zelf heb ik de meeste tijd gestopt in de Dominion mode wat eigenlijk Domination is. Er zijn drie vlaggen en die moet je zien te verkrijgen en te behouden. Op het moment dat je team (die bestaat uit vier spelers) 1000 punten heeft gescoord kan je de vijand permanent afmaken. Echter zal je wel je vlaggen moeten behouden, want als je punten aantal weer onder de 1000 gaat komt de vijand weer tot leven. In deze mode zie je in wat voor chaos je kan belanden. Het enige minpunt is dat je vaak tegen meer spelers komt te staan. Zo heb ik vaak gehad dat er drie vijanden om mij heen staan en dan is het haast onmogelijk om dat te overwinnen.

De een op een gevechten zijn ook erg interessant, het zijn kleine maps waar je eigenlijk een kat en muis spel speelt. Je wilt namelijk een bepaald voordeel hebben op je tegenstander. Daarom ben je altijd aan het zoeken naar het juiste plekje waar jij het voordeel hebt om je vijand uiteindelijk letterlijk een kopje kleiner te maken. Toch heb ik in deze mode niet zoveel plezier beleefd als in de Dominion mode. Dus hopelijk komen er in de toekomst nog meer team based modi aan.

Het grootse nadeel van de online mode van For Honor is de connectiviteit. Als speler ben ik te vaak uit games gegooid en moest de connectie hersteld worden. Daarnaast zijn de laadtijden om een game te starten niet van deze wereld. Dan kan het natuurlijk aan mijn internet liggen, maar mijn Xbox One is bekabeld aangesloten op een 100 mb/s netwerk, dus het lijkt mij dat het daar niet aan ligt. Veel mensen denken dat het ligt aan het niet hebben van dedicated servers, dus misschien is dat iets waar Ubisoft mee bezig kan gaan.

Nog even zeuren en complimenteren

Er zijn nog een paar kleine dingetjes die aandacht verdienen in deze review, dus wij gaan nog even zeuren en complimenteren! Eerst maar het zeur gedeelte..

For Honor doet ontzettend veel dingen goed, maar soms lopen de animaties niet helemaal lekker. Animaties worden soms niet afgemaakt en het lopen ziet er traag en sloom uit. Dit haalt je soms uit de beleving dat je echt op een Middeleeuws slagveld staat en dat is erg jammer. Daarnaast heeft For Honor mij niet uren achter elkaar laten spelen. Het is vooral een game die ik af en toe oppak, maar niet uren achter elkaar speel, behalve als ik bezig ben met een geweldige win/kill streak.

For Honor laat wel zien hoe je geluid in een game moet verwerken! Het geluid van slagvelden, de opbouwende spanning tijdens een potje Dominion. Het voelt allemaal spannend en tof aan. For Honor neemt je mee naar een slagveld en laat je daar heerlijk je gang gaan. Daarnaast zien de graphics er prachtig uit! Sommige mensen zeggen vaak dat Ubisoft aan downgraden doet, maar bij deze game is daarvan geen sprake. De pracht en praal die je in de trailers ziet, is ook terug te zien in de echte game.

Conclusie

For Honor is een ontzettend toffe game die beter uit de verf is gekomen dan dat ik eerst dacht. Toen ik For Honor in mijn handen kreeg wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten en was ik bang dat ik volledig afgemaakt zou worden in de online mode. Echter heeft de singleplayer mij goed voorbereid op het echte werk en ben ik een echte badass samoerai geworden binnen For Honor. For Honor voegt zich in een genre waar Chivalry: Medieval Warfare zich al heeft begeven, maar For Honor doet het 20 keer beter.

Ondanks de kleine irritaties en de niet perfecte uitgewerkte online connectiviteit is het wel een game die je in je handen moet hebben als je houdt van geschiedenis of houdt van games die strategie en actie in zich hebben.