Als je bekend bent met Borderlands 3, dan heb je eigenlijk Tiny Tina’s Wonderlands ook volledig gezien. De game is een spin off gehuld in een Dungeons en Dragons jasje, het bordspel dan te verstaan met Tiny Tina als de Dungeon Master. Maakt dit de game de heel anders dan Borderlands? Nee, eigenlijk niet, je schiet, je schiet wat meer en je verzameld een shitload aan loot. De game had een kleiner budget dan Borderlands, dat is ergens ook wel logisch omdat het een spin off is. Maar wordt het er dan beter van? Ik denk van niet.
Goed, als je niet bekend bent met wie Tiny Tina is, Tina is een beetje een ontspoord kind uit Borderlands welke heel blij wordt van het opblazen van zaken. En waar ze in Borderlands toch best op je zenuwen kon werken, hoor je haar hier nog wat vaker. Je moet er dus van houden, wees gewaarschuwd. Wat ik merk is dat deze game heel erg de moeite doet om je aan het lachen te krijgen, humor is misschien wel de grootste insteek in de game. Het gaat van de meest één uiteenlopende zaken, maar wat je ook doet, het is gek of gekker, er zit een gekke oneliner in, maar de gehele nadruk wordt mij iets te stevig gelegd op de humor. Natuurlijk is humor belangrijk hoor, maar het kan ook de plank misslaan. Hoe leuk jij de game ga vinden hangt misschien wel af van je geduld en hoe goed je de grappen kan negeren. Want je moet het wel kunnen verduren hoor, anders leg jij de game snel naast je neer.
Verder speelt de game precies zoals je gewend bent van de Borderlands serie, met een klaar kleine veranderingen. De klassen die je kan kiezen hebben een wat nieuwere naam gekregen, welke meer in de D&D wereld passen. Dan heb je er magie bij gekregen, vergelijk deze met een super move, want het werkt best handig als het wat drukker wordt. Je kan ze vinden, wisselen en de beste kiezen, ook is er wat meer melee in de game. Het is op zich oké, maar je gaat toch al snel terug naar je wapens. Ik zie het geheel van melee nog niet terug en zie er persoonlijk nog niet echt nut van.
Maar, dit alles daargelaten speelt het wel lekker weg, het schieten, springen en gebruik maken van je magie. Het geeft de gevechten een heerlijke dimensie, zeker als je ook met vrienden aan de slag gaat. Dan worden de Baas gevechten nog wat leuker. Deze gevechten zijn net wat pittiger dan de rest, maar geven je wel een lekker gevoel na het verslaan. Verder zal je de game redelijk herhalend gaan vinden, de missies herhalen zich voor je gevoel en soms voelt het als opvul materiaal. Het is ook bloed irritant om van a naar b te blijven rennen, de vijanden zijn dan weer terug en je kan er wel langs beuken, maar de vermoeidheid slaat bij mij dan toe.
De levels zijn wel redelijk ontworpen als je het in het eerste oogopslag bekijkt, maar als je dan wat beter kijkt, zijn ze ook vrij identiek. Er is niet echt een grote wereld, Wonderlands is meer een beetje opgedeeld als kleine levels die beschikbaar zijn via een wat grotere wereld. Deze grotere wereld loop je via een top down view door, hier los je soms een puzzel op, kom je erachter dat je bepaalde zaken niet kan doen, loop je spontaan de verkeerde dungeon in en merk je dat de game één grote grind is.
Dungeons zijn eigenlijk niet meer als een soort horde mode, er komen waves aan van vijanden, dit doe je een paar keer en eenmaal klaar dan kan je door met de volgende missie. De game is zonder de grind echt een stuk korter, maar nu sleep je er een beetje in 16 uurtjes doorheen.
Al met al is het een vermakelijk looter shooter, als je de grappen van de game kan weerstaan. De gameplay is goed, speelt lekker weg, maar de missies blijven zich herhalen.
Mijn tip is om de game met vrienden te spelen, want alleen is het een helse rit.