Top 100 Gameseries Aller Tijden (95-91)

1,9K

Het jaar 2021 is bijna afgelopen en het leek ons een mooi moment om weer eens een ‘Top 100 Games Aller Tijden’ te maken. Vorige keer eindigde Super Mario Bros. 3 op de eerste plek, maar dit keer doen we het een beetje anders en kijken we naar de beste franchises of series in gaming. Let op: deze lijst is subjectief en het kan zomaar zijn dat jij het er totaal niet mee eens bent. Schroom je in dat geval niet om ons te voorzien van stevige kritiek óf een lijstje van jouw keuzes omtrent de beste games aller tijden.

Top 100 Gameseries Aller Tijden (100-96)

De regels

Het gaat hier om franchises of series die minstens 2 games hebben opgeleverd, verder hoeven ze niet eens door dezelfde ontwikkelaar te zijn gemaakt. Dit doen we om te voorkomen dat onze ‘Beste Games Aller Tijden’-lijst niet grotendeels bestaat uit games met Mario, Zelda of meerdere FIFA-games. Het fijne is dat we nu per franchise kunnen kijken naar de beste games, maar ook wat kunnen vertellen over minder goede games. Alles is gerangschikt naar smaak en zoals je weet valt daar niet over te twisten, al mag je dat natuurlijk gewoon proberen.

---

95. Lemmings

Kleine wezentjes die rondlopen als een kip zonder kop, contant begeleiding nodig hebben en als je even niet oplet meteen gevaarlijke dingen doen. Het ouderschap heeft veel weg van het spelen van Lemmings-game, met als verschil dat een Lemming wél meteen doet wat je zegt. Het klassieke Lemmings is zo’n beetje op elke machine uitgebracht en de gameplay is even simpel als verslavend. Als een stel idioten lopen deze Lemmings constant rechtdoor en als jij je er niet mee bemoeit zal dit een zekere dood opleveren voor al die Lemmings, maar gelukkig kun jij ze allerlei bevelen geven, zoals ‘ga graven’, ‘sta stil’, ‘maak een brug’ en ‘ontplof binnen een paar seconde’. Op die manier moet je zoveel mogelijk levende Lemmings naar het einde van het level begeleiden en dat wordt bij elk level steeds moeilijker.

Lemmings is ontwikkeld door DMA Design, die later ging werken aan de GTA-serie en hun naam veranderd zag worden in Rockstar North. Psygnosis, uitgever van de eerste Lemmings-games, werd later overgenomen door Sony, waardoor de rechten van de serie nu in hun handen ligt. Wij zouden wel eens een ‘next-gen’-versie willen zien, waarbij de eerste paar delen verwerkt worden in één game, maar dat zit er voorlopig niet in.

De Beste Games:

• -Lemmings (1991)- was meteen een succes en vierde grote successen op zo’n beetje alle consoles en handhelds van de jaren ’90. Het was vernieuwend, vooruitstrevend en simpel genoeg om meteen te zien wat er van je werd verwacht. In latere levels werd de moeilijkheidsgraad behoorlijk opgeschroefd, maar dat gaf de game vooral een langere levenstijd. Opvolger -Lemmings 2: The Tribes (1993)- was ook het spelen waard en zag er vooral mooier uit, terwijl de puzzels en mogelijkheden wat minder voor de hand liggend waren dan in het eerste deel.
• De remake/reboot van Sony, simpelweg genaamd -Lemmings (2007)-, was een fraaie overzetting van Lemmings naar de moderne tijd. Qua gameplay bracht het weinig nieuws, maar de graphics waren scherp en tegelijkertijd enorm schattig. Overigens was er ook nog een EyeToy-versie van de game, waarbij je de Lemmings kon helpen door je lichaam te gebruiken. Het grappige is dat dit beter werkte dan alle Kinect-games bij elkaar!

• 

• 

De Slechtste Games

• De jaren ’90 was ook een tijd waarin veel 2D-games een overstap maakten naar 3D en dat bleek een ontzettend moeilijk uit te voeren ambitie. Veruit de meeste ontwikkelaars hadden geen idee hoe je speelbare games in 3D zou kunnen maken en de Lemmings-serie hoort daarbij. Je kunt je sowieso afvragen waarom het zo nodig was om de overstap te maken, maar in die tijd zag men 2D-games vaak als primitief. En zo kom je dus bij -3D Lemmings (1995)-, waarbij de 3D-wereld vooral veel verwarring veroorzaakte en je constant aan het vechten bent tegen de camera.
• Naast een 3D-versie is de franchise ook ten prooi gevallen aan uitstapjes naar andere genres, zoals -Lemmings Paintball (1996)-. Daarnaast was er ook een heuse platformgame met daarin een specifieke Lemming, genaamd -The Adventures of Lorax (1996)-. Absolute dieptepunt is de mobiele versie, -Lemmings (2021)-, waarbij de serie als free-to-play wordt aangeboden, maar zoals bij veel van dat soort games is de hebberigheid van de uitgever een enorm obstakel. Blijf ver weg van deze game en laten we hopen dat de serie ooit weer terugkomt in een vorm die de serie met veel respect behandeld.

• 

• 

Wist je dat…

• …er ook verschillende kerst-uitbreidingen zijn van de Lemming-games? Misschien wist je dat wel van de eerste twee delen, maar ook 3D Lemmings heeft zo’n speciale versie gehad, niet dat iemand het wilde spelen, maar toch…

---

94. Space Channel 5

SEGA houdt wel van het uitbrengen van maffe franchises en Space Channel 5 is daar een goed voorbeeld van. Jij bent Ulala, een soort Gerri Eickhof van de NOS, maar dan nét even anders. Je danst namelijk tijdens je reports en gaat daarbij het gevaar ook nog eens te lijf, terwijl je daarnaast ook ‘vecht’ tegen concurrerende reporters. Eerlijk is eerlijk; we zouden dit ook graag zien bij de nieuwsverslagen van Gerri Eickhof tijdens het NOS Journaal, maar die kans is klein. Om het geheel nog een knotsgekke draai te geven stuurt de baas van het kanaal allerlei aliens op je af, zodat de kijkcijfers omhoog schieten!

Het vechten is meer een soort ‘Simon Says’, waarbij je de danspassen van de tegenstander na moet doen op de maat van de beat. Dat klinkt als een leuk concept en verdorie dat is het ook! Je hoort: ‘LEFT, LEFT, RIGHT, RIGHT, LEFT, LEFT, CHU!’ en dan is het jouw beurt om de bewegingen na te doen met je d-pad, terwijl ‘CHU’ een druk op de A-knop is. Je begrijpt al dat het gaandeweg steeds moeilijker wordt, maar omdat het zo ontzettend leuk om te doen is ga je graag nog een poging wagen. Voor de afwisseling zijn er verschillende bazen en scenario’s waar jij je uit moet zien te … eh .. dansen.

De Beste Games

• De Dreamcast was qua verkopen misschien een flop, deze fijne console heeft toch een aantal heerlijke spellen in zijn gamesbibliotheek. -Space Channel 5 (2000)- was de eerste uit de serie en sloeg, creatief gezien, meteen in als een bom. Het bleek al snel geen spel voor iedereen, maar de liefhebbers kregen er geen genoeg van.
• De gameplay van -Space Channel 5 Part 2 (2003)- was nóg leuker en gevarieerder en zette de serie daarmee definitief op de kaart. Dan is het toch jammer dat de serie daarna min of meer is gestopt, op wat ports van de eerste twee games na. De ontwikkelaars zelf hadden het idee dat ze alle beschikbare moves op een controller inmiddels wel hadden uitgebuit en men hoopte aan de slag te kunnen gaan met een Kinect-versie, waarbij jouw lichaam de moves uit kan voeren, maar helaas is dat project nooit van de grond gekomen, omdat SEGA daar geen oren naar had. Part 2 had daarnaast nog een geweldige cameo van Michael Jackson, die dansend Alula helpt in strijd tegen de aliens.

• 

• 

De Slechtste Games

• Space Channel 5 in virtual reality? Dat werd een mogelijkheid met -Space Channel 5 VR: Kinda Funky News Flash! (2019)-, waarbij je als onervaren journalist achter Ulala staat en zo probeert mee te dansen. In plaats van een d-pad gebruik je bijvoorbeeld twee PS Move-controllers en sta je actief mee te zwaaien. Het is een hele korte game en wij misten de simpelheid van de ‘normale controller’-versies. Het was niet de alle slechtste game aller tijden, maar wij hadden graag gezien dat de ontwikkeltijd werd gestopt in een nieuw deel voor de nieuwste consoles. Een mobiele versie van de serie werd alleen in Japan uitgebracht en ging schuil onder de naam –Ulala’s Channel J (2002)- en ondanks dat we die game nooit hebben gespeeld, zegt het genoeg dat deze verzameling van mini-games niet buiten Japan is uitgebracht.

• 

• 

Wist je dat…

• …SEGA was verwikkeld in een rechtszaak omtrent het uiterlijk van Ulala? Misschien ken je het lied ‘Groove is in the heart’ nog van Deee-Lite en weet je misschien nog dat de dame uit de clip, Lady Miss Kier, enorm veel op Ulala lijkt. Zij stelde dan ook dat SEGA haar uiterlijk zonder toestemming was gebruikt voor de game, terwijl ze haar wel geld zouden hebben aangeboden. Dat geld sloeg ze af en dus kon ze niet anders dan naar de rechter stappen, omdat men haar uiterlijk alsnog gebruikte. SEGA kon echter bewijzen dat ze de game in Japan al hadden uitgebracht voordat het aanbod zou zijn aangeboden aan Lady Miss Kier en dat ze nog nooit van haar of haar muziek hadden gehoord. Uiteindelijk won SEGA die zaak en moest Lady Miss Kier een behoorlijk bedrag aan SEGA betalen.

---

93. Rayman

Michel Ancel, de bedenker van Rayman en Beyond Good and Evil, vond het lastig om armen te animeren voor zijn project en besloot uiteindelijk om de ledematen van het personage compleet weg te laten. Het bleek een goede beslissing, want mede daardoor onderscheidde Rayman zich van alle andere platformmascottes. In die tijd krioelde het namelijk van allerlei ontwikkelaars en uitgevers die graag een graantje mee wilde pikken van het succes van de Super Mario- en Sonic the Hedgehog-games, waardoor markt overspoeld werd door de meest vreemde (virtuele) figuren. Wat ook meehielp was de kwaliteit van de gameplay, gemixt met fraaie, kleurrijke graphics.

Toch wisten zowel Michel Ancel als Ubisoft niet helemaal wat men verder met de franchise moest doen en daardoor verloor de serie ontzettend veel aan kwaliteit en status. Gelukkig kwam Ancel later weer aan het roer bij de serie en liet hij Rayman keihard terugkomen. Sommige zeggen zelfs dat de laatste twee games uit de serie een betere 4-player ervaring geven dan de New Super Mario-games en eerlijk gezegd zit daar wel wat in. Waarom staat Rayman dan relatief toch zo laag in de lijst? Twee antwoorden: de 3D-games én die vervelende konijnen!

De Beste Games

• Toen -Rayman (1995)- uitkwam, was men vooral te spreken over de graphics, maar eigenlijk was het de gameplay die uitblonk. Tussen al die ‘Mario- en Sonic-clones’ wist het een eigen smoel te hebben, door de soepele gameplay, grappige situaties en de move-set van Rayman zelf.
• Na een lange, zwarte periode met ontiegelijk veel kutgames, kwam de serie eindelijk terug met -Rayman Origins (2011)-. Prachtige graphics, sterke gameplay en geweldige multiplayer-actie zorgden ervoor dat deze reboot enorm werd geprezen en ook -Rayman Legends (2013)- kreeg erg goede kritieken, maar beide games waren geen financieel succes. Wij als gamers moeten ons gaan schamen, want blijkbaar was het kopen van twee briljante games teveel moeite, waardoor we voorlopig geen nieuw deel krijgen. Bah!

• 

• 

De Slechtste Games

• De 2D-games uit de serie zijn van de hoogste platformkwaliteit, maar als niemand die games koopt gaat zo’n uitgever andere dingen proberen. Zo begon het al gelijk vanaf de tweede game, -Rayman 2: The Great Escape (1999)-, die ons ineens een 3D-wereld voorschotelde. Wij weten ook wel dat games als Super Mario 64 lieten zien dat 3D-platforming goed kan werken en eind jaren ’90 keek men nogal neer op 2D-platformers. Het probleem was echter dat Rayman 2 vooral geen goede game was.
• Eigenlijk was -Rayman 3: Hoodlum Havoc (2003)- een stukkie beter dan zijn voorganger, maar slechter dan dat kon ook niet. Daarna liet Ubisoft zien wel degelijk nóg slechtere Rayman-games te kunnen maken en voegde het de meest irritante konijnen uit de geschiedenis van gaming toe in -Rayman Raving Rabbids (2006)-. Het ging om een verzameling mini-games met personages uit het Rayman-universum, maar in werkelijkheid probeerde Ubisoft hier mee te liften op het succes van mini-games op Nintendo’s Wii. En dus sta je met een afstandsbediening te wapperen tijdens de meest idiote mini-games en word je gedwongen te kijken naar de figuurlijke mishandeling van die ‘arme’ Rayman. Na een aantal delen besloot Ubisoft om de Rayman-naam van de Raving Rabbids-games af te halen, maar desondanks blijft het bijzonder dat Rayman alsnog zo sterk uit de strijd is gekomen na alle mishandelingen.

• 

• 

Wist je dat…

• …Rayman net als Super Mario gedwongen werd om allerlei sporten te beoefenen? Karten, Bowlen, rennen én golfen, Rayman moest het allemaal doen en dan ook nog eens in kwalitatief slechtere games dan die van de Italiaanse loodgieter. Daarnaast moest hij van Ubisoft ook nog eens opdraven in allerlei educatieve games en zo merk je dat Rayman een nogal heftig levensverhaal met zich meedraagt.

---

92. Ninja Gaiden

We hebben het in de lijst al meerdere malen gehad over de overstap van 2D naar 3D als het aankomt op populaire series. Earthworm Jim, Sonic, Rayman, Castlevania… allemaal series die populair waren als 2D-games en grote moeite hadden met de overstap naar 3D. Toch waren er zat series die het wel voor elkaar kregen en één daarvan is Ninja Gaiden. Deze serie begon als Double Dragon-achtige game in de arcadehallen, maar kreeg pas echt veel respect op Nintendo’s 8-bit console, de NES. De gameplay stond al snel bekend als ‘controller-gooiend-moeilijk’, waardoor alleen de échte console-ninja’s de game konden uitspelen.

Jaren later kreeg de serie dus zijn magistrale overstap naar 3D en wist de moeilijkheidsgraad erg hoog te houden, maar bij een klap in het gezicht van je personage, Ryo Hayabusa, wist je dat je zélf een fout had gemaakt. De reboot werd gemaakt door Tomonobu Itagaki, een echte rockster in de games-industrie, die na Ninja Gaiden II onafhankelijk aan de slag ging, Helaas was zijn langverwachte game Devil’s Third helaas niet erg best en heeft Itagaki wat aan status ingeleverd. Dit jaar maakte hij echter bekend dat hij een nieuwe studio heeft opgericht, ItagakiGames, en sprak daarnaast de wens uit om weer games voor Microsoft te maken.

De Beste Games

• -Ninja Gaiden (1988)- bleek meteen een hit en zorgde ervoor dat jonge spelers flink konden opscheppen op school, want als jij deze game had uitgespeeld was je ‘de held…van de nerds…
• De twee opvolgers op de NES -Ninja Gaiden II: The Dark Sword of Chaos (1992)- en -Ninja Gaiden III: The Ancient Ship of Doom (1991)- waren ook zeker van hoog niveau en deze trilogie kreeg ook nog eens een port op de Super Nintendo, in de vorm van een gave collectie, genaamd -Ninja Gaiden Trilogy (1995)-.
• Het duurde meer dan tien jaar voordat er een nieuw deel kwam en uiteindelijk ging het om een reboot én overstap naar 3D met -Ninja Gaiden (2004)-. De actie was enorm snel, super accuraat en onvergeeflijk, waarbij elke gemaakte fout of moment van onoplettendheid meteen genadeloos werd afgestraft door de pittige computertegenstanders. Maar dat moment dat jij zo’n enorme boss de afgrond in hakt voelt alsof je de meest brute gamer van de wereld bent. Je kon gelukkig gebruikmaken van een soort standbeeld om je voortgang te saven, maar deze stonden zo ontzettend ver uit elkaar dat je, meer dan je lief is, complete stukken constant opnieuw moest doorlopen. Er kwam daarna nog een verbeterde versie uit met -Ninja Gaiden Black (2005)-, maar laten de flink gecensureerde Stigma-versies even buiten beschouwing.
• Waar het eerste deel van de reboot Microsoft hielp om gamers aan een Xbox te krijgen, kregen de verkopen van Xbox 360-consoles een enorme boost van opvolger -Ninja Gaiden 2 (2008)-. De actie was meer van hetzelfde, maar dan met meer wapens, meer personages en prachtige beelden.

• 

• 

• 

• 

De Slechtste Games

• Helaas verliet Itagaki het Ninja Gaiden-team en werden de fans een beetje bang dat de serie vanaf dat moment zou instorten en die angst bleek gegrond. -Ninja Gaiden 3 (2012)- en -Ninja Gaiden 3:Razor’s Edge (2012)- misten de fijne afwerking die we van Itagaki-games gewend waren en daarnaast voelde de combat niet aan alsof je volledige controle had. Daarna kregen we nog -Yaiba: Ninja Gaiden Z (2014)-, maar dat was niets meer dan een slap aftreksel van de serie. Intussen is er ook een collectie verschenen van de drie reboot-games, maar ook daar was de afwerking weinig schokkends.

• 

• 

Wist je dat…

• …Ryo Hayabusa inmiddels allerlei cameo’s in andere games heeft gehad? Zo is hij uiteraard speelbaar als personage in de Dead or Alive-serie, maar hij laat zich ook zien in Dynasty Warriors: Strikeforce en Warriors All-Stars. Daarnaast zit zijn vader in Nioh en kun je zijn outfit terugvinden in Halo 3 en Super Swing Golf: Season 2

---

91. F.E.A.R.

We kunnen ons de impact van de F.E.A.R.-serie nog goed herinneren en missen deze serie nog elke dag, al waren niet alle delen even goed. F.E.A.R. is een keiharde shooter, gemixt met een dikke saus horror, maar het was vooral de actie die iedereen stijl deed achteroverslaan. Zodra je begon te schieten vlogen stof, kogels en stukken muur je om de oren en dat deed het ook nog eens met ‘Bullet Time’, waardoor je de actie in slow-motion voorbij ziet komen en jij op die manier voordeel hebt ten opzichte van je tegenstanders.

De horrorelementen kwamen vooral in de vorm van een mysterieus meisje, die enorm veel leek op dat meisje uit ‘The Ring’. Zij probeerde jouw de stuipen op het lijf te jagen door zichzelf te laten zien en elke set piece te voorzien van klapperende laatjes en vreemde geluiden. Uiteindelijk bleek veel van die horror niets anders te zijn dan wat grafische opsmuk, maar het kwam de sfeer ten goede. Deze elementen toonde zich, terwijl jij je een weg door de omgevingen heen zocht en jouw wapen tekeer ging als een herdershond met hondsdolheid. Vele games probeerde hetzelfde, maar schoten vaak tekort op het combatgedeelte en laat dat nu juist dé held van de game te zijn. ‘Ratatatatatatata!!!’

De Beste Games

• De eerste -F.E.A.R. (2005)- wist iedere pc-gamer weg te blazen en daarna deed de game het nog dunnetjes over op de consoles. Het tweede deel, -F.E.A.R. 2: Project Origin (2009)-, was misschien iets minder goed, maar nog steeds was de combinatie van horror en keiharde schietactie een ‘match made in heaven’.

• 

• 

De Slechtste Games

• Zoals zo vaak bij goedlopende gameseries, is niet elke game goed en lijkt het erop dat de ontwikkelaars eigenlijk niet zo goed weten wat de serie in de eerste plaats zo goed maakte. En ja, ook de F.E.A.R.-serie ging ineens gek doen met -F.3.A.R. (2011)-, het derde deel uit se serie – compleet met afschuwelijk geschreven titel. Ineens draaide de game om bovennatuurlijke krachten en was de combat niet meer zo overdreven bruut. Ook de horror was nagenoeg afwezig en alles kwam nogal geforceerd over en leek niets meer te maken te hebben met de serie. Na nog een poging met -F.E.A.R. Online (2013)- stierf de serie een stille dood, maar het kan zomaar eens gebeuren dat een of andere ontwikkelaar de serie weer eens nieuw leven inblaast en laten we hopen dat we dan weer van die heerlijk brute actie krijgen als bij de eerste twee F.E.A.R.-games.

• 

• 

Wist je dat…

• …er een web-serie rondom de F.E.A.R.-serie is, genaamd P.A.N.I.C.S.? De afkorting staat voor ‘People Acting Normal In Crazy-ass Situations en werd gemaakt door het productieteam van Rooster Teeth.