Soms komt er ineens een game voorbij die een andere kijk op het medium hanteert, maar dat wil niet gelijk zeggen dat het om een topper gaat. In essentie is Bleeding Edge een 4 tegen 4 knokfestijn met een aanstekelijke mix van geweld en tactiek. Daarnaast is deze titel van ontwikkelaar Ninja Theory ook nog eens eigenzinnig en weet het frisse personages in knok-arena’s neer te zetten. Alles lijkt aanwezig voor een heerlijke cult-hit, maar weet dit ook te boeien op lange termijn?

Ninja Theory is geen onbekende ontwikkelaar en de kans is groot dat jij ze kent van Hellblade, terwijl ze ook verantwoordelijk waren voor games als Heavenly Sword, Enslaved en DMC. De kwaliteit per titel verschilt, maar de presentatie en graphics is bij Ninja Theory altijd goed verzorgd. Als je bijvoorbeeld al jarenlang de E3-gamebeurs volgt dan herinner je vast nog wel de enthousiaste reacties op de prachtige schaduw-effecten die getoond werden met Heavenly Sword. Op dat moment was dat één van de eerste speelbare games die de kracht van de PlayStation 3 aantoonde en menig gamer kon niet wachten om games te spelen met dat soort graphics. Zo’n vijftien jaar later maakt Ninja Theory nog steeds oogverblindende games, want kijk maar eens naar Hellblade: Senua’s Sacrifice en de angstaanjagende beelden die daarbij voorbijkomen tijdens een speelsessie. Daarnaast weet het ook op het gebied van audio een bijzondere ervaring neer te zetten, waarbij de geluiden de game naar een nog hoger niveau tillen. Mocht je Hellblade nog niet gespeeld hebben, ga dat dan eens snel doen!

Borderwatch Edge

Ninja Theory is op het moment een studio die het erg druk heeft en is inmiddels door Microsoft opgekocht als onderdeel van Xbox Game Studios. Samen met andere nieuwe of aangekochte studio’s moeten zij ervoor zorgen dat Microsoft’s aankomende console (Xbox Series X) wordt voorzien van een flinke sloot aan kwaliteitstitels. Zo heeft men tijdens de Video Game Awards vorig jaar het volgende deel uit de Hellblade-serie aangekondigd en dat gebeurde samen met de exclusieve onthulling van de nieuwe Xbox. Daarnaast heeft Ninja Theory ook nog eens aangekondigd dat ze bezig zijn met Project MARA en je zou dus kunnen stellen dat ze genoeg te doen hebben bij de Britse ontwikkelaar. Toch had men blijkbaar genoeg mensen over om in de tussentijd te werken aan een game met een kleinere schaal. Bleeding Edge moet een lange samenwerking inluiden tussen Microsoft en Ninja Theory en dat maakt het extra interessant om deze game te mogen testen.

Op het eerste gezicht is Bleeding Edge een stijlvolle game en dat heeft vooral te maken met de fraaie presentatie. Ninja Theory is hier gegaan voor Borderlands-achtige cel-shaded graphics, terwijl de personages met veel gevoel voor personality zijn gecreëerd. Het speelt zich af in een toekomst waarin het illegaal aanpassen van je lichaam met allerlei snufjes redelijk normaal is geworden in het criminele circuit. Het verschil in deze aanpassingen per personage moet de nodige balans en spektakel in Ninja Theory’s spel brengen, terwijl je verder eigenlijk ouderwets klassieke objectives moet behalen, zoals het veroveren van een bepaald gebied en het stelen van elkaars vlag. Daarin lijkt deze game goed gekeken te hebben naar andere games uit het genre, waarbij Overwatch als grootste inspiratiebron dient.

De graphics, de variatie in klassen en het daarbij komende spektakel doen sterk aan Blizzard’s topper denken. Toch heeft Bleeding Edge z’n eigen smoel en dat uit zich vooral in de gevechten, waar Overwatch het meer van shooter-elementen moet hebben. Bleeding Edge focust zich meer op frontale gevechten en het creëert daarmee een heerlijke chaos op het scherm.

What’s in a name?

Het werkt in basis allemaal vrij simpel; kies een vechter uit de in totaal 12 aanwezige personages. Deze hebben elk hun eigen krachten, vaardigheden en saaie naam. Hier zie je ze op een rijtje:

Veel van deze personages zijn het efficiëntst wanneer ze dichtbij de tegenstander staan en een select groepje zal meer bruikbaar zijn van afstand. Aan je de keuze wie je kiest en of je daarmee jouw team van dienst zou kunnen zijn. Het is dan ook aan te raden om eerst eens flink te stoeien met alle personages, zodat je voor jezelf kunt uitvinden wie het beste bij je past. Vervolgens is het handig om bij dit personage te blijven, zodat je gewend raakt aan zijn manieren. Weet wel wat je doet, want je helpt je team niet echt als je een knakker of griet uitkiest die van veraf weinig toevoeging biedt, terwijl je meer een afstandsspeler bent.

Na zo’n 6 uur aan geweldige chaos en interessante gevechten kom je er echter achter dat er niet veel content aanwezig is in Bleeding Edge. Uiteraard begrijp ik dat men bij Ninja Theory vast van plan is om de game regelmatige van nieuwe content te voorzien en dat dit soort kale uitgaves van games tegenwoordig geen unicum is. Het probleem hierbij is dat het prima is als de game door de aankomende maanden blijft groeien, maar als spelers afhaken zou het zomaar kunnen dat Bleeding Edge een vroege dood sterft. Er zijn maar weinig gametypes en op den duur blijkt ook het aantal te kiezen vechters wat karig. Hierdoor zul je snel uitgekeken raken op deze potentievolle game en dit wordt aangesterkt door het gebrek aan diverse customisation.

Ja, je kunt je vechters hier en daar wat aanpassen en dat betaal je met vrijgespeelde munten. Deze munten verdien je aan het einde van iedere partij en dit stelt je in staat om naast cosmetische aanpassingen aan de personages ook hun vaardigheden aan te scherpen. Hierbij kun je helaas niet helemaal losgaan met verschillende vaardigheden, omdat elke vechter een specifieke upgrade-systeem. Persoonlijk had ik het fijn gevonden om zelf naar inschatting en wens de keuze had gehad om elk personages naar eigen smaak aan te passen, maar in plaats daarvan blijft het allemaal zeer beperkt.

Aanschaffen of laten liggen?

Bleeding Edge is een game met veel potentie, maar op dit moment komt het er nog niet uit. Dit heeft vooral te maken met de afwezigheid van content en het gebrek aan vooruitgang of een doel in de game. Er is (nog) geen ranked multiplayer en de manieren om je personages uit te bouwen zijn schaars. Tel daarbij op dat er maar twee modes zijn, waar je na een paar uur wel een beetje op uitgekeken raakt. Dat is jammer, want het basisprincipe van Bleeding Edge staat als een huis en de presentatie is dik in orde. Als je Game Pass hebt moet je deze game zeker eens uitproberen en ik kan je verzekeren dat je veel plezier zult hebben. Mocht je echter diep in de game willen duiken raad ik je aan te wachten totdat er meer content beschikbaar komt, om vervolgens even te checken of er nog wel een actieve community aanwezig is.