Een fijn potje kaarten is altijd een leuke bezigheid in een gezin, maar de meeste kaartspelletjes zijn net even té ingewikkeld voor kinderen van 3 jaar. Top Trumps laat zien dat je wel degelijk met de jongste kinderen kunt kaarten en wij mochten de L.O.L. Suprise-editie testen. Aangezien Jos de enige redactielid is die zich vermenigvuldigd heeft werd hij dé aangewezen persoon om de recensie hiervan te schrijven.
De gemiddelde peuter zal niet zo snel bedreven worden in een potje eenendertigen, pokeren of klaverjassen, maar dat wil niet zeggen dat ze geen kaartspellen kunnen spelen. Kaartspellen hebben voor de allerkleinsten wel vaak een enorme aantrekkingskracht, al was het maar alleen voor de afbeeldingen of het feit dat je van een stapel van 52 kaarten een enorme bende kunt maken. Daarnaast kan het bijzonder goed zijn voor de ontwikkeling van een kind om al vroeg ‘geconfronteerd’ te worden met spelletjes, maar ook met getallen en woorden.
Nu is mijn dochter inmiddels iets ouder (7 jaar) en heeft ze meer interesse in bijvoorbeeld een potje Match, een game van dezelfde makers als Top Trumps, waarbij je een rij van vijf dezelfde afbeeldingen bij elkaar probeert te schuiven. Dat neemt niet weg dat ze toch verrassend vaak vraagt om samen op avontuur te gaan met Top Trump, in dit geval de L.O.L. Suprise-editie. Er zitten namelijk 33 verschillende kaarten in het spel en deze zijn allemaal voorzien van een uniek personage met verschillende ‘krachten’. Bij elk personage zet mijn dochter een ander stemmetje op en verwacht ze dat ik mee ga in de door haar geschapen situatie. Met een beetje fantasie ben je samen op den duur bezig met een enorm battle tussen verschillende L.O.L.-figuren en dat is erg aandoenlijk, aangezien het niet per se de bedoeling is van Top Trumps.
Spelregels
Het spel verloopt lekker simpel, zonder lastige uitzonderingen of extra spelregels en dat maakt het meer dan behapbaar voor de jongste spelertjes. Je hebt allemaal een stapel kaarten en de gene die begint noemt een categorie op, die op het kaartje vermeld staat. Elk kaartje is voorzien van dezelfde categorieën en achter elke categorie staat een getal dat de waarde van de categorie aangeeft. Degene met de hoogste waarde op zijn of haar kaartje mag de gespeelde kaartjes van de tegenstanders houden. Vervolgens mag de winnaar zelf weer een nieuwe categorie opnoemen en dit gaat door totdat een van de spelers alle kaartjes heeft weten te verzamelen.
In het geval van de L.O.L.-editie staan er dus de welbekende (?) personages uit het L.O.L. boven de categorieën en mijn dochter kondigt haar kaartje aan op de volgende manier: ‘Ik ben ‘naam personage op het kaartje’ en ik val je aan met ‘categorie’, mijn waarde is 75, wat is die van jou?’ Vervolgens is het mijn beurt om mijn kaart te openbaren, voorzien van tekst en een goedbedoelde ‘impressie’ van het L.O.L.-figuur. Uiteraard gaat het hele ritueel bij ons gepaard met een overdreven hoog dramagehalte en een werkelijke uitbeelding van de genoemde aanvallen, wat een bijzonder schouwspel oplevert.
Dikke Pret op een kinderfeestje
Het viel ons meteen op de het spel pas goed tot zijn recht komt als je met minimaal 3 spelers speelt, aangezien dan de kans groter is dat jij een categorie kiest waarbij een van jouw tegenstanders verrassend genoeg en nóg hogere waarde van heeft. Met z’n tweeën is het ook wel te doen, maar het werd wat sneller voorspelbaar. Gelukkig hebben we het spel kunnen testen tijdens een verjaardagsfeestje van een klasgenoot van mijn dochter en kreeg het spel een extra dimensie, doordat er meerdere kinderen meegingen in de fantasie van de ‘keiharde gevechten’ tussen de verschillende L.O.L.-figuren.
Na elk potje ontstond er ineens een enorme behoefte bij de kinderen om het hele potje nog eens flink te analyseren en na te spelen, waarbij er ook een felle discussie werd gevoerd over de krachtigste figuren uit de game, wat vaak neerkwam op het opnoemen van zijn of haar favoriete L.O.L.-figuur. Het heeft ze zeker 45 minuten beziggehouden in een kamer die voorzien was van meerdere spelletjes, figuren en andere prikkels. Nu weten kinderen de aandacht niet vaak lang vast te houden, dus in perspectief is 45 minuten een hele tijd. Daarnaast werd er later thuis ook nog uitvoerig gesproken over het spelverloop van Top Trumps tijdens het verjaardagsfeestje.
Conclusie
Top Trumps is enorm geschikt voor hele jonge kinderen, die graag ook eens een spelletje willen spelen. Het is heerlijk simpel van opzet, makkelijk uit te leggen en vervolgens hoef je niet meer bij te springen voor ondersteuning. Bij veel kinderen prikkelt het de fantasie en anders is het flink aan te raden om de kinderen te stimuleren de battles uit te beelden. Tijdens verjaardagsfeestjes werkt het zelfs enorm goed en houdt het de kids voor een aanzienlijke tijd bezig, waarbij ze samen zichtbaar veel plezier beleven.