Na jaren van dominantie van de WWE games is er een nieuwe uitdager om de hoek. AEW: Fight Forever wilt namelijk de kroon van beste wrestling game afpakken van WWE 2K23. Yukes is de ontwikkelaar van de gam een voor de wrestling games kenners onder ons is Yukes de voorgaande ontwikkelaar van de WWE series voordat 2K het overnam. AEW: Fight Forever wilt met een klassieke formulier en cartoon graphics het succes van WWF No Mercy op de Nintendo 64 opnieuw creëren. AEW Fight Forever is een toegankelijke ervaring en wij gaan kijken hoe wij de game vinden!
Een van de sterkste punten van AEW: Fight Forever is de eenvoudige besturing. Je kan al redelijk snel met een handvol bewegingen een aanval creëren en kan je ook, zonder verstand van de besturing, eigenlijk een wedstrijd winnen. He doel is om momentum op te bouwen en uiteindelijk de wedstrijd zo te domineren dat je een signature of een finisher krijgt. Dit zijn aanvallen die vele malen sterker zijn dan regulieren aanvallen, maar de signatures en de finishers zorgen ook voor opwinding en soms zelfs een verassend einde van de wedstrijd.
Een ander hoogtepunt is de “Road to Elite” modus, die functioneert als de verhaal, maar ook de career mode. Hiermee begint je reis bij AEW’s allereerste Pay-Per-View-evenement, Double or Nothing, en ga je door naar nog vier PPV events, vol met dynamische verhaallijnen en interacties met andere worstelaars. Je kan deze mode doorspelen met verschillende AEW wrestlers, maar ook met je eigen gemaakte wrestler. De verhaallijnen zijn leuk, maar daarvoor moet je wel bekend zijn met AEW en/of WWE. Het is namelijk best saai om de mode door te spelen terwijl je niks weet van AEW en de worstelaars die daar worstelen. Echter, als je AEW en de worstelaars wel kent, dan is Road to Elite een leuke mode om doorheen te spelen.
Naast de Road to Elite zijn er nog meer modi gelukkig. Je kan namelijk ook kiezen om gewoon simpelweg wedstrijden te starten tussen je favorite worstelaars. Er zijn namelijk mogelijkheden om een 1vs1 te doen, maar ook 2vs2, een triple threat, een fatal four way en nog veel meer. Een van de meest gehypte wedstrijd modi die je kan oen is de Exploding Barbed Wire Death Match. De wedstrijd is leuk, maar valt uiteindelijk na een aantal keer spelen erg tegen. De wedstrijd is erg kort en het einde waar alles explodeert is eigenlijk heel saai en teleurstellend. Dit laatste is iets wat telkens terugkomt. Het idee is leuk, maar als je lang genoeg speelt is het saai en teleurstellend. De gampelay is namelijk eenvoudig, maar eigenlijk ook hele frustrerend als je games als WWE 2K bent gewend. Een aanval tegenhouden is ingewikkeld en niet zo reactief als WWE 2K. Natuurlijk levert dit leukere wedstrijden met vrienden soms op, maar offline is het eigenlijk totaal niet leuk als je langer speelt, het is eerder frustrerend met hoe je eigenlijk niet goed onder de knie krijgt hoe je een match wilt winnen.
Naast het hebben van meerdere match modi, is er ook een create-a-wrestler mode. Echter is deze mode niet zo uitgebreid als de WWE games, waardoor ik niet echt met mijn fantasie terloops kon gaan om de gekste karakters te creëren en die te gebruiken in de matches. Wel kan je 100 eigen worstelaars maken, waardoor je, als je de tijd erin wilt steken, je een volledig eigen roster kan maken van je eigen worstelaars.
De graphics in de game zijn niet de beste in een wrestling game, maar hebben wel een eigen stijl. AEW: Fight Forever is voor een cartooneske stijl gegaan, waardoor de game er eigenlijk tijdloos uitziet, maar totaal niet realistisch. Sommige karakters zoals Jeff Hardy, Darby Allin en Luchasaurus zien er geweldig uit, maar CM Punk, Eddie Kingston en de Young Bucks vallen dan weer tegen. Doordat er zulke grote verschillen bestaan tussen hoe goed de karakters eruitzien, ziet een wedstrijd er soms heel raar uit, omdat je het gevoel hebt dat er simpelweg iets niet klopt.
Wat ook een beetje onaf aanvoelt in AEW: Fight Forever is het ontbreken van volledige entrances van de worstelaars. De worstelaars komen alleen naar de ramp toe en doen daar iets simpels en daarna zie je verder niks meer. Het had leuk geweest om volledige entrances te zien in de game, in plaats van de kwart entrances die nu in de game zitten.
Wat dan wel een leuke toevoeging is, is de toevoeging van de mini games in AEW: Fight Forever. Een van de minigames die in de game zitten is bijvoorbeeld een dans minigame. Het is ontzettend raar om dit in een wrestling game te zien, maar aan de andere kant ook wel weer ontzettend leuk, zeker met het segment van Adam Cole en MJF op AEW programmering afgelopen week waarin zij een dance off deden. Wrestling is namelijk vaak ook gewoon veel gekke dingen bij elkaar en de mini games zorgen zeker voor plezier.
Als ik AEW: Fight Forever moet samenvatten is het een mixed bag. De game is leuk op momenten, maar hoe langer je speelt, hoe saaier het wordt. De Road To Elite is leuk, maar voor mensen die AEW niet kennen is het niet echt aan te raden. Verder zijn de mini games een leuke toevoeging, maar het verschil in graphics tussen karakters zorgt er weer voor dat je nooit echt in de game komt. AEW Fight Forever is een leuke wrestling game, maar niet voor de prijs waarvoor je het kan kopen. AEW: Fight Forever is een game die ik zou ik kopen als het 30 euro is, maar zeker niet voor 50 of 60 euro. Dus onze tip. Wacht tot de game in de budgetbak ligt als je een wrestling fan bent.