Na een flink aantal uurtjes, vol met chaos en plezier, krijg ik toch wel het zelfde gevoel bij Suicide Squad: Kill the Justice League. De game heeft veel goeie punten en daar merk je echt de hand van Rocksteady, maar het spel heeft ook zeker zijn minpunten.
Misschien is het meest teleurstellende dat het verhaal eigenlijk niet eindigt, dat is als je er niet meer geld tegen aan gooi. Kies voor de live service en de komende season content, ja dan krijg je natuurlijk veel meer. Dit is een veelvoorkomend verschijnsel bij grote titels van dit moment, vaker krijgen we een verhaal en om deze af te kunnen ronden in goede wijze, moeten we nog even in de buidel tasten. Maar credits naar het spel, want ik moet zeggen dat de gevechten van moment tot moment en de late-game loop van stijlvolle vaardigheden en hardere wapens het geheel daadwerkelijk naar voren stuwen en verbeteren. De game is een verbeterde versie van games als Anthem en Avengers. Maar dat kan misschien al snel. De formule van dit geen werkt, zeker als je een paar vrienden hebt.
Ik denk dat de grote vraag is of Suicide Squad: KTJL zich gaat bewegen naar het Live service model, of dat het op deze weg verder gaat, of gaat het de loot die je krijgt anders indelen en daarbij ook het missieontwerp. Ik kan mij namelijk moeilijk voorstellen dat het spel op deze manier zo nog jaren door kan. Ik ben heel benieuwd naar de ontwikkeling die we gaan zien in deze game en de stappen die het dan zal maken.
Rampzalige live service lanceringen zijn helaas een te veel voorkomend verschijnsel geworden in recente tijden, en ik heb er persoonlijk veel van meegemaakt. Toen ik Suicide Squad: Kill the Justice League inging, bereidde iedereen zich voor op het ergste, maar komende van catastrofes zoals Anthem of Marvel’s Avengers, valt deze titel toch echt wel mee. Anthem had toch echt wel de potentie en was in mijn ogen misschien te vroeg gekomen. Nu met SS:KTJL, hebben we een hele andere game die nog even zoekende is wat het gaat worden.
Na ongeveer 10 uur campagnevoortgang en open-wereld chaos, rechtvaardigt de langverwachte, onverwachte opvolger van Rocksteady’s Batman: Arkham Knight uit 2015 niet zo’n langdurige ontwikkeling. Het is echter moeilijk te ontkennen dat de studio uitblinkt op bepaalde gebieden, en het geheel doordrenkt met een mate van charme en polish die je niet vaak ziet. Maar, de rit is wel een beetje hobbelig geweest. Zo waren er wat server uitvallen, dat is natuurlijk kut, maar al helemaal als het gebeurt net op het moment dat jouw early access start. Want er was ook een duurdere versie van de game met early access. Maar, het mag de pret ook niet geheel drukken, de ervaring van de game is gewoon goed, de presentatie is nice en je hebt toch wel dat superhelden sfeertje.
Het uitgangspunt van Suicide Squad: Kill the Justice League is eenvoudig: Task Force X wordt samengesteld door Amanda Waller om om te gaan met Brainiac, zijn invasiekrachten, en het ergste van alles, de grotendeels gecontroleerde Justice League. Dat is verre van ideaal voor iedereen die betrokken is. Het idee van een bijeengeraapte groep DC-schurken wiens krachtniveaus niet zo hoog zijn, die het opnemen tegen Superman en andere krachtige wezens werkte niet erg goed in de film uit 2016, maar deze werkt dus wel weer lekker in een videogame.
Let wel, het verhaal moet nog steeds manieren vinden om de grootste superhelden van de aarde een beetje zwakker te maken om Task Force X een kans te geven, maar diverse persoonlijke conflicten en wat gekke power ups, zorgen dat dit mogelijk is. Belangrijker nog, het is een minder serieuze, kleurrijkere kijk op Rocksteady’s sombere ‘Arkhamverse’ die de studio in staat stelt om verschillende spieren te buigen. Sommige late verhaalkeuzes zullen misschien wat verdeeldheid zaaien onder de fans, maar als je het fris bekijkt is het best creatief hoe er wordt omgegaan met sommige karakters.
De algehele kwaliteit van de game, de audio, de presentatie, de kleuren, het deed mij af en toe een beetje herinneren aan Guardians of the Galaxy. Hierdoor kreeg ik eigenlijk ook meer het gevoel hoe nice Suicide Squad: Kill the Justice had kunnen zijn als Warner Bros. Games Rocksteady had toegestaan om 100% zijn ding te doen. De open-wereldstructuur maakt het niet kapot, of beter. Noch doet het brutale verhaal dat wordt getoond. Het zijn de triviale live service-elementen en loot systemen- die ik persoonlijk niet haat als ze goed worden gedaan, maar als het er zo in wordt gedonderd is het eigenlijk een mengelmoes die maar niet samen wil komen. Ik heb Marvel’s Avengers redelijk door gespeeld toen, tot op het moment dat ik dacht dit is een sleur, maar Suicide Squad: Kill the Justice League voelt een stuk strakker, meer gefocusde looter-shooter-brawler-spel. Maar het is nog steeds niet genoeg, voornamelijk omdat het in de eerste plaats niet dat soort spel zou moeten zijn. Het is moeilijk om dat genre te spijkeren – en veel moeilijker om te mengen met de traditionele actie-avontuurgameplay – en Rocksteady is hier uit zijn comfortzone.
Het bewegen door deze versie van Metropolis, vol met gekke vijanden, maar wel die kleine details, is voor elke DC fan een welkome verassing, nu nog met vier personages, maar er komen er meer, waaronder Joker. Elk karakter heeft dan ook zijn of haar zwakke punten en sterke punten. King Shark is een beetje de tank van het stel, ramt er ook lekker doorheen. Na elke missie krijg je een beetje loot, hiermee kan je je karakter wat verbeteren. Het is schaars en geeft echt te weinig benefits om het nuttig te maken.
Er is natuurlijk altijd de waarschijnlijke kans dat de ontwikkelaar de buit en vaardigheidsprogressie aantrekkelijker maakt in updates na de lancering, maar wie zal daarvoor blijven hangen, vooral wanneer het merendeel van de marketingcampagne en PR-reactie zo misleidend en ontbrekend is geweest? Franchises die zo gevestigd zijn als Diablo kunnen zich deze luxe veroorloven, maar ik weet niet of een game als dit het zich kan permitteren. Het moet er meteen staan, anders sta je gewoon echt een straatlengte achter.
Misschien nog erger is hoe de live service, RPG-achtige aspiraties de missiestructuur beïnvloeden die het grootste deel van de verhaalcampagne en het geheel van het eindspel leidt na de bedrieglijk meer lineaire en bevredigende eerste uren. Zoals ik al zei, het is flexibeler dan alles in Marvel’s Avengers, maar open-wereldevenementen worden vaak het geheel van een “hoofd” missie die alleen wordt onderscheiden van zijn inhoud omdat er een goeie cutscenes zijn.
Naarmate ik het eindspelgedeelte van het spel nader, waar we verondersteld worden veel meer uren door te brengen, moet ik toch helaas zeggen dat ik bang ben dat Suicide Squad: Kill the Justice League in stilte zal sterven. De game is nu gewoon erg leuk en grappig, maar hoe zal dit blijven.