Vorig jaar kon je onze lijst bekijken van beste games allertijden en dit jaar doen we het nog eens een keertje over, maar dan met consoles en handhelds. Een top 100 maken wordt wat lastig, omdat er vele consoles zijn die bijvoorbeeld alleen in Japan uitkwamen en wij geen kans hebben gekregen deze ooit te spelen. Daarom hebben we zoveel mogelijk consoles op een rijtje gezet die vooral in Nederland zijn uitgekomen. Houd er rekening mee dat er begonnen wordt met consoles die misschien niet door iedereen als goed worden beschouwd, maar wel thuishoren in een ultieme top 40. Lees, geniet en schroom je niet jou onvrede over de volgorde te uiten!
Dit zijn de 40 beste consoles allertijden! (40-36)
35. Jaguar – Atari (1994)
De Atari 2600 was een megasucces en dat heeft heeft Amerikaanse bedrijf nooit meer weten te evenaren, ondanks de vele pogingen. Atari’s laatste adem was de Jaguar en het was alles behalve een succes. Volgens de reclames en de doos zou het gaan om de eerste 64-bit console ooit, maar hier bleek Atari een beetje creatief met getallen, want de Jaguar had twee 32-bit processoren. Tja, als je die twee bij elkaar optelt kom je óók aan 64… Het had geen reet uitgemaakt als de games grafisch van het scherm af zouden spatten, maar de meeste games zagen er niet (veel) beter uit dan op de Super Nintendo. Gamers kregen al snel door dat Atari het op papier allemaal geweldig liet lijken en dat daar in de praktijk niets van terecht kwam.
De controller had een vreemde vorm, drie actieknoppen en een hele reeks aan kleinere knoppen. Het idee erachter was op zich niet slecht: elke game kwam met een ‘overlay’, die je over de knoppen schoof. Hierdoor kon je ‘makkelijk’ zien wat al die knoppen voor functies hadden, maar het resulteerde vooral in staren naar je controller tijdens hete actie-momenten op het scherm. De games kwamen overigens nog op cartridge, omdat de Jaguar net te vroeg was voor de cd rom-revolutie. Dit probeerde Atari nog recht te zetten door middel van een cd add-on, maar ook dat werd geen succes. Een add-on voor een slecht verkopende console is natuurlijk gedoemd om te mislukken. Atari ging de uitgeverij in en de naam gaat vandaag de dag nog steeds rond in de industrie, al heeft het op het moment zo goed als niets meer te maken met de Atari van weleer.
De absolute top-game op de Jaguar is Tempest 2000, voorzien van een heerlijk pompende soundtrack. De gameplay voelt erg arcade aan, maar het is de beste versie van Tempest ooit. Waarom deze hoger staat dan de 3DO? Hij was veel goedkoper en heeft daarnaast een geweldig design, qua uiterlijk. Helaas kende de build zelf wat kwalitatieve missers, waaronder het gebrek van een klepje bij de ingang voor je cartridge. Hierdoor komt er meer stof in het apparaat dan je zou willen. Het ontwerp van de Atari is later doorverkocht aan een bedrijf dat apparaten maakt voor tandartsen.
34. Coleco Vision – Coleco (1982)
Voordat de computerspellenmarkt begin jaren ’80 volledig in elkaar donderde, was er een overvloed aan slechte spellen en een shitload aan ongeveer dezelfde consoles. De een had misschien iets betere graphics dan de andere, maar meestal werden de games bestuurd met een onlogische controller. Stel je eens voor dat je al je games moet spelen met de toetsen van een telefoon met een grote, logge stick bovenop. Het is even handig als liggend poepen, eten tijdens bungeejumpen of je neus stoppen in een wespennest.
Overigens is komt deze Coleco Vision uit een tijd dat consoles soms kwamen met de wildste add-ons. Zo is het mogelijk een module te kopen, die Atari 2600-games afspeelt! Stel je voor dat Microsoft met een klein kastje kwam voor Xbox Series X, waardoor je ineens PS5-spellen kunt spelen op een Xbox. Tevens kon je een stuur aan je console vastmaken voor race-games of kreeg je de mogelijkheid een heuse trackball-controller op het apparaat aan te sluiten. Coleco stopte zijn activiteiten in 1988, al is de naam sinds 2005 weer actief in de game-industrie.
33. Odyssey – Magnavox (1974)
Dit is de allereerste console ooit die via winkels verkocht werd, met een Amerikaanse release in 1972. De Europese versie verscheen twee jaar later, maar moet ik zeggen dat wij dit apparaat helaas niet op onze redactie hebben staan. De enige keer dat we dit museumstuk hebben mogen aanschouwen, was in een game-museum. Het grappige aan de Odyssey is dat er maar weinig graphics op je scherm worden getoond. In plaats daarvan kwam de console met stukken plastic, die je over je tv moest hangen. Mocht je deze stukken niet meer bezitten, dan zie je alleen wat stipjes of streepjes op je tv.
De volledige catalogus kwam met de console mee en al deze spellen hadden pakkende namen als ‘6’ of ‘3’. De controllers zijn misschien wel de meest onlogische ooit, al was deze manier van besturen wel voor een aantal jaar de norm. Daarnaast kwam de Odyssey met een groot geweer, die bijna niet van een echt geweer te onderscheiden is. Dit zou je vandaag niet meer zo kunnen uitbrengen, omdat speelgoedgeweren op speelgoed moeten lijken.
32. Neo Geo Pocket Color – SNK (1998)
Neo Geo was een naam die je in Nederland wel eens voorbij zag komen, maar hoeveel mensen met een Neo Geo kende je eigenlijk? Dat kan beter dachten ze bij SNK en men bracht de Neo Geo Pocket Color uit, in Japan de opvolger van Neo Geo Pocket. Deze handheld bracht versimpelde versies uit van voornamelijk SNK-spellen en verkocht amper in Europa. Ondanks dat de games er bijna allemaal hetzelfde uitzagen en vooral fighting games waren, is dit zeker geen slechte console. Het voelt als een wat serieuzere GameBoy, waarbij ook bij dit apparaat het schermpje erg moeilijk te zien was.
Helaas trok SNK al snel de stekker uit dit apparaat en dat is goed te begrijpen. Het had in het Westen totaal niet de gewenste verkopen en op geen enkele manier was je in die tijd pas cool als je een bezitter was van een heuse Neo Geo Pocket Color. De verzamelaar en de purist zouden nog wel eens van deze fijne handheld kunnen genieten. De King of Fighters-games en de versies van SNK vs Capcom zijn regelrechte aanraders en het is daarnaast leuk om de Sonic-game te spelen, die een van de weinige handheld-Sonics is die zijn snelheid niet heeft moeten laten vallen voor de overzetting.
31. Mega-CD – Sega (1993)
Achteraf is het altijd makkelijker praten en dat geldt zeker voor de Mega-CD. Dit was de eerste poging van Sega om de Mega Drive wat extra power en sound te geven en dat is deels gelukt. Het probleem was echter dat de cd-rom-technologie nog in de kinderschoenen stond en dat veel games er uiteindelijk niet grafisch erop vooruit gingen. Nu wordt het vaak gezien als een slecht product zonder enige aantrekkingskracht, terwijl elk kind in die tijd bijna ontplofte van het idee een cd-rom uitbreiding te hebben voor een console. De eerste versie van de Mega-CD zag er dan ook mega-vet uit en welke Sega-fan wilde dit nu niet hebben? De muziek ging er altijd wel op vooruit en de games werden vaak voorzien van FMV’s, omdat er nu meer opslag beschikbaar was voor dit soort content. Daarnaast was het erg fijn geluiden van cd-kwaliteit te horen in plaats van de belabberde geluiden die uit je Mega Drive kwamen.
Sonic CD is een regelrechte topper, al zijn daar de meningen over verdeeld bij Sonic-fanboys. De meeste games zagen er hetzelfde uit als op de Mega Drive of brachten een vervelende gimmick met zich mee. Zo waren er veel spellen rondom het idee een clip te maken, maar de uitvoering kwam meestal neer op de keuze uit drie fragmenten. Daarnaast deed men extra hun best alles ‘cool’ en ‘extreme’ te maken, iets wat toen al erg geforceerd overkwam. Toch was de Mega-CD één van de eerste cd-rom-apparaten en was het op die manier toch ver voor zijn tijd. Het aantal uren dat verloren is gegaan aan laadschermen is overigens vreselijk, waarbij je bij sommige spellen zelfs een laadmoment kreeg nadat je een bepaalde move in een spel deed.
