Vorige maand kwam Wild Hearts uit en eerlijk, je ziet gewoon Monster Hunter. Of ligt het aan mij, het geeft mij meteen de Monster Hunter vibes. Of je de game nu alleen speelt of samen met je vrienden, je spendeert genoeg tijd met het jagen op monsters in de map, dit tot je ze zoveel hebt afgezwakt dat je ze kan omleggen. Als je niet bekend bent met beide titels, dan ga je ze misschien makkelijk door elkaar halen als iemand praat over het afmaken van monsters met mega wapens. Want beide games hebben dit. Het verschil zit hem misschien in dat Monster Hunter wat meer diepte vindt in zijn gevechten, deze geven je echt een uitdaging, Wild Hearts kiest hier voor een meer toegankelijkere keuze en maakt de instap daarmee een stuk lager. Noem de game een instapper in de Monster Hunter wereld, maar dan even anders.
Eigenlijk kan je EA daar best een compliment voor geven, waar Monster Hunter misschien wat mensen afschrikt, ondanks de grote fanbase. Is het een best slimme stap om een instap versie van zo een game te maken, waar je als casual gamer ook terecht kan. Tuurlijk vindt je wat diepte in de game, maar het is anders. Ook het vechten is wat meer terug naar de basic gegaan, alvorens je het moeilijk gaat maken.
Goed, als je de standaard dingen hebt voltooid in de game, dan gaat de game een stukje versnellen en wordt je eigenlijk meteen wel het diepe in gegooid. Je leert immers het beste zwemmen in dit soort situaties. De game vraagt van je dat je klaar bent voor gevechten, de diepte van de game nog niet, maar wel het vechten. Je beschikt over een Katana en daarmee mag je het even oplossen. Je mag het opnemen tegen een Kemono, één van de wezens uit Wild Hearts. Het is een gevecht die je meteen uitlegt hoe de basics werken en hoe de game gespeeld wordt. Het legt daarmee meteen een fundering.
De gevechten hebben dan ook veel weg van de concurrentie, het is namelijk niet alleen maar hack en slash, je zal genoeg trucjes moeten uithalen en slim moeten nadenken. Bekijk de bewegingen van het monster, check zijn aanvallen en zijn zwakke plekken. Ik ben hier soms te ongeduldig voor en vlieg er vol op, dat is dus niet de juiste manier. Dit resulteert in vaak doodgaan. Maar als je het geduld hebt gevonden en goed bent in ontwijken en timing dan ga je zo los op deze game.
Ik ga een beetje in de herhaling, maar evenals zijn tegenhanger ga je hier ook de gevechten in en zal je snel merken dat deze wel even wat tijd in beslag gaan nemen, het monster zal zich terug trekken als deze zwakker wordt, hierdoor moet je er weer achteraan. Het is een kat en muis spel. Is het beest genoeg verzwakt dan is het mogelijk om erop te klimmen en schade toe te brengen. Al met al ligt de fundering goed van Wild Hearts als je dit goed bekijkt. De gevechten zijn lastig, maar niet compleet onmogelijk. Als je leven opraakt en je hebt even snel geen goedje om je te helpen, dan is er Karakuri, dit is een soort crafting systeem. Hiermee kan je dozen maken, jump pads, van alles en het kan je dan weer net dat extra zetje in het gevecht geven. De standaard Karakuri kan je ook gebruiken als verdediging, zet het slim neer en je blokkeert een aanval. Als je verder in de game komt krijg je natuurlijk steeds uitbundigere opties om te maken. Het is leuk om ermee te stoeien en te kijken wat voor jou het beste werkt. Zorg wel voor genoeg grondstoffen, want het is zonde als jij iets wilt bouwen en je beschikt niet over de middelen.
Misschien is dit wel het meest indrukwekkende in de game, het is vernieuwend in een game als deze. Naast dit vind je natuurlijk ook een uitgebreide Skill tree, hierin kan je dus ook nieuwe Karakuri vrij spelen. Er is zoveel in te vinden dat het echt wel even duurt voordat je alles vrij hebt. Je gaat echt leuke items tegenkomen, maar ook items dat je denkt, goed wat heb ik hier aan. Maar het zit erin dus mij hoor je niet klagen.
Naast dit heerlijke crafting systeem, vindt je in de game natuurlijk wapens. Elk wapen kan worden verbeterd, hiermee verbeter je het gebruik maar ook het visuele aspect van deze, welke jij gebruikt is natuurlijk helemaal aan jou. Je kan kiezen voor wat meer long range of meer close combat. Elke soort heeft zijn voor en nadelen. Keuze tussen schade of mobiliteit. Wat weegt er voor jou zwaarder. Het geeft daarmee ook elk wapen een eigen speelstijl en daarmee dus echt precies zoals jij het wilt.
Een klein nadeeltje van Wild Hearts is misschien de diversiteit aan monsters. Er zijn er een legio te vinden en daarvan dat wat variaties. Maar echt unieke monsters, daarvan zijn het er helaas niet heel veel van. Gelukkig is het vechten met deze Kemono wel gewoon een stukje voldoening. Daarnaast kan je simpel genoeg wat mensen uitnodigen om samen op jacht te gaan. De game nodigt je eigenlijk ook uit om samen te spelen, het is gewoon wat leuker en maakt de jacht een stuk beter.
De game voelt verder niet heel vol aan, het is leuk om door de diverse biomes te gaan en deze te verkennen, maar het echt zoeken naar geheimen of verborgen dingen ga je niet vinden in deze game. Het verhaal is dan ook niet echt pakkend en ligt een beetje onderop wat mij betreft. Het heeft me geen moment gepakt en dan vergeet je het ook weer snel. Ik ga gewoon monster jagen en dat is het. Gelukkig doe je dit alles in een heerlijk weergeven wereld. Op de PS5 waar wij de game op speelde ziet het er goed uit. Er zit een goeie karakter build in, je kan lekker los gaan om je eigen karakter te maken en de opties daar zijn ruim aanwezig.
Wild hearts is met dit alles een heerlijke instap voor mensen die wat monsters willen jagen. Het legt het op sommige punten af tegen Monster Hunter, maar het heeft wel zijn eigen charme.