De grappigste en irritantste spons is weer terug in de wereld van games! Deze terugkomst komt niet in de vorm van een totaal nieuwe game, maar een heuse remake van Battle for Bikini Bottom uit 2003. Echte SpongeBob-fans kunnen hun lol op met deze ge-remasterde platformgame, maar is deze game ook leuk voor niet-fans?
Allereerst wil ik even uitleggen waarom ik deze game graag wilde reviewen, zodat je weet met wat voor mindset ik aan SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom – Rehydrated begon. Toen ik voor het eerst een aflevering zag van de SpongeBob-tekenfilmserie leek het erop alsof deze gemaakt was voor de allerkleinste kinderen, terwijl het ook midden in de nacht werd uitgezonden. Omdat er na het stappen toen niets anders op tv was, bleef het toestel meestal staan op deze kinderserie. Na een paar afleveringen gezien te hebben, bleek het stiekem toch een ontzettende leuke serie en dat kwam vooral door de bijzondere humor.
SpongeBob is een heerlijk naïef ingesteld persoon, die zelfs uit de meest donkere momenten nog een hoop positiviteit haalt. Hij wordt bijgestaan door de vriendelijke Patrick, die niet onder doet aan SpongeBob’s naïviteit en daarnaast bijzonder onhandig is. De absurde (onderwater)wereld zit boordevol bijzondere figuren en kent daarnaast veel grappen die alleen begrepen worden door volwassenen. Helaas is de serie in Nederland alleen nog maar te kijken met Nederlandse stemmen, terwijl het allemaal pas echt goed uit de verf komt met de originele stemacteurs. Zelf waardeer ik de flauwe humor van de serie enorm en heb ik zelfs genoten van de eerste SpongeBob-bioscoopfilm. Ondanks de vaak volwassen humor en absurditeit wordt de gehele franchise toch meer als kinderserie gezien. De meest recente afleveringen van SpongeBob lijken dan ook steeds meer voor alleen kinderen te worden gemaakt.
Onderwaterspons
Nu wist ik vooraf niet helemaal zeker waarom men gegaan is voor een remake in plaats van een totaal nieuws spel. Natuurlijk is het misschien wat gemakkelijker om een remake te maken en daarnaast kan ik mij niet herinneren ooit reviews te hebben gezien van goede SpongeBob-games. Je zou ook kunnen stellen dat er blijkbaar fans van de game uit 2003 vraag hadden naar een remake of dat de licentie van die game makkelijker te verkrijgen was, maar dit is allemaal speculatie. Tijdens het spelen de game kwam ik erachter dat dit misschien wel de beste SpongeBob-game ooit was en dat ik mij kan voorstellen dat dit in 2003 nóg leuker kon zijn om door te lopen.
Hoe maak je eigenlijk een goede game, waarbij je het gevoel moet hebben in ‘de huid’ te kruipen van een onderwaterspons? Om eerlijk te zijn ziet SpongeBob’s dorp, Bikini Bottem, er fraai uit en komen de felle, vrolijke kleuren die onlosmakelijk bij de franchise horen uit je scherm geknald. Het onderwatereffect is helaas wat afwezig, maar de graphics komen over het algemeen dichtbij het uiterlijk van de serie, al is de wandel-animatie van SpongeBob soms iets te flexibel. Het andere grote verschil met de tekenfilmserie is het gebrek aan absurde animaties, terwijl dat toch echt een van de kenmerken is van de tekenfilms. Nu begrijp ik dat die techniek niet echt voorhanden was in 2003, maar hierdoor verliezen veel grappen aan kracht.
Ondanks het gebrek aan animaties is de rest van de franchise eigenlijk perfect overgezet naar de game. De stemmen klinken zoals ze moeten, de geschreven tekst sluit goed aan bij de franchise en de locaties komen vaak erg bekend voor. Regelmatig lieten SpongeBob, Patrick en Squidward mij hardop lachen en ben ik door de jaren heen een bescheiden fan geworden van de random vissen die in Bikini Bottem wonen. Deze vissen belichamen figuurlijk ‘het volk’ in de serie en de hilarische uitdrukkingen op hun gezicht zijn heel knap overgezet naar de virtuele wereld, al geven ze helaas niet vaak hun mening. Ook de meer bekendere figuren als Sandy, Mrs. Puff, Plankton, Mr. Krabs en Gary the Snail zijn met veel oog voor detail succesvol geïmplementeerd in deze remake.
Net als in de tekenfilmserie
Er zijn door de jaren heen veel animatieseries overgezet naar een game, maar meestal komen deze niet authentiek over. Zo kloppen vaak de stemmen niet of hebben de scriptschrijvers nauwelijks aandacht besteed aan het bronmateriaal en dat voel je meteen tijdens het spelen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de South Park-games. Totdat de makers van die franchise zich gingen bemoeien met de South Park-games kwamen er een handvol games uit met twijfelachtige kwaliteiten, maar het grootste probleem was vooral het slechte schrijfwerk. Een personage kan nog zo lijken op de ‘echte’ versie, maar als hij of zij vervolgens niet doet zoals in de serie komt het gelijk nep over.
In deze SpongeBob-remake klopt alles op het gebied van authenticiteit, behalve de bijbehorende animaties. Zodra je Mrs. Puff ontmoet begint zij zich bijvoorbeeld druk te maken over jouw rijvaardigheden. Zij is bang dat SpongeBob in een auto zal stappen en dat is een leuke knipoog naar de aflevering van SpongBob, waarin hij rijles ontvangt van Mrs. Puff en een gevaar blijk te zijn voor alle andere bewoners van Bikini Bottom. Zo lijkt elke personage zich bewust van zijn of haar rol in de serie en dat hebben de makers goed weten na te bootsen. Dit maakt het voor liefhebbers van de SpongeBob-serie erg leuk om door de virtuele wereld van Bikini Bottom te lopen. Tevens zijn de kleurige beelden en vrolijke sferen ook erg aanstekelijk voor hedendaagse kinderen, waardoor ze meer interesse krijgen in de serie en dat levert vele uren aan kijkplezier op.
Bikini Bottom ziet er prachtig scherp uit en als ademt die typische SpongeBob-stijl, maar het komt hier en daar toch wat leeg over. Je ziet regelmatig de limieten van de game, waardoor je op veel plekken niet kunt komen. Op plekken waar je de game ‘ophoudt’ zal een levensechte hand je weer op het juiste pad zetten en dat ziet er in eerste instantie grappig uit, maar het maakt je vaak bewust van de geringe ruimtes waar jij je mag verplaatsen. Dit is inherent aan een oude platformgame, maar het roept soms wat twijfels op bij de keuze voor een remake in plaats van een nieuwe game. De muziek is helaas erg teleurstellend wegens het gebrek aan variatie, terwijl de paar verschillende deuntjes ook nog eens erg kort zijn en zich blijven herhalen totdat je een ons weegt.
Oude platformer
Nu weten we dat de hele SpongeBob-wereld knap is overgezet, maar hoe zit het eigenlijk met de gameplay van deze remake? Wat meteen opvalt tijdens het spelen van de game is dat de gameplay hier en daar wat verouderd overkomt en dat is natuurlijk niet gek, want het gaat hier eenmaal om een remake van een game uit 2003. De besturing is dan ook vooral gebaseerd op Super Mario 64, de eerste 3D platform-game ooit met een goede besturing, maar inmiddels zijn we alweer wat verder als het aankomt op de moderne standaard besturing van 3D platformers. Op dit gebied krijg je als doorgewinterde gamer toch een teleurstelling te verwerken, al zullen kinderen zich daar niet druk over maken. Is het dan wel eerlijk om dit spel als een volwassene te reviewen? Jazeker, want het is op zich niet een heel gemakkelijk spel en biedt het misschien iets teveel uitdaging voor kinderen van nu.
Naast het standaard springen kun je ook een double jump uitvoeren, alsmede een landing op je billen om objecten op de grond te verpulveren. Nu speel je in deze remake met verschillende figuren uit het SpongeBob-universum en ze hebben allemaal unieke eigenschappen. Zo kun je zware dingen oppakken met Patrick en in de lucht zweven met Sandy, terwijl je soms even bij een bushalte moet switchen van personage om bepaalde obstakels te overwinnen. Met Patrick en SpongeBob kun je springen wat je wilt, maar als je ver gelegen platforms wilt bereiken zul je toch echt even moeten switchen naar Sandy.
In elk level zul je opzoek moeten gaan naar gouden spatel en verzamel je allerlei verschillende items, zoals alle platformers eind jaren ’90/ begin ’00 je lieten doen. Tijdens deze heuse ‘collect-a-thon’ kun je met jouw verzamelde items nieuwe deuren openen en nieuwe levels betreden. Elke vijand in de game zit boordevol verzamelbare meuk en door deze vijanden te vernietigen vliegen die items je al snel om de oren. Sommige items kun je uiteraard alleen bereiken door goed platformwerk of het switchen naar de juiste personage. Soms moet je even terug naar een eerder gespeeld level, omdat je wat items te kort komt voor het openen van nieuwe deuren of schatten, maar dat gebeurde mij niet vaak. Ook hangen er overal onderbroeken van SpongeBob waarmee je jezelf weer even kunt healen. Je hoeft je overigens geen zorgen te maken over deze onderbroeken, want eigenlijk hangt er altijd wel eentje ergens in de buurt.
Overigens zijn de secties waarbij je op je gedwongen wordt met Sandy te spelen regelmatig erg frustrerend, omdat de manier waarop ze met een lasso van object naar object kan slingeren vaak niet werkt. Zo kwam het regelmatig voor dat ik bij een sprong in het diepe van het spel niet de mogelijkheid kreeg mijn lasso vast te maken aan een object, met een dodelijke val als gevolg. Op dat soort momenten besluit de game ook nog eens dat je dit binnen een bepaalde tijd moet doen, waardoor slingeren met je lasso een onbedoeld stressvolle activiteit wordt, waarmee de game zelfs onspeelbaar wordt voor je kids. Gelukkig heb je oneindig veel levens, maar frustratie is eigenlijk het laatste wal je wil in een vrolijke platform-game. Uitdagend is uiteraard alleen maar leuk als je verder niet in de weg gezeten wordt door de besturing.
Robots en muliplayer
Bikini Bottom is overgelopen door de vijandelijke robots van Planton, de schurk uit de SpongeBob-serie. Omdat hij per ongeluk de robots op ‘ongehoorzaam’ heeft gezet, zijn deze nu niet meer in de hand te houden en wordt er van de ‘helden’ verwacht hier wat aan te doen. Deze robots komen in allerlei vormen met elk een ander patroon als het aankomt op bewegingen en aanvallen. Zo moet je dus bij alle vijanden even nadenken hoe je ze het beste kunt verslaan, maar vaak kom je al een heel eind met ouderwets beuken. Sommige robots zullen blijven spawnen als je het apparaat dat ze spawned niet kapot maakt en moet je dus zorgen dat het kapot maken van deze machines je prioriteit is, anders blijf je bezig met vechten tegen robots.
Door de levels heen wordt er steeds meer van je verwacht, maar blijkt de verouderde besturing steeds meer een struikelblok te worden. Je zult vaak een platform missen, omdat het soms moeilijk in te schatten valt hoe ver je nu eigenlijk moet springen. Ondanks dat je de camera zelf kunt bijdraaien gaat het soms toch een eigen leven leiden in deze remake. Vooral bij de moeilijkere sprongen en slingers besluit de camera vaak niet te willen doen wat jij in gedachte had en in 2003 kwam dit vaak voor bij dit soort games. Hierdoor wordt het leuke begin van de game een beetje tenietgedaan, maar dan nog zul je als SpongeBob-fan je tijd niet helemaal verdoen aan de game.
De multiplayer is een grappige toevoeging aan de game en het laat je kiezen uit verschillende personages, waaronder Squidward en Gary. Na je keuze doe je eigenlijk niets anders dan vechten tegen allerlei vijanden op verschillende eilanden, maar dit is een ideale manier voor je kinderen om met je mee te spelen, zonder dat het echt frustrerend wordt. Toch had ik het na een uur wel gezien en heb ik sindsdien niet echt de drang gehad om het nog eens op te pakken.
Conclusie
SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom – Rehydrated is een game die het op het eerste gezicht geweldig uitziet, maar waarbij de leeftijd van de originele game steeds meer een voelbaar probleem wordt. Zodra deze remake meer van je verwacht dan wat rondlopen, zorgen de besturing, het gebrek aan vrijheid en de camera ervoor dat je dit niet zonder frustratie zal doen. Hierdoor is de game te moeilijk voor jonge kinderen en kan ik deze game alleen maar aanraden voor de grootste SpongeBob-fans. Hoe vervelend de gameplay soms ook is, het SpongeBob-universum is verder fraai neergezet.