Als iemand tegen mij sprak over Doom, dan dacht ik altijd terug aan vroeger. Waar je dan je eerste echte shooter speelde, rond dwalend over wat ik me kan heugen die rode planeet en al die demonen die je dan moest afschieten. Dat ik daar geen nachtmerries van kreeg. En toen was daar ineens de aankondiging van Doom, bij mij en ik denk bij vele gingen de harten sneller kloppen. Maar maakt de remake het ook waar?
Om bij het begin te beginnen, de game heeft een heerlijk lage instapdrempel. Dit komt mede door de besturing die erg soepel is, maar ook omdat alles eigenlijk goed en degelijk wordt uitgelegd. Bij alles wat je nieuw ontvangt of tegenkom krijg je een soort pop-up onderaan je scherm met een korte uitleg over wat het is. Dit is beknopt gedaan en werkt zeer snel en fijn. Hierdoor kan je je aandacht snel weer op de game richten, en geloof me dat is nodig. Het is overigens niet zo dat je alles moet lezen, de meeste dingen liggen erg voor de hand en als je al wat shooters gespeeld hebt dan weet je hoe het werkt.
De game dan, deze volgt eigenlijk een flinterdun verhaal. Nu moet ik je eerlijk bekennen dat bij deze game mij het verhaal vrij weinig uitmaakt. Het verhaal is eigenlijk dit: Jij bent onderdeel van de DOOM Marine, en aan jouw de taak om de Union Aerospace Corporation Research Facility vrij te maken van alle aanwezige demonen. Dat was kort gezegd het verhaal, vanaf hier is het schieten, vuren, zagen, en wat nog niet meer.
Het tempo ligt hoog in deze game, waar je geen ruimte vind om dekking te zoeken of om zelfs maar ergens achter te schuilen, nee, in plaats daarvan zal je door moeten gaan. Dit is gelukkig goed te doen door de snelheid die er zit in het wisselen van wapen. Zo kan je met 1 druk op voor mij RB wisselen met je gun, en als je meteen je kettingzaag wil dan druk je éénmaal op X. Dit is één van de manieren waarop het tempo erin blijft. Ook beschikken je wapens over twee vuurmodes, je kan je wapen namelijk voorzien van een mod. Voor de Shotgun had ik gekozen voor een soort grenada launcher. Dit maakte het weg schieten van grote groepen vijanden stukken makkelijker. Eerst de granaat erin en de rest omver blazen met je shotgun. De uitgever heeft ook een naam bedacht voor deze nieuw stijl van spelen, Push-Forward Combat, en die naam komt goed tot zijn recht.
Iets nieuws zijn de Glory Kills, je krijg de mogelijkheid om deze uit te voeren als de vijand bijna dood is, hij zal dan een blauwe gloed om zich heen krijgen, dit is je teken. Door een simpele druk op je rechter pookje finish je je vijand op brute wijze af. Ik heb diverse finishes gezien en mijn favoriet ligt toch wel bij het aftrekken van diens arm om hem daarna met die arm tot pulp te slaan. Er zijn genoeg mogelijkheden en variaties, dit verveelt nooit. Er zit ook een pluspunt aan Glory Kills, het voltooien van een kill geeft een drop van Health. Op deze manier kun je je levensbalkje weer even aanvullen, iets wat je vaak nodig zult hebben. Dit Balkje loopt namelijk niet zoals we tegenwoordig gewend zijn op, nee deze blijft op het niveau staan waar je geëindigd bent. Je zult dus actief op zoek moeten naar leven in de map of genoeg vijanden killen doormiddel van een Glory Kill.
Dat zoeken in de map kan je trouwens meer dan enkel Health op leveren, zo zijn er diverse secrets te vinden denk aan Doomguy figurine’s, Rune stenen of Armor.
Deze Rune stenen geven je een bepaalde bonus je dien wel eerst een challenge te voltooien alvorens je de steen vrij speel. De Doomguy’s zijn erg fancy en best tricky om te vinden. De challenges om ze te behalen zijn time-based en vergen soms best wel wat van je, zo zal je binnen 0:06 seconden 30 imps vermoorden, en per kill krijg je dan x aantal seconden erbij. Het is erg leuk gedaan en maakte dan ook dat ik tot het uiterste gedreven werd om de challenge soms te halen.
Een leuk voordeel is dat alle collectibles te zien zijn op de map, sommige zijn wel wat lastiger te bereiken dan de rest. Voor de meeste zal je dan ook wat moeten springen en klimmen.
Wat betreft die map, die is erg goed opgebouwd. Zo zul je je in het begin niets kunnen zien omdat je er nog niet geweest bent, maar na een upgrade bij een gevonden PC heb je ineens de hele map voor je neus. Dan zie je de etages, dieptes en verborgen ruimtes. De mappen zijn niet klein, maar gelukkig ook niet zo groot dat je verdwaal, de weg is daarbij altijd goed te vinden door je objective marker te volgen boven aan het scherm. Je kan daarbij alle health points, secrets, etc vinden op de map. Het scheelt een hoop tijd en gespeur.
En dit alles speel je in een heerlijk vorm gegeven omgeving. Van je wapen tot de omgeving, het ziet er werkelijk goed uit. Ik speelde de game op de Xbox One en heb daar geen last ervaren van Framerate issues of iets in die trend. Zelfs als het erg druk werd op het scherm dan liep de game nog heerlijk soepel. Het ziet er dan ook heerlijk uit als je de kettingzaag in de arm van een demon plant, het is net niet goor maar wel zo over de top dat het leuk is. Dat zelfde geld voor het knallen met je shotgun, je kan er natuurlijk op wachten dat als je op een meter afstand sta je weinig overlaat van de desbetreffende imp, en zo geschiet het ook, deze schiet je geheel tot pulp wat er dan ook fantastisch uit ziet. Dit is voor mij toch grafisch een game van niveau, het ziet er allemaal vlekkeloos uit, en de creativiteit aan demonen en het ontwerp daarvan is van een goed niveau.
Dat goede niveau in de game kan jijzelf nog een stuk beter maken, met Snapmap. Een user-generated content suite die eigenlijk het zelfde doet als wat we bij de early doom deden met modden. Het is meer dan zomaar een level editor, het staat modificaties en manipulaties toe, zo kan je diverse events scripten, de verlichting bewerken, het geluid, de regels, eigenlijk kan je het allemaal zo complex mogelijk maken.
Het werkt ongeveer als een drag en drop systeem maar dan veel dieper. En mocht je inspiratie te kort hebben dan is de Snap Puzzle Tutorial feature jouw ding. Hier krijg je de onmogelijke taken voorgeschoteld als vermoord vijf vijanden tegelijk zonder non-lethal damage te gebruiken. Een schakelaar moeten omzetten waar je niet bij kan. Deze taken volbreng je enkel door ze te spelen, met de regels te spelen, en de code te wijzigen. Het is een zeer leuke toevoeging aan een actievolle game.
We besluiten met de multiplayer, deze biedt je een variatie aan kleine korte maps gemaakt voor snelle actie. De multiplayer is team-based gericht en dat brengt oude gevoelens bij mij naar boven. De tijden van Quake herleefde even met de diverse modes. Je hebt voor de multiplayer de keuze uit de volgende modes :
- Team Deathmatch
- Domination
- Soul Harvest -> een variant op Kill Confirmed
- Warpath -> een variant op King of the Hill
- Freeze Path -> hierin is staat een kill gelijk aan het bevriezen van de vijand
- Clan Arena
Ik heb me voornamelijk bevonden in Clan Arena en Domination, dit waren mijn favoriete modes in COD en helaas is CTF nog niet aanwezig in de multiplayer. Als die komt ga ik meteen de multiplayer in, want deze speelt gewoon erg fijn weg. De actie is kort op elkaar en snel, soms hectisch maar wat bij mij telt is dat het gewoon goed voelt.
Conclusie
Doom is zoals het hoort te zijn, snel en over de top. Het brengt mij even terug in het verleden toen de shooter nog nieuw was en het erg zo aan toe ging, denk aan Quake, Unreal en Doom. Combineer dit met de graphics die deze game neerlegt en je heb een heerlijke formule. Wil je een lekkere single player shooter of genieten van een ouderwetse pot multiplayer is dit je game.