Wolfenstein 2: The new colossus gaat direct verder met het verhaal waar zijn voorganger ophield. Het is een heerlijke game waar je je shotguns kan dual wielden, gedreven door een lekker verhaal, ziet er goed uit, eigenlijk gewoon een heerlijke wilde achtbaanrit. Het resultaat na een aantal uur knallen is een game waarvan de single player zich hoog staande houdt
In de game volgen we hoofdpersoon William ‘BJ’ Blazkowicz die alle moeite heeft te blijven leven. De man gaatt verder met verschrikkelijke verwondingen die hij de vorige keer opliep, een gebroken man mentaal en fysiek, hij kijkt in de monologen al vooruit op zijn dood en wat deze zal doen met zijn geliefde Anya. Anya momenteel zwanger van een tweeling, logischerwijs, BJ is niet heel happy met het opvoeden van deze kinderen in een wereld vol met Nazi’s. Zoals je gewend bent met Wolfenstein gaat dit full-on actie
De game draait echt met extremen, voor mij niet eerder gezien in een game, zo wordt je geconfronteerd met racisme, sexualiteit, de effecten van slechte opvoeding, mishandeling, en nog veel meer. Het loopt allemaal in elkaar over en je val van de ene verbazing in de andere. MachineGames heeft hier werkelijk iets neer weten te zetten. Ik ben benieuwd wat er zou gebeuren als MG zich gaat verbreden buiten de FPS om. In de game zien we de Nazi’s niet als een invasie zoals je ze het meest ziet, dit keer zijn ze de bezetters. In deze game zijn de Nazi’s niet gewoon even simpel opvulling, ze zijn hier extreem grof. Centraal gezien hebben we Frau Engel, deze dame is in en in slecht en een sadist teven is zij de Nazi’s nieuwe Obergruppenführer, na haar optreden in The New order heeft ze namelijk een knappe promotie te pakken. De kracht van het script in de game en het gave acteer werk van de actrice maken de interacties toch echt een genot. Elke scene waarin ze zit is grof, gevat, en zal je zeker je moraal doen twijfelen.
Dit neemt niet weg dat de rest van de cast ook een heerlijke prestatie neerzet. Grace de leider van het verzet en haar partner zorgen voor een hilarische momenten en maken goed gebruik van hun tijd op het scherm. Ook Anya mogen we niet vergeten, deze staat haar mannetje en legt ook nog wat Nazi’s om onderweg. Dit zijn maar een paar van de excentrieke karakters in de game. Elk van de cast speelt zijn of haar rol in het verhaal, het verhaal dat zelf in een lekker tempo voorbij rolt en eindigt zoals jij het wil, vol met bloed. De game verveelt niet en duurt ook niet te lang, misschien hadden er zelfs een paar uur bij gekund.
Zo speelt er een missie zich centraal af in Galveston, het geeft jouw als speler de kans om de verdraaide wereld van de Nazi’s van dichtbij te bekijken tijdens een parade, deze is helemaal compleet met vliegtuigen die overvliegen met rode, witte, en zwarte rook. Mensen die de vernietiging vieren, het is gruwelijk vet om mte zien. De campagne van Wolfenstein 2 zal je toch gauw 12 tot 14 uur bezig houden.
Gameplay technisch gezien is de game veel zoals zijn voorganger. De wapens die zijn praktisch hetzelfde, pistolen, shotgun , tot aan de experimentele wapens met lasers etc. Elk van deze schiet lekker weg en klinkt ook goed, het verschil zit hem in de fysieke impact per wapen. De animatie is echt geweldig op dit vlak, als je een kogel regen afvuur op wat nazi’s en je ziet ze in stukken binnen vallen bij deze. Je kunt in de game nog steeds gebruik maken van Stealth, maar dit heb ik toch niet echt vaak gedaan. Soms was een silencer even handig om niet op te vallen, maar over het algemeen is de Old-school aanpak de beste manier. BJ draagt alle wapens bij zich en het is bijna voor alles mogelijk om te dual wielden. Het zorgt voor een extra stukje vuurkracht, deze heb je nodig. De game is pittig, je zult continu moeten zoeken naar armor en leven om maar niet dood te gaan. Het werd bij mij soms even frustrerend omdat ik niet zag dat ik geraakt werd en dan ineens was de dood daar. Gelukkig is er voor iedere speler wel een moeilijkheidsgraad, er zijn er namelijk 7 om uit te kiezen.
Helaas zit de zwakte van de game in een klein hoekje, het speelt zich namelijk allemaal voornamelijk binnen af. Er zit een grens tussen verhaal cutscenes en gameplay, zo mis je gauw de buiten locaties tussen het ruimen van de gangen gevuld met nazi’s.
De goed ingerichte intereurs van de game maken het redelijk goed. Het is momenteel een van de betere verhaalgedreven games die je vindt. Bethesda heeft weer een klasbak van een game afgeleverd, het leert je hier hoe je een verhaal vertelt, een script te schrijven, en hoe de samenwerking tussen karakters werkt.