Als vijf zussen tegen elkaar vechten om dezelfde man kunnen de gemoederen nogal hoog oplopen, althans dat is wat er gebeurt in Sisters Royale: Five Sisters Under Fire. Het resulteert in een heuse shoot-‘em-up, waarbij je er alles aan doet om te overleven in een zee van kogels, terwijl je ook nog eens de vijanden probeert neer te schieten. Weet Sisters Royale de gamer te boeien en heeft het nog wat toe te voegen aan het genre?
Wat allereerst belangrijk is om te weten bij het lezen van deze review is dat ikzelf weinig ervaring heb met shoot-‘em-ups (shmups), behalve de vele uren die ik als klein jochie heb gestoken in Parodius (NES). Laatstgenoemde game is echter slecht te vergelijken met Sisters Royale, ondanks dat beide games op het eerste oog in hetzelfde genre passen. In Parodius vlieg je van links naar rechts en ben je vooral bezig met het uitschakelen van je vijanden, terwijl je hier en daar wat kogels en andere projectielen ontwijkt. Sisters Royale laat je van onder naar boven ‘vliegen’ en ben je vooral bezig met het ontwijken van kogels en andere projectielen, terwijl je hier en daar vijanden uitschakelt. In de praktijk maakt dat een heel groot verschil!
Nu ben je eigenlijk niet altijd aan het vliegen in Sisters Royale, maar in plaats daarvan ren je over de grond heen. De manier waarop je beweegt is echter niet anders dan dat je dat zou doen met een vliegend object en al snel vergeet je dat je eigenlijk aan het rennen bent. Zoals het hoort bij een heuse shmup, is het scherm waar de actie uiteindelijk op plaatsvindt maar een klein gedeelte van je totale tv. Dit heeft zijn oorsprong in de arcadehallen, waar je dit soort spellen op een gekanteld scherm speelt en hierdoor kon men maximaal gebruik maken van de afstand tussen de onderkant en bovenkant van het speelveld. Toch is het speelveld in Sisters Royale kleiner dan ik comfortabel zou vinden, maar het mag de uiteindelijke pret niet drukken.
Vijf zussen, 1 ruzie
De vijf zussen in Sisters Royale hebben ruzie met elkaar, omdat ze allemaal willen trouwen met Yashin. Dit klinkt een beetje ouderwets, maar het lijkt erop dat deze cheesy insteek intentioneel is. Voor elk level vind er een gesprek plaats tussen de zussen en wat je meteen opvalt is de bizarre mix van ‘humor’ en anime. Gelukkig hangt het succes van humor af je smaak en over smaak valt niet te twisten. Zelf ben ik ongewild zelden onder de indruk van humor in games en ondanks dat ik de eerste twee gesprekken tussen de zusters nog wel kon waarderen, maakte ik de rest van de game gebruik van de mogelijkheid tot skippen van de conversaties,
Elke zus heeft zo haar unieke eigenschappen en tactieken, waardoor het spelen met de zussen telkens voor een verfrissend moment zorgt. Dit is eigenlijk waarin Sisters Royale het meest uitblinkt, want na verloop van tijd krijg je een beetje een feeling met jouw gekozen zus en raak je gehecht aan de interessante momenten die deze unieke eigenschappen opleveren. Zo word je soms beloond naar de afstand waar je de vijanden van vandaan schiet, waardoor je gedreven wordt om van steeds grotere afstanden aan te vallen. Het leuke is dat je dit vooral als doorgewinterde shmup zal gebruiken, waar ik nog alle moeite heb om de zeeën van kogels te ontwijken.
Nieuwkomers en veel zorg
Nu speel ik te weinig shmups om je te kunnen vertellen of dit een van de toppers uit het genre is, maar als shmup-leek heeft het er wel voor gezorgd dat ik meer opensta voor het genre. Toch zal ik dan meer moeten gaan trainen, want het ontwijken van zoveel kogels vergt bij mij erg veel aandacht, terwijl de ervaren shumpper dit ziet als tweede natuur. Ontwikkelaar Alfa System heeft in ieder geval veel aandacht gestoken in de systemen in Sisters Royale, terwijl de graphics je nergens van je stoel of bank zullen slaan. Dat wil niet zeggen dat dit een lelijke game is, want wat je ziet is doeltreffend en efficiënt.
Wat wel een probleem is voor nieuwkomers is de enorm steile learning curve, waarbij je in het tweede of derde level van elke zus enorm snel in de problemen komt. Het scherm is in razendsnel tempo compleet gevuld met lichtgevende projectielen die je moet zien te ontwijken. Gelukkig kun je lekker door blijven proberen en zo wat beter kunnen worden door middel van het onthouden van patronen. Nu kan het best zijn dat dit voor de doorgewinterde kogelontwijker kinderspel is, maar voor mij is het een en al paniek wat de klok slaat. Gelukkig geef ik niet snel op en vind ik moeilijke games meestal minder frustrerend dan veel andere gamers.
Conclusie
Sisters Royale: Five Sisters Under Fire is een prima game, waarbij nieuwkomers misschien iets te snel in het diepe worden gegooid, maar het loont wel om door te zetten. Je krijgt er immers een geinig kort spelletje ervoor terug, terwijl je aan het inde inmiddels getraind bent om meer games uit het genre uit te proberen. De over de top en ietwat ouderwetse humor is een kwestie van smaak, maar het zal je nergens in de weg zitten. Wat overblijft is zijn de verschillende systemen die ervoor zullen zorgen dat je een lichte Sisters Royale-verslaving oploopt, waarbij je ’s nachts in je bed droomt over het maximaliseren van de afstand tussen jou en de vijand, terwijl je probeert je een weg te banen door de zee aan projectielen.