Embar Lab kennen wij al een tijdje langer als een maker van prachtige animaties. Met Kena Bridge of Spiritis hebben zij hun eerste game gemaakt en die meteen ook een console exclusive is voor de Playstation. Deze game werd in trailers vaak neergezet als een game die prachtige animaties heeft ( want daar zijn zij goed in), maar was de vraag toch wel of de game qua gameplay goed uit de verf zou komen. De vraag is dan ook of animatie en gameplay goed genoeg zijn om van Kena Bridge of Spirits een goede game te maken.
Kena heeft in ieder geval geweldige animaties en graphics. De game ziet er prachtig en geweldig uit. De omgevingen zien er geweldig uit, de animaties zien er geweldig uit, de game is gewoon bloedmooi. In mijn ogen is Kena een van de mooiste games op de PS5 en dat is een groot compliment, want Kena is eigenlijk een indie game. Daarnaast laad de game ontzettend snel en daarin zie je maar weer dat de SSD van de PS5 echt wat toevoegt. Natuurlijk kan de game ook snel laden op de PC, maar het grootste verschil zit toch in de Dualsense controller. Veel mensen zagen de controller en de haptic feedback als een gimmick, maa het aanspannen van de boog van Kena voelt zoveel fijner op de dualsense ten opzichte van de PS4 en PC versie. De 3D audio voegt ook zeker wat toe aan de wereld, waardoor het geheel op de Playstation 5 er gewoon geweldig uitziet, maar ook geweldig klinkt.
Het grootste minpunt van de game is toch wel de gameplay. De gameplay voelt niet perse verouderd, maar de opzet van de game wel. Je zal niet al te veel hoeven na te denken over bepaalde zaken. Kena voelt een beetje als een Playstation 2 game, maar dan wel in een PS5 jasje. Je moet steeds in gebieden spelen en daarin een bos laten opbloeien en een eindbaas verslaan die je uiteindelijk weer leidt tot de ultieme eindbaas. De opzet is grotendeels hetzelfde in elk gebied, waardoor de game niet veel diepgang kent, terwijl Kena wel een heel tof karakter is. Natuurlijk probeert Ember Lab wel steeds iets nieuws toe te voegen, maar dat geeft niet de diepgang die ik zoek in de game. Het is dus eigenlijk een simpele game die lijkt op games van vroeger. Het is opzichte niet erg, maar daardoor geeft het wel een dubbel gevoel. De game oogt zo mooi, maar de diepgang in de game laat ten wensen over.
Echter zorgen de gevechten in de game ervoor dat je toch wel plezier kan vinden in deze game. De eindbazen in deze game zijn namelijk ontzettend goed ontworpen eng even je een uitdaging. Het kan wel is zijn dat de brug tussen normale vijanden en eindbazen een beetje groot is, dus soms kan een moeilijk gevecht wel is als een verassing komen. In mijn ogen is het helemaal niet verkeerd om de game lekker moeilijk te zetten, zodat je een goede uitdaging krijgt in de gameplay, omdat er in de game mechanics niet veel diepgang zit.
De game loopt daarnaast perfect in 60FPS (performance mode) en loopt daardoor heerlijk soepel. Echter is er een probleem met de voor gegenereerde cutscenes in de game. Deze zijn namelijk opgenomen in 24fps (zoals het ook in een normale animatie film gebeurt). Hierdoor ontstaat er soms een hele rare overgang van soepele gameplay, naar een cutscene die in meer dan de helft minder frames per seconde draait. Dit deed voor mij soms een beetje afgang van de ervaring in de game, wat eigenlijk zonde is.
Kena Bridge of Spirits is dus eigenlijk een mixed bag. Kena is een bloedmooi game met geweldige gevechten, maar aan de andere kant ook een saaie game met weinig diepgang. Toch heeft Ember Lab in mijn ogen een goede eerste game neergezet waarin veel doorgroei mogelijkheden zitten. In mijn ogen zou een Kena 2 zeker geen slecht idee zijn, omdat Ember Lab kan leren van de fouten die gemaakt zijn voor deze eerste game en die verbeteren voor de tweede game. Want Kena Bridge of Spirits is is een game die mensen zal laten terugdenken aan de Playstation 2 tijd, met graphics waar je u tegen zegt. En heel eerlijk? Deze game heeft mij wel laten genieten en terug laten denken aan mijn tijd als kind waarin dit soort games de norm waren.