In 2019 bracht Control en in 2021 Returnal een nieuw niveau van bizarre elementen naar sci-fi games door het combineren van elementen geïnspireerd op horror sci-fi franchises zoals Twin Peaks, Fringe, en Event Horizon. Scars Above lijkt veel op deze eerder genoemde games, maar het heeft niet het voordeel van een AAA-budget. Ontwikkelaar Mad Head Games heeft echter een bewonderenswaardige prestatie geleverd door Scars Above tot een aangename game te maken, al heeft het wel zijn gebreken.
Het verhaal in Scars Above is niet bijzonder origineel. De mensheid stuit op een mysterieus object genaamd de Metahedron en een team van wetenschappers genaamd SCARS gaat op een ruimtemissie naar het grote onbekende om het te onderzoeken. Zoals verwacht gaat er iets mis en bevindt de protagonist, Kate Ward, zich alleen en gestrand op een vreemde alien planeet. Het is aan haar om haar vermiste teamgenoten te vinden en het mysterie van de Metahedron op te lossen terwijl ze door verschillende stukken van de wereld navigeert, zoals een moeras, een bevroren woestijn en andere.
De levels in Scars Above zijn voornamelijk lineair met hier en daar geheime en optionele passages, maar het is geen open-wereld game en er is niet veel te verkennen. Een van de belangrijkste game-mechanica is vergelijkbaar met die van Souls-achtige titels. Wanneer je sterft, respawn je bij checkpoints genaamd Pilaren, waar je ook kunt rusten en genezen, maar waarbij alle vijanden in het gebied opnieuw verschijnen. In tegenstelling tot Souls-achtige games verlies je echter niet je middelen en ervaringspunten bij overlijden.
De kern van de gevechten in Scars Above bestaat voornamelijk uit third-person schieten en ontwijken, evenals het gebruik van verschillende gadgets. Er zijn vier verschillende geweren in het spel, waarbij elk geweer een bepaald element zoals elektriciteit, vuur, ijs en zuur gebruikt. De belangrijkste gevechtsmechanica in het spel is het uitvogelen waar vijanden zwak tegen zijn, of wat hun zwakke plekken zijn, en schieten met het juiste geweer. Er zijn ook status-effectmechanica in het spel, zoals het vullen van een meter wanneer je een vijand met een ijskanon neerschiet. Wanneer die meter vol is, zal de vijand tijdelijk bevriezen.
Er zijn ook unieke manieren om elementen te combineren, zoals het gebruiken van het elektrische geweer op vijanden in water waardoor er meer schade wordt toegebracht. Er zijn ook een heleboel gadgets. De ene geeft je een schild, terwijl de andere een vijand kan vertragen. Ze voegen een beetje variatie toe aan de gameplay. Later in het spel krijg je alternatieve versies van sommige geweren, maar over het algemeen is er niet veel variatie tijdens het spelen. Wat je in de eerste paar uur doet, is wat je tot het einde van het spel doet, dat ongeveer acht tot negen uur duurt.
Sci-fi-fans zullen de sfeer en toon van het spel waarderen. Als sci-fi-fan zelf, vind ik het scannen-mechanisme leuk. Elke keer dat je een vijand verslaat of iets nieuws ontdekt, kun je het scannen en kun je in het menu wat details erover lezen. Het is niet veel, maar het is duidelijk dat de ontwikkelaars wel wat moeite hebben gestoken in het uitwerken van de wereld en het verhaal van het spel. Er zijn ook wat horror-vibes in sommige niveaus en vijanden, maar om duidelijk te zijn, dit is geen survival horror spel op geen enkele manier.