Een diepe managementgame waarbij je van alles in de gaten moet houden. Wie heeft daar nu zin in? Ikke! Als er gepriegeld kan worden met getallen en infrastructuur, dan ben ik er als de kippen bij. Je zou mij bijvoorbeeld zo kunnen inhuren als burgemeester van een beginnende stad (Sim City), zonder problemen een Eredivisie-club van de degradatie laten behoeden (Football Manager), een groot ziekenhuis soepel laten draaien (Theme Hospital) en mensen laten uitbuiten en onderdrukken op een prachtig eiland (Tropico). Weet Rise of Industry mij ook zo te boeien?
Rise of Industry is een game voor de doorgewinterde management gamer die op z’n minst een lichtelijke interesse heeft in het kapitalisme. Efficiëntie, vraag en aanbod; daar draait het om. Op de map zul je zien dat er een aantal steden zijn. Deze variëren in grootte en hebben allemaal een aantal winkels. Deze winkels hebben goederen nodig en jij moet inspelen op die vraag. Hoe eenvoudiger het product; hoe minder ingrediënten je nodig hebt. Een pizza heeft dan weer veel verschillende ingrediënten nodig en dus zul je molens moeten neerzetten voor meel. Daarnaast zul je een groentebedrijf moeten opzetten en een manier moeten vinden om kaas te maken. Voor de kaas moet je zelfs koeien onderhouden door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat het graan dat ze als voedsel krijgen op de juiste manier is gekweekt. De transport tussen deze bedrijven moet ook nog eens efficiënt geregeld zijn. Omrijden kost tijd en tijd kost geld, zoals je weet.
Om je producten te vervoeren kun je, later in de game, gebruik gaan maken van boten, zware vrachtwagens, zeppelins en treinen. Het is een leuke toevoeging, maar je kunt makkelijk zonder. Ligt een bron te ver bij je fabriek vandaan? Dan bouw je gewoon een fabriek in de buurt van de bron. Dan heb je dus helemaal geen trein nodig! De kosten van een fabriek zijn natuurlijk niet laag, maar het verdient zich snel terug, omdat je geen kosten van de trein hebt. Toch is het dan weer leuk om vlees per zeppelin te vervoeren, al is dat ook weer inefficiënt op lange termijn.
Alles klikt en sleept lekker
Om ervoor te zorgen dat alles soepel verloopt heeft ontwikkelaar Dapper Pinguin veel aandacht besteed aan het verfijnen van de te nemen acties. Alles klikt en sleept zoals je zou willen en de interface is gebruiksvriendelijk. Het is makkelijk om uit te zoeken waar wegen niet lekker lopen of waar je teveel producten hebt opgeslagen. Ook is het makkelijk om informatie te vinden, al zullen sommige tutorials je verwijzen naar YouTube. In mijn huis wordt YouTube erg vaak gebruikt, dus voor mij is dat geen probleem.
Welke concurrentie?
Wat ik minder leuk vind aan Rise of Industry is dat het vrij snel saai werd. En dat komt van iemand die saaie spellen wel kan waarderen. Dat komt doordat de game mij niet het gevoel gaf dat ik ook echt aan het vechten was tegen de concurrentie. Het enige eigenlijk wat de AI deed was mij dwarszitten bij precies het plekje dat ik had aangewezen als plek om te gaan bouwen. Nergens had ik invloed op een strijd om de juiste prijs/kwaliteitsverhouding ten opzichte van mijn concurrentie. Vraag en aanbod is leuk, maar uiteindelijk wil je je onderscheiden op een aantal vlakken om je vervelende concurrentie uit te kunnen schakelen. In plaats daarvan blijft iedereen zijn eigen ding doen en kunnen de bedrijven prima naast elkaar leven.
Verder had ik weinig ‘feeling’ met het product zelf. De ene supply chain lijkt veel op de andere en de speler streeft naar efficiëntie, niet naar esthetiek. Zo maak je een eindproduct en dat is het. Het had toch leuk geweest als je dat wat meer een product van jezelf kon maken. Nu heb je het wel gezien na een paar producten, omdat de invloed op de producten zelf weinig creativiteit vereisen. Hoe zet je het product in de markt? Hoe gaat het eruit zien? Wil je dat je product als kwaliteit wordt gezien of juist als goedkoop? Waar zit de juiste prijs-kwaliteitsverhouding? Om maar wat voorbeelden te geven van facetten die de game wat langer leuk hadden gehouden.
Mooi, zoals Minecraft mooi is
Rise of Industry ziet er prachtig uit. De grafische stijl van de game is simpel en ‘hoekig’, maar gooi daar felle kleuren overheen en je krijgt een fraai schouwspel. Hoewel de ontwikkelaar hier duidelijk niet ging voor een realistische look, komt de stad zelf ‘echt’ genoeg over om niet als een kinderspel gezien te worden. Toch vond mijn 5-jarige dochter het spel er aantrekkelijk uitzien en het deed haar denken aan Minecraft. In de ogen van mijn dochter is dat een enorm compliment. Toen ik haar uitlegde wat je moest doen in het spel haakte ze snel af. De menuutjes zijn prettig om doorheen te bladeren en dragen bij aan de sfeer.
Liefhebbers van het genre zullen zich een tijdje vermaken en dat komt onder andere door het opzetten van alle bedrijfjes voor je ingrediënten. Zodra je die ingrediënten allemaal op orde hebt blijft er weinig over voor de lange termijn. Ondanks mijn kritiek kan ik niet wachten op een vervolg, omdat de kern van de gameplay zelf een interessante invalshoek heeft.