Ik keek er even van op toen Assassin’s Creed Odyssey werd aangekondigd, niet alleen als gamer, maar ook als historicus. Waarom wordt er een game gemaakt die zich afspeelt voor Origins, waar juist de origine van de Assassin’s Brotherhood werd besproken? Wat was hier het nut van? Met een korreltje zout ging ik aan de slag met Odyssey hopelijk om verrast te worden van de geweldige wereld van Griekenland en de oude Griekse mythes.

De Pelponnesiche oorlogen

Een interessant stukje geschiedenis zijn de pelopenissche oorlogen. Dit waren de oorlogen tussen Sparta en Athene of ook wel de oorlog tussen democratie en een dictatuur. In het Athene waar mensen van het platteland moesten komen om te stemmen, werden er baby’s in urine onder gedoopt in Sparta om te kijken of zij waardig waren als krijger (heb je meteen een mooie geschiedenis anekdote meegekregen!). Het verhaal gaat er vooral om dat jij als Alexios of Kassandra rond trekt door het oude Griekenland als een huurling. Tevens zal jij je moeten bemoeien met de politiek tussen Sparta en Athene, want zulke machtige stadstaten hebben natuurlijk ook meerdere gebieden die hun bondgenoten zijn. Het idee is dat jij een van de twee gaat steunen om zo te zorgen dat de ander wint. De missies zijn daardoor ook redelijk uitlopend en eigenlijk is er altijd wat te doen in de wereld van Odyssey. Zo kan je mensen vermoorden (natuurlijk het is een AC game), schepen veroveren, waardevolle spullen stelen, een conquest battle ondernemen en nog veel meer.

De game geeft je deze keer ook veel meer vrijheid in de keuze van de missies. Dit kunnen kleine gevolgen hebben voor de game, maar soms ook grote. Op kleine schaal moet je rekening houden met het feit dat je bijvoorbeeld een missie item die je voor iemand moest zoeken zelf houdt, of dat je juist iemand vermoord die vraagt om genade. Het zijn de kleine dingen waarin Odyssey zich onderscheidt van Origins en zelfs daarin verder bouwt. De cutscenes zijn daarnaast ook geweldig, alleen zit er soms wel veel verschil in de kwaliteit van de cutscenes. Sommige battles zien er geweldig uit, terwijl andere mensen cutscenes wat onrealistisch aanvoelen door wat slecht acteerwerk. De open wereld ziet er prima uit, maar soms lijkt de presentatie wat minder op bepaalde punten. Het zijn kleine zaken die soms wat afdoen aan het realisme van de game.

De moderne wereld echter valt wat tegen, maar dat is niks nieuws voor een Assassins Creed game. Toch blijft de conclusie van het einde redelijk interessant, maar om dat mee te maken, zal je zelf moeten spelen!

Verslavend, soms wat repetitief, maar vooral ontzettend veel te doen

De gameplay borduurt voort op de geweldige basis van Origins en dat is te merken op elk gebied. Het enige wat even anders is, is dat je niet echt een schild hebt, waardoor je een stuk actiever moet vechten. Het is minder pareren van aanvallen en meer ontwijken en aanvallen. Daarnaast is er ook veel meer zee combat in de game toegevoegd, dit is ook niet raar, want Griekenland is een samenhang van allemaal eilanden die met water verbonden zijn. De game geeft mij veel herinneringen terug aan Black Flag als ik aan het reizen ben naar het volgende eiland en ondertussen afgeleid wordt door een schat onder water of een klein eilandje wat uit de richting ligt. De naval combat zit ook prima in elkaar en frustreert een stuk minder dan het deed in Black Flag. Het is een fijne afwisseling om op zee te zijn, en daarna los te gaan in een grote oorlog op het land. Het geeft Odyssey een fris gevoel waarin ik alleen maar kan zeggen dat het ontzettend verslavend is.

Wat nog meer verslavend is, zijn de side missies waarmee Odyssey vol zit en dankzij de keuzes die je kan maken, voelen die side missies minder als een verplichting, maar meer als een eigen keuze waarin je ook zelf de uitkomst kan bepalen. Je hebt soms ook het gevoel dat je de side missies moet doen, omdat je meer XP wilt, betere armor wilt krijgen of juist betere loot wilt proberen te vinden in een hideout. De game daagt je steeds uit om af te wijken van het hoofdverhaal en dat is absoluut niks slechts. De game zit vol met activiteiten en het voelt als een levendige wereld. Soms sluiten missies alleen niet goed aan met gebeurtenissen in de game. Een bepaalde side missies ging over rellen die bezig waren in de stad, alleen waren er totaal gene rellen in de stad. Assassin’s Creed games zijn altijd geplaagd door dit soort kleine dingen, ze zijn niet game brekend, maar doen af aan de beleving.

Het prachtige Griekenland

Ik heb gelukkig het genoegen mogen hebben om de game te spelen in 4K op mijn Xbox One X. De game ziet er namelijk geweldig uit, de grote gevechten komen heerlijk uit de verf en op het moment dat ik op een groot gebouw sta en uitkijk over de zee, kan ik mijlenver nog kijken naar de eilandjes die op de horizon liggen. Daarnaast heeft de game niet veel last van pop in, waardoor de game straks en lekker soepel loopt. Iets wat fijn is voor een game van deze schaal, want de gamewereld is ontzettend groot en voor een game die zo groot is, is het bijzonder goed hoe mooi de wereld eruitziet met al zijn detail.

De enige grafische problemen zitten hem erin dat de game soms niet helemaal lekker laadt. Je karakter die niet volledige goed wordt ingeladen waardoor het een pixel lijkt, een kleine bug waardoor je denkt, hadden ze dit niet eruit kunnen halen. En dit is logisch voor een grote wereld, want daar zitten kleine foutjes in, maar toch moet het benoemd worden.

De soundtrack daarnaast doet ook wonderen voor de game. Het varen, de gevechten, ze worden goed aangevoerd moet een goede soundtrack die je opzweept om te gaan vechten en ter land, ter zee en niet in de lucht te gaan. De game laat je als een strijder voelen in een oorlog, met meerdere belangrijke keuzes die de rest van Alexios of Kassandra leven bepalen.

Conclusie

Afgezien van wat kleine slordigheden is Assassin’s Creed Odyssey een heerlijke game. Maar voor mijn gevoel toch niet een echte Assassin’s Creed game. De kern waar de serie ooit om ging is er deels uit en je merkt dat Ubisoft een andere kant op wilt gaan met de franchise. Iemand die is opgegroeid met Desmond en de hele serie tot en met nu, zal af en toe zijn wenkbrauw optrekken. Gelukkig zitten er nog genoeg references in waardoor het in de kern wel een AC game is.

En nu naar de positieve punten. De game speelt heerlijk weg en de combat is alleen maar beter geworden ten opzichte van Origins. De game ziet er prachtig uit en wordt opgezweept met een heerlijke soundtrack. De gevechten op zee en op land geven een fijne afwisselingen en beide zijn uitgebreid genoeg om steeds een uitdaging te vinden om beter te worden. De side missies voelen ook meer als een geheel aan van de game en niet als missies die je even moet doen om XP te behalen. Afgezien van wat kleine slordigheden zoals graphics die niet helemaal goed inladen, de presentatie van de game die wat minder is dan normaal en het niet volledige AC gevoel, is dit een heerlijke game die je gespeeld moet hebben.