In 2018 heb ik Spider-Man PS4 gerecenseerd. Deze game heeft in 2018 een grote impact op mij achter gelaten en velen met mij. Dit jaar mocht ik dan ook Spider-Man Miles Morales reviewen en daarna was het tijd voor de remaster van mijn favoriete game van 2018, Spider-Man PS4. De review die ik destijds heb geschreven is eigenlijk nog steeds van toepassing op de huidige game. Echter zijn er ook genoeg veranderingen waar ik eerst op wil ingaan.
Dezelfde wereld, een nieuwe gezicht en een mooier New York.
Spider-Man Remastered brengt een paar veranderingen ten opzichte van het origineel. De grootste veranderingen zal het gezicht van Peter Parker zijn. Volgens Insomniac is dit gedaan zodat er meer gevoel in het gezicht van Peter kan zitten. Dit is gedaan zodat het ‘nieuwe’ gezicht van Peter Next-Gen proof te maken. Het nieuwe gezicht is in mijn ogen absoluut niet een slechte verandering. Ik vond de Peter Parker uit het origineel absoluut niet vervelend, maar ik moet zeggen dat ik het nieuwe gezicht een stuk beter vind. De reden hiervoor is dat het gezicht net wat jonger acht en inderdaad wat meer emoties kan tonen, waardoor ik nu ook overtuigd ben dat dit het betere gezicht is.
Het tweede verschil ten opzichte van het origineel is dat alle DLC nu meteen beschikbaar is. Echter is het wel handig om eerst het hele verhaal door te spelen en dan pas te beginnen aan de DLC. De DLC is een leuke toevoeging aan het geheel, maar bij verre na niet de emotionele rollercoaster die het basis verhaal is. In mijn ogen is de Cat-Woman DLC het meest interessant, omdat het een verhaal heeft wat goed voortborduurt op wat er gedaan wordt in het normale verhaal.
Het derde verschil is dat Spider-Man Remastered gebruik maakt van de kracht van de Playstation 5. Je kan kiezen tussen quality en performance made. De quality mode geeft je een native 4K beeld en raytracing. Raytracing houdt in dat lichtstralen op een natuurlijke manier gereflecteerd worden tegen oppervlaktes. De game ziet er hierdoor bijzonder prachtig uit en ik kan alleen maar zeggen dat je moet ervaren hoe mooi raytracing een game kan maken. Echter is de performance mode de mode die mij laat zien wat next-gen werkelijk is. Ik was in het kamp dat zei dat je het verschil tussen 30fps en 60fps toch niet zou zien en dat ik alleen maar mooiere graphics wilde. Echter is dat nu al omgedraaid. Spider-Man Remastered in 60fps maakt de game misschien iets minder mooi, maar je krijgt een hele soepele game ervoor terug die bijzonder smooth loopt. Allebei de modi laten zien wat next-gen kan en eigenlijk zou je willen dat het beide tegelijk zou kunnen.
Wat er verder verandert is ten opzichte van 2018 is dat sinds ik Spider-Man Miles Morales heb gespeeld dat veel side-missies bizar repetitief aanvoelen. In Miles-Morales heb je namelijk een app die je side-missies laat doen om mensen in de buurt te helpen. In de originele Spider-Man game was het vooral het tegenhouden van een overval en het stoppen van een vluchtende auto en al snel werd dat repetitief. Miles Morales is absoluut de betere game als het gaat om side content, waardoor Spider-Man Remastered toch wat minder goed wordt.
Verder is Spider-Man Remastered nog steeds de geweldige game die het ook 2 jaar geleden was en ik raad je ook aan om de review van 2 jaar geleden te lezen die ik hieronder heb staan. Als je nog en keer Spider-Man PS4 wilt ervaren, koop dan de Ultimate Edition van Miles Morales, want je krijgt er geen spijt van.
Dit is net zo erg Peter Parker zijn verhaal als dat van Spider-Man
Het verhaal van Marvel’s Spider-Man doet afstand van eerder vertelde verhalen. Je bent al 8 jaar Spider-Man en je hebt dus redelijk onder de knie hoe je Spider-Man moet zijn. Daarnaast heb je ook niet meer te dealen met problemen die je in je tienerjaren hebt en dat is een verademing voor een Spider-Man game. Wij hoeven niet meer door scenes heen te zitten om te zien dat Uncle Ben doodgaat en alles voelt als een frisse wind in deze game. Toch is dit verhaal wat gaat over Spider-Man net zo goed het verhaal van Peter Parker. Peter heeft een baan, moet huur betalen, zit in relatieproblemen met MJ en hij komt overal te laat voor. Allemaal dingen waar wij ons ook mee bezighouden en ook aan kunnen spiegelen als mensen in de 20 (en natuurlijk ook ouder). Peter Parker voelt als een mens en niet als een superheld en op de momenten dat je als Peter speelt heb je ook het idee dat zijn baan en leven net zo belangrijk is als zijn werk als Spider-Man.
Daarnaast zit het verhaal omtrent Spider-Man zelf ook heel goed in elkaar. Het verhaal neemt je mee in een soort van emotionele rollercoaster waarin verschillende momenten zitten die er echt boven uit steken. Echter zijn die emotionele momenten inderdaad de hoogtepunten en zorgen die momenten ervoor dat het verhaal aangrijpend is. De verhaallijn die tussen de momenten zit kunnen soms wat langzaam aanvoelen. Op 2/3 van de game komt het echte verhaal pas op gang en in het 3e deel van de game zit opeens ontzettend veel meer actie dan de eerste twee acts. Het voelt een beetje raar qua snelheid in de game. Toch zorgt de game ervoor dat je ook in de eerste twee delen van de game genoeg afwisseling hebt. Zo speel je met Spider-Man, Peter Parker en Mary Jane. Al die drie characters nemen een ander soort gameplay met zich mee wat de volledige gameplay interessant houdt. Het verhaal van Spider-Man is dus aangrijpend, nieuw en interessant, maar valt tegen qua inhoud in de eerste twee delen van de game.
New York never looked this great
Ik was afgelopen zomer in New York en ik heb toen ontzettend veel landmarks gezien. Spider-Man was daarom ook een beetje als terug gaan op vakantie. Ik kon weer van het uitzicht genieten op het Empire State Building, het vrijheidsbeeld zien en weer door de drukke straten lopen met veel te veel taxi’s. De game ziet er op de PS4 pro belachelijk goed uit. De verlichting in de stad is mooi, het uitzicht over de hele stad als je op het Empire State Building staat voelt geweldig en het web swingen door de stad ziet er soepel, maar vooral ook goed uit. De game is ontzettend mooi en de wereld voelt levendig aan. Het voelt als New York waar er ontzettend veel mensen en auto’s zijn en waar er altijd wel iets aan de hand is.
De gameplay voelt vloeiend
Naast een geweldige storyline, moet een game ook een goede gameplay hebben en Spider-Man heeft beide. Laten we het eerst hebben over het web swingen in Spider-Man, want dat is wat je de meeste tijd doet. Het web swingen voelt heerlijk aan, je hebt het gevoel dat je het onder controle hebt, maar ondertussen leer je steeds beter en sneller door de stad heen te gaan. Er zit een leercurve in het web swingen dus het blijft heerlijk aanvoelen. Daarnaast kan je uiteindelijk ook via je skill tree trucs krijgen die je kan doen tijdens het web swingen, dus op een bepaald moment ben je spider rolls en moonsaults aan het doen als je van het Empire State Building af springt.
De combat zit ook goed in elkaar, het doet mij denken aan de combat van de Arkham games, maar dan vloeiender en sneller. De gameplay is afgestemd op de krachten van Spider-Man, zo countert hij niet aanvallen zoals Batman, maar zie je hem rondspringen, onder vijanden door gaan om ze daarna volledig in elkaar te slaan. Daarna zou Spider-Man niet Spider-Man zijn als hij niet ontzettend veel gadgets bij zich zou hebben. Deze gadgets varieren van een web bomb, naar een elektrisch web en ook spider drones die de vijanden aanvallen. Zelfs dit is niet alles, je kan namelijk ook gebruik maken van je suit powers waardoor je krachtige aanvallen kan uit oefenen op je tegenstanders, zo heb je de web blossom waarbij je om je heen web schiet of gebruik je spider bro’s om je vijanden af te leiden zodat jij ze keihard kan neerslaan.
Daarnaast kan je ook nog je suit uitbreiden met zogenoemde suits mods, je kan drie mods op je suit zetten waaronder dat je meer damage doet als je health boven 100 is, dat je meer health terugkrijgt als je first aid gebruikt, soms krijg je meer focus waardoor je focus bar sneller vult en nog veel meer. Marvel’s Spider-Man biedt niet alleen diepgang qua verhaal, maar ook qua gameplay waardoor de game interessant en vernieuwend blijft naarmate de game vordert en je meer vrijspeelt.
Het enige is wel dat de side missies (lees hier, de random crimes in de stad) soms erg repetitief zijn. De locaties zijn wel anders waar de misdaden plaatsvinden, maar de lay out is elke keer hetzelfde. Naarmate de game vordert krijg je wel nieuwe vijanden en wordt de lay out wel veranderd, maar na een paar misdaden te hebben bestreden voelt het niet meer vernieuwend en liep ik er meer tegen aan te hikken dat het repetitief aanvoelde.
I’m Alive!
De soundtrack in Marvel’s Spider-Man is ook van hoge klasse. John Paesano heeft de soundtrack gemaakt en elk moment voelt belangrijk door de meeslepende muziek. Het web swingen door New York heen zelf ook gaat gepaard met muziek die veel weg heeft van The Avengers en als je stil staat stopt de muziek ook en kan je genieten van alle geluiden die New York te bieden heeft. Op de soundtrack is niks aan te merken, alleen dat die misschien niet op Spotify nog is, terwijl ik dat wel graag zou willen..
Conclusie
Marvel’s Spider-Man is een paradepaardje voor Playstation. Er zit een goed verhaal in, de soundtrack is geweldig, de game ziet er geweldig uit, de combat speelt soepel weg en het web swingen voelt zo perfect aan dat ik uren in de game kan spenderen door simpelweg door New York te slingeren. Spider-Man is een game die elke Playstation eigenaar in huis moet halen, of je nou fan bent van Spider-Man of niet. De enige twee kritiek puntjes zijn de snelheid in het verhaal die soms wat raar loopt en dat de side missies qua random crimes wat eentonig worden. Voor de rest is Marvel’s Spider-Man een must have voor elke eigenaar van een Playstation.