Een luchtig Diablo-achtig gerecht met een flinke scheut Warhammer-saus. Verplichte kost voor de hardcore Warhammer-fan, een zoethouder voor Diablo-fans (totdat Diablo 4 eindelijk eens uitkomt). Warhammer Chaosbane komt qua kwaliteit niet in de buurt van Diablo, maar heeft zeker bestaansrecht.
Laat ik eerst eens bekennen dat ik de Warhammer-franchise waardeer, maar dat ik de ballen verstand heb van de lore. Daarnaast heb ik nooit Warhammer-figuren gekocht, laat staan geverfd voor een toernooi. Ik vind het leuk om soms eens naar binnen te lopen bij een heuse Warhammer-winkel in Rotterdam, al gaat het mij daar meer om de passie van de klanten en eigenaar.
De wereld van Warhammer ken ik vooral van games. Het leuke van die wereld is dat het zich uitstekend laat lenen voor verschillende type games. Bijvoorbeeld: Blood Bowl is een American Football-game (in een alternatieve Warhammer-setting), Warhammer 40.000: Space Marine is een hack ’n slash en Warhammer: End Times – Vermintide is een first person shooter. Sommige games werken goed, en sommige zijn mindere versies van betere games uit dat genre. Het hoofdgerecht van vanavond, Warhammer Chaosbane is een dungeon crawler, net als Diablo. Omdat het die game zo consequent mogelijk probeert na te doen, ontkom je ook niet aan die vergelijking.
Staats-looterij
Wat je meteen opvalt is dat de wereld van Warhammer prachtig is omgezet naar een dungeon crawler. Dat heeft ontwikkelaar Eko Software goed gedaan. Vergeleken met veel recente Warhammer-spellen is Chaosbane zeker gepolijst, werkt het redelijk soepel en zit het boordevol details van de wereld. Let wel: als je helemaal niets hebt met de wereld van Warhammer dan zullen de omgevingen een beetje saai overkomen. Daarnaast zit er ook een mate van gore in de game, al wordt het nergens overdreven bloederig.
Je begint in een paleis die dienst doet als hub tussen de verschillende missies en omgevingen. Je leert hier en daar een beetje verhaalinformatie, maar het is geen bijzonder gedenkwaardige plek om rond te hangen. Er zijn vier verschillende classes. Je kunt kiezen voor Konrad Vollen de soldaat, Elontir de magiër, Bragi Axebiter de slachtende dwerg, of Elessa de boogschutter. Het zijn bekende classes uit andere games, maar nu natuurlijk met een Warhammer-jasje aan. Deze personen kun je op allerlei manieren aanpassen, afhankelijk van de gevonden loot in de game.
Deze verschillende klassen komen het beste tot zijn recht in de co-op, want dan vullen de skills, mogelijheden en nadelen van alle personages elkaar aan. Wanneer een team-up goed gaat, is het een glorieus en bevredigend iets om naar te kijken. Het vermogen van één personage om een ander te versterken, zorgt voor een aantal interessante experimenten tussen de vier, en de tactische diepte hiervan is verrassend hoog en wonderbaarlijk eenvoudig. Deze ervaring mis je dan ook als je in je eentje speelt.
Bloeddorst
Gelukkig heeft Warhammer Chaosbane wel nog een uniek aspect in vergelijking met Diablo. Het bloodlust-systeem. De meer gevaarlijke vijanden in Chaosbane laten blood orbs vallen en door deze lang genoeg te verzamelen om de bloodlust-meter te vullen, kun je krachtiger versies van je personagekwaliteiten creëren. Het laat je personage ietwat veranderen en het laat wat meer schade zien.
Hoe goed gevechten ook zijn, het is jammer dat de dungeons zo saai ontworpen en fantasieloos zijn. Quests ontaarden in herhalingen, omdat je steeds meer van hetzelfde doet. Hierdoor zul je al vrij snel het gevoel hebben de game al gespeeld te hebben. Zie de game als een korte snack, die eigenlijk vooral Warhammer-fans een paar dagen zal bezig houden.