De Dragon Quest titels gaan al een flinke tijd terug en staan dan ook als een huis als het gaat om JRPG. Nu maakt het een exclusieve stap naar de Nintendo Switch met Dragon Quest Treasures, een nieuw soort titel, zie deze game als opstapje voor de nieuwe mensen.
Goed en dan de game dus, deze begint met een scene waarin wij de broer en zus Erik en Mia zien, ze worden soort van geadopteerd door een groep Vikingen nadat hun ouders zijn overleden. De Vikingen hebben daarnaast ook twee mythische wezens gevangen, Porcus en Purrsula, deze zouden de mannen naar de schat moeten brengen. Maar door wat gebeurtenissen breken Erik en Mia de wezens uit en slaan op de vlucht. Het kwartet eindigen in een ander universum, genaamd Draconia. Daar krijgen ze de uitleg van de wezens en waarom zei hier zijn. Uiteindelijk worden de broer en zus gekozen tot Kampioenen en krijgen speciale daggers. Hiermee kunnen ze speciale items en schatten vinden. En vanaf hier gaat het avontuur van start en liggen er vele schatten op jullie te wachten.
Dit is een beetje een inleiding in het verhaal dat je staat te wachten, dit verhaal wordt bekrachtigd door de graphics. Hier is Akira Toriyama verantwoordelijk voor. De game is speciaal ontworpen voor de Switch en dat maakt dat alles echt is geoptimaliseerd voor dit platform. Draconia zou vol moeten zitten met verschillende monsters en wezens, maar voor mijn gevoel klopt dit niet helemaal. Als je goed kijkt zitten er soms kleine aanpassingen of juist kleur aanpassingen aan een wezen. Maar dat mag de pret zeker niet drukken, daarnaast is er genoeg variatie te vinden in de omgeving. De omgeving oogt simpel en eenvoudig, maar dat past juist in de game. De game komt heerlijk tastbaar en aanstekelijk over, daarnaast loopt hij soepel ook in de handheld mode. Soms heb je weleens een game die hapert, maar daar heb ik geen last van ervaren in Dragon Quest Treasures.
Als we de game even plat slaan en naar de gameplay kijken dan zien we toch dat de titel mikt op een jonger publiek en daardoor ook meer toegankelijker is. Dat is nu niet perse slecht ofzo. Het kan de wat vaste fans natuurlijk afschrikken, goed de gameplay is niet vergelijkbaar met een Final Fantasy of iets, maar leuk is het wel. De titel verklapt alvast een hoop, de game draait om het jagen op schatten, de tutorial van de game pakt meteen dit gameplay segment aan, nog voordat het vechten is benoemd. Het vechten is zelfs anders, niet eindbazen ga je weinig aanvallen, je zal op je pad namelijk monsters verzamelen en deze zullen vechten voor je. De vijanden die je wilt verslaan gaan makkelijk neer door gewoon je dagger kapot te raggen. Ergens vind ik het een gemis dat ik de gevechten niet zo ervaar als in voorgaande games, maar het voordeel is dat de game niet heel traag is, het tempo is er wel op vooruit gegaan. De diepte van de game zit hem in het type monster dat jij verzameld en bij je team voegt. Dat is een beetje het tactische aspect. Dit geld ook voor het verkennen van de wereld, elk wezen heeft zijn eigen Forte, een kracht die helpt met het verkennen van een gebied.
Om monster te verzamelen, dien je ze te verslaan en hopen dat ze zich bij jou willen voegen als je terug bij je basis komt. Natuurlijk is dit ook weer makkelijker gezegd dan gedaan, het is niet gewoon accepteren en klaar. Het monster zal eerst vragen om wat items en daarna zal deze zich bij je voegen. Zoals gezegd gebruik je deze dan voor de gevechten en het verkennen, daarnaast zijn ze erg handig bij het vinden van schatten. Ben je in de buurt van een schat dan zal je op het zicht van het monster moeten afgaan om te weten waar je moet graven. Je krijgt een soort plaatje hoe het monster het ziet en dan zal je nog even zelf moeten zoeken, het is een leuke extra toevoeging als je het mij vraagt. Het geeft ook een leuke interactie met het wezen.
De game is verder neer gezet om een hub heen, dit is je basis zeg maar. Hier kan je je party inrichtingen, wisselen tussen hoofdpersonage en kiezen welk Biome je wilt verkennen. Er kunnen tot drie monsters bij je team gevoegd worden, hierbij moet je goed opletten tussen welke forte je kies. Dan zijn er nog eindbaas gevechten, deze zijn zeker wel wat pittiger, hier ga je ook echt merken dat Erik en Mia het wat moeilijker hebben. Verder speelt de game heerlijk weg.
De game beschikt over een flinke lading mechanics en foefjes, deze worden allemaal dusdanig goed uitgelegd dat je nergens een moment hebt dat je het niet snapt. Je ramt de game zo beetje door in dertig uur en dat is een beste tijd als je het mij vraagt. De game is een leuke opstap voor de Dragon Quest wereld als je daar niet bekend mee bent.