Ontwikkelaars Clifftop Games en Faravid Interactive komen anno 2019 met een ouderwetse point-and-click detective game op de proppen. Mark van That’s Gaming kwam daarom met een ouderwetse raak-alles-kwijt redactielid (Jos) aan om te game te reviewen. Of beide vandaag de dag nog een meerwaarde hebben in de wereld van games lees je hieronder.
Mijn telefoon gaat af in de bus. Ik ga gelijk met mijn hand naar de binnenzak van mijn jas, maar daar voel ik geen telefoon. Zonder er lang bij na te denken ga ik er gemakshalve vanuit dat ik de telefoon dan wel in mijn andere binnenzak heb gedaan. Maar ook daar geen telefoon. Terwijl ik mij steeds meer afvraag waarom ik ooit dat vreselijke ringtoontje heb uitgekozen, besluit de telefoon dit toontje steeds indringender te laten tetteren uit zijn kleine speakertjes. Na flink in alle zakken van mijn jas gevoeld te hebben geeft de telefoon het op. Zonder enig geluid is de telefoon nog moeilijker te vinden dus ook ik geef het op en ga rustig zitten op een plek, die zojuist is vrijgekomen, in de bus. Op het moment van zitten komt er een ongemakkelijk klinkende kraak uit mijn kontzak. Zojuist ben ik op mijn telefoon ga zitten.
Mark, de fijne eindbaas van That’s Gaming, bleek gebeld te hebben met de vraag of ik zin en tijd had om een review te maken van Whispers of a Machine. Een detective game! Ja dat klinkt als een game die mij past. De bus stopt niet ver van mijn huis vandaan, maar omdat het hele hard regent ren ik naar mijn huis. Met mijn hoofd al bij het plezier wat ik ga hebben met de game, zoek ik naar mijn huissleutels. Die heb ik zeker weten in mijn broekzak gestopt. Toch? Ik zal ze toch niet weer hebben laten liggen bij mijn moeder? Gelukkig blijk ik eerder die dag vergeten te zijn om de achterdeur op slot te doen, waardoor ik nu gewoon naar binnen kan. Na al dat gedoe kan ik nu eindelijk aan de game beginnen….als ik mijn Steam wachtwoord heb gevonden…Die zit zeker weten niet in mijn broekzak.
Vera, de robotfluisteraar
Whispers of a Machine speelt zich af in de toekomst. Jij bent Vera, een detective die een aantal moorden onderzoekt in een wereld waarin AI-technologie inmiddels verboden is. Vera heeft daarnaast de beschikking tot wat extra vaardigheden door augmentation. Hoe ze aan deze extra vaardigheden (zoals een forensische scanner en extra spierkracht) komt laat ik even in het midden, omdat ik daar niet teveel van wil spoilen. Wat ik wel kan zeggen is dat deze augments niet zonder gevolgen blijven, aangezien de bijwerkingen van invloed op je hele lichaam zijn.
Deze vaardigheden kun je inzetten tijdens het speuren. Zo kun je met de scanner bijvoorbeeld kamers afzoeken naar DNA van bepaalde personen. De extra spierkracht gebruik je in contextgevoelige situaties waarbij je iets niet geopend krijgt met je normale kracht. Door met deze vaardigheden te puzzelen en alle bewijsstukken te vinden maak je progressie in de game. Daarnaast is er nog een persoonlijkheidssysteem. Jouw persoonlijkheid wordt bepaald door de antwoorden die jij geeft in dialogen en de manier waarop jij de puzzels oplost. Alle bewijsstukken en relevante personen worden bijgehouden in je logboek. Die gebruik je om vragen te stellen aan de personages die je in het spel ontmoet. Op deze manier kom je weer aan nieuwe bruikbare informatie om je puzzels op te lossen.
Presentatie
Whispers of a Machine ziet er mooi uit, al zal het je nergens van je stoel af laten vallen. De stijl van de game is precies zoals de oude games in het genre (Monkey Island, Maniac Manson). De achtergronden zijn soms fraai gemaakt en brengen je in de juiste sfeer. Het is science fiction, maar dat betekend niet dat alles er futuristisch uitziet. Er zijn veel verschillende locaties en allemaal dragen ze bij aan het ‘Nordic Noir’-sfeertje dat de ontwikkelaars graag uitdragen. De muziek is weinig spectaculair en ik merkte dat ik het prettig vond als de muziek een stuk zachter stond dan de ‘fabrieksinstellingen’. De dialogen, daarentegen, zijn allemaal gesproken en dragen goed bij aan de sfeer van de game. Natuurlijk zit er geen Leonardo Di Caprio tussen de stemacteurs, maar het is ook weer niet tenenkrommend slecht.
Point-and-click is een oud genre en ik was dan ook erg benieuwd hoe de ontwikkelaars konden zorgen voor een avontuur die ik niet al meerdere keren eerder had gespeeld. Natuurlijk zijn er wat effectjes en ideeën voorbijgekomen die ik al eerder had gezien, maar met name de extra vaardigheden zorgen voor wat frisse puzzels. Zo moest ik hardop juichen nadat ik iemands DNA had gevonden op een luchtfilter nadat ik de kamer grondig had gescand. Het ondervragen van de personages gaf mij ook regelmatig het gevoel dat ik een moord aan het ontrafelen was, terwijl de game eigenlijk vrij lineair is.
Al met al moet ik zeggen dat Whispers of a Machine een leuke aanrader is geworden voor liefhebbers van het genre. Gamers die nog niet eerder aan de slag zijn gegaan met point-and-click-games kunnen deze game ook zomaar leuk vinden. Eigenlijk doet de game alles goed en laat het zien dat er nog zeker rek in het genre zit. Zelf heb ik bewezen dat je geen goede detective hoeft te zijn om een detective-spel uit te kunnen spelen. Zo, dan kan ik nu opzoek gaan naar mijn sleutels.