Top 100 Gameseries Aller Tijden (90-86)

2,7K

Het jaar 2021 is bijna afgelopen en het leek ons een mooi moment om weer eens een ‘Top 100 Games Aller Tijden’ te maken. Vorige keer eindigde Super Mario Bros. 3 op de eerste plek, maar dit keer doen we het een beetje anders en kijken we naar de beste franchises of series in gaming. Let op: deze lijst is subjectief en het kan zomaar zijn dat jij het er totaal niet mee eens bent. Schroom je in dat geval niet om ons te voorzien van stevige kritiek óf een lijstje van jouw keuzes omtrent de beste games aller tijden.

Top 100 Gameseries Aller Tijden (100-96)
Top 100 Gameseries Aller Tijden (95-91)

De regels

Het gaat hier om franchises of series die minstens 2 games hebben opgeleverd, verder hoeven ze niet eens door dezelfde ontwikkelaar te zijn gemaakt. Dit doen we om te voorkomen dat onze ‘Beste Games Aller Tijden’-lijst niet grotendeels bestaat uit games met Mario, Zelda of meerdere FIFA-games. Het fijne is dat we nu per franchise kunnen kijken naar de beste games, maar ook wat kunnen vertellen over minder goede games. Alles is gerangschikt naar smaak en zoals je weet valt daar niet over te twisten, al mag je dat natuurlijk gewoon proberen.

---

90. Battlefield

Veel dingen zijn in games veel leuker dan in het echt, zoals piraten, strak groene pakes en loodgieters. Toch steekt oorlog er met kop en schouders bovenuit, want dat heeft veel mensen, op zijn minst, slapeloze nachten gegeven. De combinatie van oorlog en videogames klinkt voor veel niet-gamers niet echt als een morele manier van tijdsbesteding, terwijl ze ’s avonds dan wel weer een oorlogsfilm op tv kijken. Er zijn twee soorten oorlogsspellen: ‘Oh, mijn God, wat een ellende!’-oorlogsgames, zoals Brothers in Arms en Operation Flashpoint en ‘Verdorie, wat een plezier’-oorlogsgames, zoals Call of Duty en Battlefield. Laatstgenoemde doet dat ook nog eens in de overtreffende trap, waarbij je met tientallen anderen een massale oorlog aan het spelen bent.

Je kunt dan nog zeuren over plezier hebben met geweld, maar het is niets meer dan een geavanceerde versie van het oude bekende ‘kat en muis’-principe. waarbij je middels een soort ‘papier-steen-schaar’ uitmaakt of de kat of muis wint. De gigantische, met chaos gevulde, maps lenen zich uitstekend voor enorme veldslagen, compleet met helikopters en tanks. Latere Battlefield-games lieten je ook nog eens de omgeving kapotmaken of voegde er nog eens allerlei natuurrampen aan toe. Ondanks de grootte van de oorlog, hebben wij ons tijdens het spelen nog nooit in een echte oorlog gewaand. Het is ook allemaal erg over de top, maar dat is nu juist de charme van het hele geheel, dikke fun. Sommige delen beschikten over een campaign, waarbij de kwaliteit niet altijd even goed was, maar vooral diende als grafische uitsloverij. De Battlefield Bad Company-games voegde daar nog eens een tof verhaal én droge humor aan toe en dat stond de Battlefield-serie niet verkeerd!

De Beste Games:

• Het feest begon meteen op hoog niveau met -Battlefield 1942 (2002)-, waarbij je met twee groepen van 32 spelers elkaar te lijf ging met allerlei wapens, voertuigen en andere gekkigheden. De omvang van de maps was ongekend, net als de hoeveelheid spelers in één map. De eerst goede Battlefield voor consoles was -Battlefield 2: Modern Combat (2005)-, waarbij er ook een campaign was toegevoegd, die best de moeite waard was.
• -Battlefield 3 (2011)- en -Battlefield 4 (2013)- kende redelijke campaigns en ook prima multiplayer modes, waarbij beide games grafisch top notch oogden. Van het recent verschenen -Battlefield 2042 (2021)- is het nog lastig zeggen of het ook op de lange termijn leuk blijft, aangezien de content wat mager is.
• -Battlefield: Bad Company (2008)- en -Battlefield: Bad Company 2 (2009)- lieten je de omgevingen voor het eerst op geloofwaardige manier slopen en voegde een heerlijke dosis humor aan de serie toe. We hopen nog steeds op een nieuw Bad Company-deel, maar daar wachten we al 12 jaar op.

• 

• 

• 

• 

De Slechtste Games

• Eerlijk is eerlijk, de slechtste Battlefield-games zijn niet de slechtste games aller tijden, maar -Battlefield V (2018)- was erg saai, ondanks het feit dat er een schitterende map inzit, die zich afspeelt in Rotterdam!
• -Battlefield: Hardline (2015)- liet je in de huid kruipen van een politieagent, die zijn best doet om de criminaliteit de kop in te drukken door te schieten op alles wat beweegt, gemixt met een soort reality tv-achtige toestanden. Het was een interessante afwisseling, waarbij we enige tactiek mistten die bij dat soort shoot outs hoort. Hierdoor gaf het geheel meer een arcadegevoel dan dat je daadwerkelijk ‘crime’ aan het ‘fighten’ was.

• 

• 

Wist je dat…

• …er een oude bekende aan het roer staat bij DiCE’s Battlefield-afdeling? Het gaat om niemand minder dan Vince Zampella, die in december overkwam van Respawn, maar daarvoor verantwoordelijk was voor het oprichten van Infinity Ward, de ontwikkelaar achter o.a. Call of Duty: Modern Warfare.

---

89. Final Fantasy

In de jaren ’80 en ’90 was heel de wereld het erover eens: die Westerlingen houden niet van RPG’s! En daar deden Westerse bedrijven vaak aan mee, waardoor de impopulariteit behouden bleef. Zo liepen wij allerlei fantastische RPG’s mis, waaronder Final Fantasy, Final Fantasy II en Final Fantasy III. Je merkt het al, Final Fantasy was dé RPG en het is nog steeds schandalig dat wij die games toen niet konden kopen. Daarnaast werden deel IV, V en VI verkocht als deel I, II en III, kun je het nog volgen? Zo ja, dan kun jij je misschien wel voorstellen dat we hier allemaal verbaasd waren toen Final Fantasy VII op Sony’s PlayStation verscheen, want waar waren deel IV, V en VI gebleven?

En dat voor een serie die in leven was geroepen tijdens zware tijden voor ontwikkelaar Square, want ze waren bijna failliet. Ze gingen er daadwerkelijk van uit dat dit hun laatste game ooit zou worden en dus noemde ze het ‘Final Fantasy’. Inmiddels staan we figuurlijk tot onze knieën in de Final Fantasy-games eb zijn er vele tientallen delen verschenen met allerlei spin off-games en rariteiten. Veel van deze delen zijn bij turn-based, net als de eerdere Final Fantasy-games, maar daarnaast zijn er tegenwoordig genoeg delen met een ander soort combat.

De Beste Games

• Uiteraard mag je de eerste delen gemist hebben, al zijn deze een stuk fijner te spelen in de remake-serie en raden wij je aan om -Final Fantasy IV Pixel Remaster (2021)- eens te checken, maar elke andere ‘Pixel Remaster’ voldoet aan dezelfde kwaliteit.
• Vanaf -Final Fantasy VII (1997)- begon de serie grafisch gezien enorm gelikte cut-scenes te leveren, gemixt met een episch verhaallijn en vele uren speelplezier. -Final Fantasy VIII (1999)- is ook zeker een klassieker, maar tot aan -Final Fantasy X (2001)- zijn ze allemaal geweldig.
• Recentelijk gezien staat de serie nog steeds als een huis, al is de combat inmiddels niet meer turn-based, maar dat mag de pret niet drukken. Wat ook niet is veranderd is de lengte van delen uit se serie, want het kost nog steeds veel van je vrij uren om deze games uit te spelen en dat is alleen maar positief. De beste Final Fantasy van de afgelopen jaren is -Final Fantasy VII Remake (2020)-, waarbij je een fraaie hervertelling kunt spelen van het meest geliefde deel van de serie.

• 

• 

• 

• 

De Slechtste Games

• Tussen de massa’s aan Final Fantasy-games zijn er helaas ook een aantal minder goede uitgekomen, maar eerlijk gezegd hebben we niet alle delen gespeeld. We weten wel dat er veel kritiek is op -Final Fantasy XIII (2009)-, waarbij je weinig vrijheid hebt, maar hebben die game ook gespeeld en zo slecht was ie ook weer niet. Wat wel enorm slecht was, was -Final Fantasy Type-0 HD (2015)-, een port van een aardige PSP-game uit 2011. Verder zullen er vast genoeg slechte Final Fantasy-games zijn en kunnen we alleen maar van geluk spreken dat we die nooit hoefden te spelen.

• 

• 

Wist je dat…

• …er in 2001 een heuse Final Fantasy-film inde bioscopen verscheen, die story-wise geen reet te maken had met de franchise? Voor die tijd had de film enorm coole CGI en een ambitieus idee rondom de digitale actrice, Aki Ross. Zij werd zo realistisch mogelijk neergezet, omdat het de bedoeling was dat ze in meerder films uit verschillende franchises zou gaan spelen, maar het is uiteindelijk bij Final Fantasy: Spirits Within gebleven. Het was overigens helemaal geen slechte film, al ziet het er in de moderne tijd wat minder goed uit.

---

88. Star Fox

‘Do a Barrel Roll!’, als je Star Fox gaat bespreken, dan ontkom je niet aan die quote. Peppy Hare schreeuwt dat namelijk naar je in Star Fox 64 en refereert hier naar een van de moves die je uit kunt voeren met je Starwing. Overigens werd de serie hier geïntroduceerd als Starwings, maar gelukkig is die naam inmiddels niet meer verbonden aan de serie. Het is een bijzonder spelleke, omdat de wat oudere gamer nog wel weet dat zijn mond openstond tijdens het zien van de eerste beelden van deze klassieke serie. Zulke fraaie 3D-beelden hadden we nog niet eerder op onze Super Nintendo’s mogen aanschouwen en zelfs SEGA Mega Drive-bezitters waren enorm jaloers.

Die mooie beelden kwamen niet alleen uit de Super Nintendo, maar een heuse chip in de cartridge hielp hiermee en zo werden we allemaal weggeblazen. Het toevoegen van zo’n chip aan een game is bijna niet meer voor te stellen, maar nu laat men je gewoon een geheel nieuwe console in het midden van een consolelevensduur kopen voor mooiere graphics. Dan was zo’n chip toch goedkoper, al waren de spellen zelf flink duurder dan spellen zonder zo’n chip. Het spel zelf ging om een stel in de ruimte vechtende antropomorfische dieren, maar dat maakte ons niet uit, want wij hadden toch echt het gevoel zelf in de game te zitten. Vandaag de dag kunnen wij ons voorstellen dat de jongere gamers kinderachtig moeten lachen als ze horen dat wij zo onder de indruk waren van deze primitieve graphics, maar zelf amper schaamhaar hebben. Zo die zit (en is stukken minder kinderachtig)!

De Beste Games

• Dit is typisch zo’n serie waarvan de eerste delen goed waren en daarna geen ontwikkelaar meer wist wat ze met deze franchise aan moesten. -Starfox (1993)- was een briljante game, die veel bekijks trok met zijn revolutionaire graphics en uiteindelijk ook prima speelde. Op het moment dat Star Fox 2 zou uitkomen concentreerde Nintendo zich vooral op hun nieuwere console (N64) en zo kwam de game uiteindelijk niet uit, totdat de game een aantal jaar geleden werd toegevoegd aan de SNES Mini. Bleek dat de game best goed was, maar niet in de buurt kwam van het origineel, al hadden we daar in de jaren ’90 vast anders over gedacht.
• Ook de N64 kreeg een klassiek deel, genaamd -Lylat Wars (1997)-, dat gelukkig de laatste Star Fox-game zou zijn die een stomme naam kreeg in Europa, maar helaas ook de laatste, echt goede Star Fox…

• 

• 

De Slechtste Games

• Na twee steengoede delen wist men niet helemaal wat men met de serie aan moest en zo ging men allerlei dingen verzinnen om de serie een nieuw leven in te blazen. -Star Fox Adventures (2002)- was op zichzelf niet heel erg slecht, maar ontwikkelaar Rare liet hoofdpersonage Fox McCloud uit zijn Starwing stappen en een Zelda-achtig avontuur beleven. Star Fox-fans hadden liever gezien dat men een nieuwe franchise van de game had gemaakt en dat was oorspronkelijk ook de bedoeling. Zo begon de game als een project voor de N64, genaamd Dinosaur Planet, maar iemand besloot er dus een Star Fox-game van te maken.
• -Star Fox: Assault (2005)- en -Star Fox Command (2006)- misten de iconische actie en combineerden dat met een of andere gimmick, waardoor Star Fox-fans begonnen te klagen en daarom was iedereen blij dat Nintendo een nieuw deel aankondigde voor Wii U, die terug zou gaan naar z’n roots. -Star Wars Zero (2016)- bleek uiteindelijk aan te tonen dat het niet voor niets was dat ontwikkelaars niet wisten wat ze met de serie moesten doen, aangezien ze alle leuke ideeën inmiddels wel hadden ingezet.

• 

• 

Wist je dat…

• …Rayman net als Super Mario gedwongen werd om allerlei sporten te beoefenen? Karten, Bowlen, rennen én golfen, Rayman moest het allemaal doen en dan ook nog eens in kwalitatief slechtere games dan die van de Italiaanse loodgieter. Daarnaast moest hij van Ubisoft ook nog eens opdraven in allerlei educatieve games en zo merk je dat Rayman een nogal heftig levensverhaal met zich meedraagt.

---

87. Need for Speed

Een van de grootste racegame-series ooit is Need for Speed en met grootste bedoelen het grote aantal delen wat onder die titel verschenen is. Het zijn zelfs zoveel delen dat sommige spin-offs inmiddels meer dan twee keer een reboot hebben gekregen. Het begon als een opzichzelfstaande racer, maar al snel probeerde het bekende racefilms na te doen. Maar ja, je kan nog zoveel films nadoen als racegame als je wilt, je blijft verder ‘gewoon’ racen, natuurlijk. Dat wil niet zeggen dat de serie geen top-games heeft geleverd, want anders had de franchise niet in deze lijst gestaan.

Toch was het eerste deel alles behalve een stoere racer, die zich een weg baande op die peperdure, geflopte 3DO-console. Niemand die toen had verwacht dat we meer dan 25 jaar later jaarlijks nog steeds ‘doodgegooid’ worden met nieuwe delen uit de serie. Laat staan dat wij ze zo nu en dan nog steeds zouden spelen, aangezien wij niet vies zijn van een arcaderacer op z’n tijd. Het ziet er voorlopig ook niet naar uit dat we ooit ‘afkomen’ van deze serie, dus laten we hopen dat ze bij EA hun best blijven doen om enige kwaliteit in de serie te pompen, figuurlijk gesproken, uiteraard.

De Beste Games

• Zoals hierboven al gezegd wist -The Need for Speed (1994)- ons niet omver te blazen met stoerheid, maar kregen we een fraaie inkijk in wat consoles ons nog voor mooie racegames kon gaan voorschotelen. -Need for Speed II (1997)- deed het nog eens dunnetjes over, maar -Need for Speed: Hot Persuit (1998)- voegde daar wat stoerheid aan toe met een mode waarbij je probeerde uit handen van de politie te blijven of juist de handen van de politie wilde gebruiken om anderen te arresteren.
• Toen de Fast & Furious-franchise de wereldwijde bioscopen begonnen over te nemen moeten ze bij EA hebben bedacht dat ze daar op in moesten haken, met groot succes. -Need for Speed: Underground (2003)- zat vol met straatracers, racemokkels en neonlichten, maar de gameplay was ook behoorlijk verslavend. De Need for Speed-serie was enorm populair en kwam er een goede sequel; -Need for Speed: Underground 2 (2004)-. Ook de Most Wanted-versies van Need for Speed waren best vermakelijk, maar toch is het onbegrijpelijk dat ze die wel meerdere reboots hebben gegeven, maar de Underground-serie nog niet één keer.

• 

• 

De Slechtste Games

• Voor elke goede Need for Speed-game lijken er wel minstens twee slechte te zijn, helaas. als we een kleine selectie uit de gehele lijst moeten maken, dan zijn -Need for Speed Carbon (2006)-, -Need for Speed ProStreet (2007)- en -Need for Speed: Undercover (2008)- veruit de slechtste, maar vergeet ook gedrochten als -Need for Speed Nitro (2009)- op Nintendo’s DS niet. Wij schrikken ’s nachts soms nog wakker van de afschuwelijke Need for Speed-producten, die we ooit hebben moeten spelen, maar de goede games uit de serie zijn absoluut meesterlijk vet.

• 

• 

Wist je dat…

• …The Need for Speed eerst op 3DO verscheen, omdat EA goede banden had met de oprichter van de console? Trip Hawkins was namelijk een van de oprichters van EA en tijdens het produceren van zijn 3DO was hij er zelfs nog werkzaam. Tegenwoordig zet hij zich met zijn bedrijf ‘If You Can Company’ in tegen pesten en is hij drie jaar als professor werkzaam geweest bij de Universiteit van California.

---

86. Virtua Tennis

Tennissen is niet veel anders dan een bal van de ene kant, naar de andere kant van het net slaan. En dat doe je met een speciaal gereedschap, ook wel bekend als de tennisracket. Op het eerste oog heeft deze sport de potentie als saaiste sport ooit gezien te worden, maar wie wel eens meer dan 2 wedstrijden heeft gevolgd weet dat het in ieder geval niet dé saaiste sport ooit is. Het gaat natuurlijk wel om de manier waarop je de bal naar de overkant slaat en met een beetje finesse sla je hem zo dat je zelf daarna niet meer zover hoeft te lopen. Het vervelende is dat de tegenstander eigenlijk precies dezelfde tactiek hanteert en jij je dus alsnog te pletter rent over de tennisbaan.

Je begrijpt, misschien zijn wij niet de eerste waaraan je denkt bij tennisgames, maar niets is minder waar! We hebben meer uren gestopt in tennisgames dan bijvoorbeeld koekjes bakken, neushaar trimmen en laarzen poetsen bij elkaar! Nu dragen wij de Top Spin-serie een enorm warm hart toe, maar geen tennisgame speelde zo lekker als Virtua Tennis en bij die serie zijn de meeste delen meer dan speelbaar. Dat in tegenstelling tot Top Spin, waar de laatste twee delen ambitieus waren, maar stomweg niet leuk om te spelen.

De Beste Games

• Virtua Tennis zag zijn oorsprong in de arcadehallen, maar het eerste deel schitterde op SEGA’s Dreamcast. -Virtua Tennis (1999)- viel meteen op daar zijn snelle gameplay en accurate balhandeling. Waar eerdere tennisgames alles behalve realistisch overkwamen, liet het origineel zien hoe het wél moest. Ook latere delen als -Virtua Tennis 2 (2001)- en -Virtua Tennis 3 (2007)- waren stuk voor stuk juweeltjes.

• 

• 

De Slechtste Games

• Nu was -Virtua Tennis 4 (2011)- niet de beste game uit de serie, echt slecht was het niet, maar ja we zijn zelf op het idee gekomen slechte delen mee te nemen in de lijst. In plaats daarvan laten wij je twee compleet random foto’s zien. Graag gedaan!

• 

• 

Wist je dat…

• …er een versie van Virtua Tennis is verschenen op een heuse handlheld-console van Nokia? Het gaat hier om de Nokia N-Gage, een portable console waarmee je ook kon bellen. Om een spel te kunnen verwisselen moest je de batterij er helemaal uithalen.