Bij Square Enix zijn ze al een tijdje bezig met het maken van remakes en remasters van oudere Final Fantasy-games en inmiddels zijn we aanbeland bij het zesde deel uit de 2D-serie. De vorige Pixel Remasters waren van een hoge kwaliteit en gaven de oude games een tijdloos jasje, maar is dit ook het geval bij Final Fantasy VI Pixel Remaster? Jos dook, voor de tweede keer in 30 jaar, in deze opgepoetste klassieker en loopt sindsdien met een grote grijns op zijn grimas door ons kantoor.
Voor een goede RPG kun je mij altijd wakker maken, maar een game als Final Fantasy VI houdt mij sowieso wakker, al was ik daar zo’n dertig jaar geleden een stuk beter in. Nu ik de veertig inmiddels al ben gepasseerd, merk ik dat de noodzaak van een goede nachtrust niet moet worden onderschat, maar dat mag de pret niet drukken. Nu is ‘wakker blijven’ meer een kwestie van een uurtje later dan normaal onder de wol kruipen en dat is al heel wat.
Bij de vorige Final Fantasy Pixel Remasters kregen we een hoop aanpassingen te zien, maar vroeg ik mij hardop af of dit wel leuk zou zijn voor nieuwkomers. Niet iedereen is inmiddels ouder dan veertig en er bestaan veel gamers die nog niet eens in de plannen van hun ouders voorkwamen toen deze games voor de eerste keer verschenen. Nu worden de games bij iedere goede serie steeds beter en kun je dus stellen dat de Final Fantasy Pixel Remasters ook steeds beter zouden moeten worden. Laat ik alvast verklappen dat dit zeker het geval is en dat ik deze remaster ook kan aanraden aan nieuwkomers.
Het fijne aan de oude versie van Final Fantasy VI is de grotere focus op het verhaal en de manier waarop dat in beeld gebracht wordt. Waar eerdere Final Fantasy-games het verhaal vooral per tekst voorbij lieten komen, krijg je in dit deel wat 16-bit pogingen tot heuse cut-scenes. Natuurlijk weten we allemaal dat de serie hierna vele uren aan cutscenes hadden opgeslagen op een cd, wat toentertijd een revolutionaire technologie was, omdat je er vele malen meer data op kwijt kon. Dat neemt niet weg dat de laatste 16-bit Final Fantasy het maximale haalde uit de cartridge-gedreven Super Nintendo.
Eerder in deze review gebruikte ik het woord ’tijdloos’ en dat heeft te maken met de manier waarop deze remaster in elkaar is geknutseld. De beelden zijn prachtig voorzien van scherpere graphics, terwijl de feel van de oude games is behouden. Het hoeft je ook nergens van je stoel te blazen en je ziet vaak genoeg bij andere remasters dat men allerlei artistieke aanpassingen doet, waarbij de oorspronkelijke kunststijl verloren is gegaan. Dan heb ik liever de ‘Pixel Remaster’- aanpak, waarbij de boel wat wordt aangedikt, maar niet wordt gesloopt. Dus ja, de game ziet er uit als een HD-versie van de oude 16-bit-game.
In Final Fantasy VI Pixel Remaster volg je een groep rebellen, die zich tegen het heersende regime verzet en probeert om ervoor te zorgen dat ze hun snode plannen niet uit kunnen voeren. Dit doe je met een behoorlijke groep figuren, waarbij je uiteindelijk veertien kunt begeleiden, al kun je ze niet allemaal in een keer meenemen. Deze figuren hebben allemaal zo hun eigen pluspunten, waarbij je dus goed moet opletten dat je de juiste partymembers kiest bij de juiste opdracht. Zo heb je bijvoorbeeld een dief (Locke) nodig bij het stelen van belangrijke objecten. Elk personage heeft zijn of haar eigen karaktereigenschappen en dat wordt slim getoond met de goed geschreven stukken tekst. Dit maakt het extra leuk om regelmatig je party te laten variëren, waar je bij sommige andere rpg’s meestal dezelfde party behoudt en je verder geen reden hebt om flink te rouleren.
Het originele Final Fantasy VI zat vol met bijzondere momenten, die nu extra leuk om te zien zijn in Final Fantasy VI Pixel Remaster. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de beroemde ‘Opera’-scene, waarbij er een heus lied voorbij komt, in de vorm van tekst, maar in de Pixel Remaster wordt er daadwerkelijk gezongen. Het geeft de scene een extra laag en gelukkig is het lied er ook nog eens beter van geworden. Ook de muziek zelf was eerder een parade aan goed geplaatste bliepjes in MIDI-kwaliteit, maar klinkt nu een stuk voller. Gelukkig is het allemaal op zeer respectvolle manier gedaan en dat komt vooral omdat de originele composer zich ermee heeft mogen bemoeien.
Als je het geheel bekijkt, dan kun je niet anders stellen dan dat dit de beste 2D-Final Fantasy is dat nu ook nog eens de beste Pixel Remaster heeft gekregen, volgepakt met vele uren spelplezier. De verbeteringen dragen bij aan de sfeer van de game en hier en daar zijn kleine, tergende momenten aangepakt, waardoor de gameplay uiteindelijk nóg leuker is dan die van het origineel. Tel daarbij op dat de muziek van een hoge kwaliteit is, zonder de ‘vibe’ van het origineel teniet te doen en je hebt een geweldige ervaring voor fans van de serie, maar ook een mooi instapmoment voor nieuwkomers.