In de open natuur een potje freerunnen klinkt voor de gemiddelde bankzittende gamer misschien als ietwat veel gedoe, maar als het vanaf de bank kan is zo’n gamer wel te porren. Stiekem zijn veel games al behoorlijk beïnvloedt door de freerunnersport, maar deze worden altijd gecombineerd met Hollywoord-achtige actie en de nodige shoot-outs. Supermoves gebruikt de sport dan juist weer in combinatie met veel racegame-elementen en het resultaat is zeer vermakelijk.
Freerunning is volgens het internet ontstaan in de jaren ’80 toen een groep jongeren parcours uitdachten om zo snel mogelijk van punt A naar punt B te rennen. Door zichzelf via muren en obstakels te verplaatsen kon men steeds sneller bij punt B komen. In veel moderne games zie je veel elementen terugkomen van deze sport, al is het lastig aangeven wanneer dat nu precies is begonnen. Toch zou je kunnen stellen dat Mirror’s Edge een van de eerste games was die een hele game rondom het freerun-principe heeft ontwikkeld en dat deed het op een indrukwekkende manier.
Supermoves moet je je dan ook voorstellen als een soort race-versie van Mirror’s Edge, waarbij de goal van de game het sneller dan je tegenstander van punt A naar punt B is. Onderweg kom je allerlei obstakels tegen waarbij je snel dient te zien wat er van je gevraagd wordt en dat moet je dan ook zo snel en secuur mogelijk zien uit te voeren. Je hoeft hierbij verder niemand om te leggen en je kunt je granaten ook thuis laten, want het draait volledig om het freerunnen zelf.
Rennen!
In Supermoves begin je met een kleine tutorial om een beetje door te krijgen wat er van je verwacht wordt. Al snel merk je dat je veel van de moves al bent tegengekomen in andere games, waaronder via muren rennen en snel onder objecten door glijden. Dat klinkt allemaal makkelijk, maar toch moet je eerst behoorlijk wennen aan de besturing. Die is ietwat scherp én voelt soms wat ‘glibberig’ aan, waardoor je soms net niet lekker uitkomt waar je zou willen. Gelukkig wen je er vrij snel aan en vanaf dan kun jij je volledig concentreren op het rennen.
Het is fijn om te weten dat je kunt kiezen uit twee camera-opties, waarbij je óf vanuit derde persoon speelt óf de actie ziet door de ogen van jouw personage. Zelf was ik het meest down met de laatste optie, maar je zou kunnen stellen dat spelers die in derde persoon spelen meer overzicht hebben, terwijl eerste persoon-spelers meer opgaan in de actie en omgeving.
Na de tutorial kun jij je eigen personage aanpassen, al moet je daarbij niet al te veel opties verwachten. Daarna start je de ‘Career Mode’, waarin je een verscheidenheid aan objectives en parcours krijgt voorgeschoteld. Hierbij ga je niet de gehele tijd van punt A naar punt B, soms krijg je een soort van map aangeboden waarbij je de obstakels keihard op z’n Tony Hawks’ neemt. Daarnaast hebben ze bij de ontwikkelaar ook hun best gedaan een heuse collectathon toe te passen in de game, waardoor je vaak uitgedaagd wordt te ‘exploren’ (op de redactie ook wel aanklooien genoemd), om zo toch alle verzamelbare dingetjes te verzamelen.
Als je toch alle levels en maps zat bent, dan kun jij je ook nog eens naar hartenlust uitleven met de ingebouwde editor.
Multiplayer
Hoe leuk de single player missions ook zijn, de game komt pas echt goed tot zijn recht in een wedstrijd tegen andere spelers. Nu zijn er niet altijd even veel mensen online, maar wanneer je eindelijk een match hebt te pakken is de game ineens minstens twee keer leuker. Er is niets fijners dan je tegenstander ergens vanaf te zien te vallen, terwijl jij met de grootste moeite de juiste keuzes blijft maken. Mocht het je niet lukken om online matches te krijgen, weet dan dat je de game ook in een private match tegen een vriend kan spelen en dat je daarbij gewoon xp ontvangt.
Soms kan het voorkomen dat je door wat technische foutjes langzaam of helemaal niet meer terug op de baan kunt komen nadat je van de obstakels bent afgevallen. Dat kwam helaas een paar keer in een weekend voor en op dat moment is de rest van de match niet leuk meer.
Mooi
Voor een game met een wat lage prijs ziet Supermoves er geweldig uit, mits je in eerste person speelt. Bij het zien van je eigen personage merk je dat de animaties niet bepaald meewerken aan het algemene uiterlijk van de game. De kleuren zijn bont, de omgeving fraai genoeg om het effect van daadwerkelijk aan het freerunnen te zijn vergroot. Een geoefende lezer zal hierbij opmerken dat wij er op de redactie stuk voor stuk niet als freerunners uitzien, maar daar zijn wij het niet mee eens! Dan heb jij de baas van That’s Gaming nog niet gezien met zijn gespierde lijf! Maar als de baas gaat sporten moet er natuurlijk wel doorgewerkt worden, die games gaan zichzelf niet reviewen…
Overigens merkte ik dat de game niet optimaal geoptimaliseerd lijkt te zijn en we moesten dan ook wat grafische opties op minder goede kwaliteit zetten en dan nog vond onze prima pc het allemaal wat zwaar worden. Dat resulteerde in veel blazen van de fans en soms wat framerate-issues. Zoiets gaat vast in de nabije toekomst worden aangepakt in een update o.i.d.
Conclusie
Supermove is een hele leuke game met hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar ook met ijzersterke gameplay. In je eentje is er al genoeg te doen, maar als je het voor elkaar krijgt om online matches te vinden dan gaat er een hele wereld aan fun voor je open. Zeker met het oog op de zachte prijs voor aanschaf van de game kunnen wij je garanderen dat je er veel plezier uit gaat halen.
