Benieuwd naar blu-ray releases van de afgelopen maand, of op zoek naar oudere en misschien wel vergeten films? Geen zorgen, onze columnist Pieter zet er iedere maand een aantal voor je op een rijtje. Heb je zelf een voorstel, twijfel dan niet om een reactie achter te laten, misschien zie je jouw suggestie volgende maand wel langskomen!
Freaks of Nature (2015)
Een dorpje waarin mensen enigszins vreedzaam samenleven met zombies en vampiers, krijgt het nog zwaarder te verduren wanneer er buitenaardse wezens komen opdagen. De reden dat je nu pas van dit buitensporige concept hoort, is geld. Dat is er niet. Freaks of Nature is een B-productie pur sang; het is een film die drijft op ideeën, niet op vertelkunst, overtuigende effecten of enig ander talent. Acteerwerk is matig tot vingers-in-de-oren en de editing is amateuristisch op zijn best. Bekende gezichten waaronder Bob Odenkirk, Keegan Micheal-Key en Patton Oswalt laten ook zo nu en dan hun gezichten zien om de materiaal wat draagbaarder te maken. De mannen achter de camera weten alle onkunde met genoeg humor en flair – of gebrek daaraan – te brengen dat het een vermakelijke zit blijft. De intentie is goed, het eindproduct wat minder, maar het kan absoluut geen kwaad om op de achtergrond aan te zetten wanneer je wat vrienden op bezoek hebt. 5/10
99 Homes (2014)
Onderhoudend drama met Micheal Shannon en Andrew Garfield. Wanneer die tweede zijn baan verliest en zijn huis wordt uitgezet weet hij werk te vinden bij Shannon, de bankier die, ironisch genoeg, de reden is achter zijn uitzetting. De Amerikaanse economie en het rechtssysteem, zo zagen we kortgeleden ook in The Big Short, is gebroken. 99 Homes weet aanvankelijk met genoeg spanning, flair en cynische monologen van de altijd subtiel angstaanjagende Shannon, hier in een lekker vlezige rol, de kijkers het bloed onder de nagels vandaan te halen. Het niveau van de energieke eerste helft wordt helaas niet vastgehouden. Motivaties vervagen, de regisseur lijkt zijn grip op het materiaal te verliezen, en het script begint te meanderen. Wanneer de laatste 5 minuten tegen alle zorgvuldig opgebouwde karakters en hun besluiten ingaat, blijft er weinig over om nog over na te denken als de aftiteling over het scherm rolt. 6.5/10
Spectre (2015)
Met het ononderbroken openingsshot waarmee Sam Mendes zijn nieuwe Bond-film opent, schrijft hij geschiedenis; niet alleen wist hij een volledig aangeklede, dansende en muziek makende massa van 1500 mensen in beeld te brengen, hij illustreert (met hulp van Nederlandse cameraman Hoyte van Hoytema) dat goed camerawerk een betoverend spektakel op zichzelf is, en dan is er nog geen schot gevuurd. Kippenvel. Die verwachtingen die in die eerste 15 minuten worden geschapen, kan Mendes helaas niet aan voldoen in de rest van de nogal lange speelduur. Het is inmiddels een bekende formule: Bond girl, Bond auto, Bond locaties, Bond stuntwerk. Erg verrassend wil het niet worden (de keuze om de Christoph Waltz te casten zal voor veel fans al een hoop verraden over Bond’s tegenstander), maar na de beloftes die Skyfall maakte in diens eindscène voelt dit vervolg als thuis. Ouderwets in de beste zin van het woord. 8/10
Tremors (1990)
Op papier zou Tremors niet mogen werken. Het plot, als er überhaupt sprake van is, laat een hecht redneck-achtig dorpje in Californië het opnemen tegen reusachtige vleesetende aardwormen. Wat volgt is geen bloederig horrorscenario, maar een licht, luchtig, met liefde gemaakte terugblik op creature features uit de jaren ‘50 en ‘60. Het weigert zichzelf serieus te nemen, en cast lijkt die intentie te begrijpen. Kevin Bacon speelt de meest hilarische rol van zijn carrière, het tempo ligt lekker hoog en de praktisch in elkaar geknutselde wormen zijn een formidabele, slimme tegenstander. Veel meer dan licht vermaak wordt het niet, maar dat probeert het ook geen enkel moment te zijn. Belangrijker: Tremors deinst nooit terug om vrolijk, amicaal en mal te zijn. Iedereen heeft plezier, en het publiek geniet mee. 7.5/10