Een indiegame met een artistiek uiterlijk, waarin je constant doodgaat? Onze Jos eet moeilijke games als ontbijt en steekt graag zijn vrije tijd in vaak doodgaan! Vagante ontving hij dan ook in een kapotgescheurd shirt en daarvoor at hij al een aantal dagen uit blik. Nu weten we niet wat dat laatste in hemelsnaam met Vagalante te maken heeft, maar Jos is er klaar voor. Moet jij dat ook zijn?
Alle dingen in het leven beginnen met vallen en opstaan, waarvan de eerste stapjes van een bijzonder jong kind het ultieme voorbeeld is. Ook in Vagante leer je door te vallen en weer op te staan, maar als we het dan toch vergelijken met leren lopen moet je je voostellen dat het kind, na elke paar stapjes, tegen de grond gewerkt wordt door een worstelaar met een koekenpan. Uiteraard zou jij je nu kunnen afvragen wat er zich allemaal in het hoofd heeft afgespeeld van deze worstelaar om tot zo’n daad te kunnen komen of je kunt even stilstaan en nadenken over hoe je in deze situatie bent beland, terwijl je in beide gevallen mijn punt dan volledig mist.
Als kind wil je nu eenmaal graag kunnen lopen en zeg nu eerlijk, jij zou toch ook wel willen weten hoe het leven achter die worstelaar er uitziet? Nou, als het aan Vagante ligt staat daarachter een enorm agressieve draak, die zijn verwoestende aanval heeft ingezet met een indrukwekkende sprint. Zodra de klap is geïncasseerd mag je daarna ook nog eens helemaal vanaf nul beginnen en krijg je niet eens de kans om het nu beter te doen, aangezien de wereld compleet anders is ingedeeld. Vagante is op papier ‘lekker pittig’, maar de uitwerking mixt allerlei elementen van een heftige martel-scene met het gevoel niet op te willen geven. Dat laatste is dan weer het knappe van de game en het laat je met plezier weer in een afschuwelijke martelling duiken, figuurlijk gesproken.
Het hoeft niet alleen
Gelukkig hoef je het niet helemaal alleen te doen en kun je andere mensen laten participeren in online martellingen of met meerdere mensen op de bank. En dat wil je, want de game wordt er over het algemeen iets makkelijker van en met een goed team van spelers voegt het veel fun toe, omdat je nu samen aan het vechten en puzzelen bent. Het scherm wordt er ook voller mee, maar dat mag een goede martelpartij niet onderdrukken. Uiteraard krijg je op den duur ook de gebruikelijke hekel aan elkaar, wanneer iemand (zogenaamd per ongeluk) een item teveel oppakt en hiermee het beeld geeft niet te willen delen. Gelukkig is de regel hierbij heel simpel thuis: als ik het ben dan is het een ongeluk, in elk ander geval is het een misdaad tegen de huiselijke gamecode.
Mocht je het nog niet doorhebben; Vagante is een roguelike-platform-adventure-martel-game, waarin je rondom generated grotten bezoekt, allerlei vijanden uitschakelt en vooral heel veel doodgaat. Je kunt in het begin kiezen uit drie verschillende klassen, elk met ‘unieke features’. Dat laatste staak tussen haakjes, aangezien de personages bekende kost zijn in dit soort games. Een knight zal vooral handig zijn met het zwaard, een Mage met magie en een Rogue met pijl en boog. Bij elke ‘run’ (start van een nieuwe game) kun je kiezen uit deze klassen, waardoor de speelstijl sterk wordt beinvloed door de overheersende krachten van jouw gekozen personage. Overigens kunnen alle klassen ook prima overweg met andere wapens, waardoor je inmiddels een soort hybride aan het creëren bent. Het hangt allemaal af van de voorwerpen die jij vindt én besluit te gebruiken.
De bekende klassen
Nadat je een klasse hebt gekozen kun je in een korte tutorial op weg worden geholpen met jouw eerste stapjes, maar het avontuur begint pas echt zodra je de grot binnenwandelt. Het spel schotelt jou dan een verse grot voor, die je nog niet eerder hebt gespeeld. Daarin kun je allerlei voorwerpen vinden, schatkisten ontdekken of winkels betreden. Uiteraard heeft zo’n voorwerp een bepaalde kracht of uitwerking, die jouw gameplay (in)direct beïnvloedt. Zo kun je efficiëntere wapens vinden, maar ook allerlei potions, maar pas wel op met jouw keuzes, want niet alle voorwerpen of potions werken in jouw voordeel. Voordat je het weet sterf je een langzame, maar zekere dood door een of andere klote potion, die jij besloot volledig op te drinken. Geen nood, want dood ga je meestal toch wel.
Het vinden van deze voorwerpen klinkt als een simpele opgave, ware het niet dat de wereld om je heen er alles aan lijkt te doen je daarbij dwars te zitten. Zo zijn er verschillende vallen opgezet in de grotten, zoals drukplaten, die na betreding een rots naar beneden laten vallen. Mocht jij die op je hoofd krijgen; dan is het hele verhaal meteen over. Dat geldt niet alleen voor jou, maar ook voor de verschillende vijanden die je tegenkomt in de grotten van Vagante. Met een beetje handigheid maak je dus veel gebruik van deze vallen, wat jou zomaar eens een vervelend gevecht kan laten ontwijken. Elke vijand heeft een eigen routine en zwaktes, waardoor je vooral met ’trial en error’ op de hoogte komt van de beste manier van het verslaan van deze krengen.
Bruikbare meuk
Vieze hompen slijm zijn niet echt een groot probleem, want ze gaan snel dood en hebben een makkelijk te volgen patroon. Al snel kom je andere vijanden tegen met elk hun eigen patroon en aan jou de taak geconcentreerd te blijven tijdens deze gevechten. Nu zijn er ook bazen te vinden in de grotten en deze zijn voorzien van een sleutel, maar die krijg je niet zonder ze te doden. Met de sleutel kun je weer een waardevolle schatkist openen, die meestal volgepropt is met bruikbare meuk. Je hoeft zo’n draak of goblin overigens niet te doden, maar de loot kan je in een volgende situatie redden. Na elke grot kun je een kampvuur bouwen om een stukje van je verloren HP terug te krijgen en eventueel het spel te saven. Elke keer dat je aan een nieuw avontuur begint beleef je een compleet andere ervaring, waardoor geen speelsessie hetzelfde is en je altijd weer iets nieuws ontdekt. Dit geeft Vagante een lange levensduur, al moet je wel beschikken over een flinke dosis doorzettingsvermogen.
De eerste ontmoeting met zo’n draak is eventjes schrikken en levert een snelle dood op, waardoor jij je een beetje zorgen begint te maken over de moeilijkheidsgraad van deze game. Gelukkig duurt het niet lang voordat je erachter komt dat je de draak ook gewoon kunt ontwijken of slim in een val kan laten lopen. Het fijne is dat niets moet en dat je vooral aangemoedigd wordt te experimenteren. Zo besloot ik voor de gein eens de winkeleigenaar te voorzien van een zwaard in zijn gezicht, waardoor de beste man enorm kwaad werd en mij niet anders restte dan deze meneer van het leven te beroven. Na een bloedige strijd lukte dit ook en kon ik zijn winkel ongestoord leeghalen. Het voelde misschien wat ‘evil’ om te doen, maar ik stelde mij gelijk voor nooit meer te betalen voor de voorwerpen uit zo’n grotwinkel. Helaas kreeg ik dat vrij snel weer teruggekaatst door de eigenaar van de volgende winkel, die geen zaken meer met mij wilde doen. Een stevige vechtpartij met deze meneer bleek iets teveel voor mij en ik mocht weer van vooraf aan beginnen.
Online is erg fijn
De multiplayer is niet alleen leuker om te spelen, het levert ook wat unieke situaties op, waaronder de mogelijkheid medestanders te helpen nadat je bent doodgegaan. Het is een fijn gevoel om een ander te helpen en het is misschien nóg fijner om op die manier geholpen te worden. Daarnaast leerde ik zelf veel van een van de spelers die ik online ben tegengekomen door hem of haar voor een tijdje te volgen. Hierdoor krijgt deze mode een extra laagje aan plezier en is de kans groter dat je onvergetelijke momenten beleeft, die je niet snel nog een keer zal meemaken. Deze momenten geven de game een hoog verslavingsgehalte en houdt het spel je ’s nachts nóg bezig. Ook al lijkt het spel soms veel te moeilijk, in een succesvolle speelsessie kom je er achter dat je vooral veel loot moet verzamelen, juiste keuzes moet maken met wat je wel een niet oppakt en dat de dood nog steeds een kwestie van één verkeerde stap kan zijn. Heerlijk!
De game ziet er op het eerste gezicht niet meteen prachtig uit, maar door de effectieve pixelart, schattige voorwerpen en fraai lichtgebruik komt de game soms enorm tot leven. De grotten zelf zijn vaak erg donker, waarbij je niet ver kan kijken, maar dat geeft je dan weer het gevoel daadwerkelijk in een grote bezig te zijn. De muziek wordt nooit overheersend en voorziet de game van een simpel, maar prachtige soundtrack, die met kleine nuances nadruk weet te leggen op jouw onvergetelijke momenten. Op de juiste momenten is het spannend, mysterieus of onheilspellend, terwijl momenten van glorie worden voorzien van een subtiel melodietje.
Koop dan!
Als je alle bovenstaande punten bekijkt, kun je niet anders concluderen dat we hier te maken hebben met een heus meesterwerk, waar je vele uren uit gaat halen, maar waar je wél flink wat doorzettingsvermogen voor nodig hebt. Bij foute keuzes heb jij jouw dood vooral aan jezelf te danken, want de controls zijn over het algemeen spot on, al mistte ik nog wel eens een bepaalde sprong nadat ik zeker wist op tijd op de springknop te hebben gedrukt. Gelukkig komen deze momenten maar weinig voor en voelt het geheel vrij strak aan. Hiermee bedoel ik dat het leveldesign sterk in elkaar zit, ondanks dat alle grotten random zijn gegenereerd. Je weet altijd van te voren al of je in theorie een bepaald platform kunt bereiken en het lijkt erop alsof alle platforms zeer zorgvuldig zijn geplaatst.
Vagante is een regelrechte indietopper, die een plaats in elke gamescollectie verdiend door alles simpel te houden, maar je constant op het puntje van je stoel te laten zitten. Op het moment dat jouw concentratie nét even iets afneemt zal je meteen sterven, maar het zijn de succesvolle speelsessies die je steeds meer van de game laten zien, waarbij je verder erop los kunt experimenteren.