Wauw… Ken je dat gevoel dat je niet weet hoe je je zin gaat openen en dat dat dan meer komt omdat je geen idee hebt of je de game nu niks vindt of hij niet bij je past. Dat gevoel heb ik met Vampire: The Masquerade – Swansong… De game kwam een paar jaar terug bij mij op Gamescom voorbij en oogde toen heel vet, maar is dit dan wel dezelfde game die ik nu voorgeschoteld kreeg? Ondanks de verschrikkelijke presentatie destijds, is het natuurlijk de vraag of het beter is geworden. Ik kan je vertellen dat je het idee van bloedzuigende actie even naast je neer mag leggen en je volledig kan focussen op je inner Sherlock.
Je leest het goed, de game laat eigenlijk het grootste gedeelte van vampier zijn los en dompelt je onder in een soort detective verhaal. Op het eerste gezicht oogt het erg intrigerend met een flinke lading potentie. De game speelt zich af in Boston en de heersende vampier prins Hazel Iverson heeft drie onderdanen gekozen om diverse zaken uit te zoeken. Zo hebben we Caleb, Emem en Leysha. De verhalen van deze drie lopen soms ook even in elkaar over, waardoor je ineens kan denken, ow zit dat zo. Je bestuurd ze dan ook alle drie, bij elk kan je het karakter bouwen zoals jij dat soort van zou willen, je kiest het type en daarna kan je de skills uitbouwen. Deze skills zijn weer anders dan je op voorhand verwacht van een RPG. Komt ook omdat dit dan weer niet de standaard RPG is.
Wel zijn de Skills van belangrijke aard, dit omdat ze ervoor zorgen dat de twee mechanics in de game, de gesprekken en het onderzoeken, beter tot hun recht komen. Zo komt het regelmatig voor dat een skill ineens zijn werk doet. Denk aan het open maken van een kluis doormiddel van het hebben van genoeg skill punten op dat gebied, of juist het overtuigen van een persoon in gesprek. En ja, ik weet hoe dit klinkt… niet heel spannend. En dat klopt ook geheel, als je gevechten had verwacht dan moet ik je teleurstellen, de enige gevechten die je zal voeren zijn met je mond. De gevechten/gesprekken zijn soms wat langdradig, maar als je echt wat informatie nodig hebt van een persoon kan je ervoor kiezen een skill als Dominate te gebruiken, deze kan je dan ook nog eens boost geven met je Focus. Mocht het punten aantal gelijk zijn dan krijg je de welbekende dobbelsteen worp om te bepalen wie er wint. Maar, voor mijn gevoel maakte het uit eindelijk voor het verloop niet heel veel uit of je nou wint of niet. Het verhaal loopt toch wel door, hoe gek dat ook is.
Voor een nieuwkomer als mij was het even zoeken en wennen. Ik had sowieso iets compleet anders verwacht. Maar het wende snel, je komt veel karakters tegen, je loopt her en der, zoekt wat dingen en gebruikt wat krachten voor je onderzoek. Blijkbaar moest terug naar een persoon welke ik al was tegengekomen, maar omdat het mij niet echt boeide heb ik dat nooit opgeslagen, wat resulteerde erin dat ik iedereen weer kon vragen tot ik uiteindelijk de juiste persoon vond. Het is voor mij allemaal een beetje net teveel gepraat en te weinig actie. Het is voor mijn gevoel echt een narrative RPG, en daar moet je gewoon van houden.
De game evolueert wel lekker door, je krachten worden groter en je krijgt meer opties met je karakters. Zo kan je blinken(teleporten), gedaante verwisselen, en meer. Het maakt het er net wat leuker op, maar ik merk gewoon dat ik er niet enthousiast meer van wordt. Het voelt als een sleur waar ik door moest. Aan het einde van elk level krijg je een leuke opsomming van hoe het ging, dan weet je ook meteen of je iets gemist hebt en of je misschien dingen anders had kunnen doen. Het geeft die personen die alles eruit willen halen net dat extra zetje om het even over te doen en die punten mee te pakken.
Maar ergens ben ik licht teleurgesteld, de game werd gebracht en redelijk goed neergezet. Ik hoopte dan ook echt te opgaan in het vampier zijn. Maar wat ik voorgeschoteld krijg is een Sherlock Holmes game met een vampierensausje eroverheen. Daarnaast ben ik niet bekend met het eerste deel, dat is misschien een gemis voor de review of kennis over het complete verhaal, maar ik denk dat er met mij nog veel meer mensen zijn die dat deel nooit gespeeld hebben.
Het is jammer, of misschien is dat niet het juiste woord. Ik vind het jammer dat het zo een straight line titel is geworden. Ik had graag wat meer actie of uitspattingen gehad. Je kan wel leuk het bloed bij iemand gaan drinken om je krachten aan te vullen, maar daar blijft het dan ook wel bij. Het is net als een potion drinken in een normale RPG.
Voor mij is het niet echt een geslaagde titel en ben dan ook blij dat ik er door ben. Ik heb nog ergens de ijdele hoop op een goeie Vampieren RPG. Met echte gevechten.
