Ontwikkelaar Red Ego Games belooft met Re:Turn One Way Trip een spannende ervaring met de aantrekkingskracht van een creatieve indie-game. Spanning en ik gaan samen als water en vuur, maar deze game wist mij toch op de juiste manier bezig te houden. Wat doet Re:Turn dan zo goed?
Ondanks dat ik horror-games meestal links laat liggen moet ik er zo nu en dan een checken voor That’s Gaming, maar ook in het verleden heb ik mij wel eens gewaagd aan het genre. Waar sommige van die games mij met goedkope ‘jump scares’ proberen bang te maken heeft het op mij meestal maar weinig effect. Games waarbij je in kleine kamers rondloopt en een of andere lijpo achter je aan hebt maken mij veel banger. Zo kan ik best genieten van Condemned 2 en Resident Evil 7, maar door het stressen kan ik niet zeggen dat ik deze vorm van gaming als ontspanning zie.
Toch zijn er meerdere horror-achtige games, waarbij er een twist aan het hele gebeuren zit, zoals mijn absolute favoriet: Grabbed by the Ghoulies. Niet dat ik bang ben in die ondergewaardeerde topper van Rare, maar het plezier in die game is uniek en uitdagend. Re:Turn One Way Trip noemt zichzelf een horror puzzelgame en probeert je gelukkig op een andere manier spanning te laten beleven dan simpelweg de game vol te gooien met ‘jump scares’. Overigens is het niet zo dat ‘jump scares’ niemand bang maken, want mijn vrouw schijt altijd tien kleuren in haar broek tijdens bijvoorbeeld een demo van Resident Evil 6, terwijl ik al lang aanvoelde dat er een creep om de hoek stond.
Kamperen in het bos is niet slim
In Re:Turn One Way Trip volg je een groep vrienden die allemaal wat volwassener worden en daardoor wat minder tijd met elkaar kunnen besteden dan vroeger. Daarom besluiten ze te gaan kamperen in de bossen, wat natuurlijk niet het meest slimme idee ooit is als je graag veilig wilt blijven. Van deze vrienden groep ben jij Saki en terwijl jij het in eerste instantie naar je zin hebt, krijgt de groep ruzie. Daar houd jij helemaal niet van, dus ga jij een eindje lopen.
Na een enge gebeurtenis word je wakker in het bos en blijken je vrienden verdwenen te zijn. Uiteraard ga meteen op zoek naar ze, terwijl je weet dat je hiervoor door het donkere bos zult moeten gaan lopen. Na een tijd lopen vind je gelukkig een trein, maar het geluk vergaat snel want de trein blijkt een nogal vreemde omgeving.
Enorm veel detail
Het knappe van deze gebeurtenissen is de manier waarop ze in beeld worden gebracht, want Re:Turn One Way Trip weet je helemaal mee te slepen in deze overtuigende ervaringen, terwijl het een game met pixel art als stijl weet dit soort spanningen maar zelden op te brengen. Natuurlijk helpt het mee dat de boel ook knap geschreven is, maar tegen de verwachtingen in wisten ook de graphics mij in het spel te trekken. De trein is inderdaad een onheilspellend object, waarin niets is wat het lijkt en jij constant opgejaagd wordt door de donkere sfeer.
Pixel art of niet, je komt erg veel freaky shit tegen, waarvan de grafische details enorm zijn. Elke wagon zit boordevol kleine dingetjes, die de sfeer compleet maken, maar jou ook het gevoel geven daadwerkelijk in die trein te lopen. Zodra je een groot oog tegenkomt, zal je even stilstaan van spanning en bewondering. Het oog ziet er absurd gedetailleerd uit, waardoor het zowel freaky als knap in elkaar gezet is. Dit is maar een klein voorbeeld van de details in de freaky gebeurtenissen, maar ik wil dan ook niet teveel verklappen.
In elke ruimte kun je dingen bekijken, maar ook objecten vinden. Deze kun je weer gebruiken bij bepaalde puzzels en op die manier kam je heel het spel uit. Daarnaast zijn er veel momenten in de game waarbij je er aan herinnerd wordt dat je in een trein zit, zoals de bewegingen van de trein zelf. Verder is er veel nagedacht door de ontwikkelaar als het aankomt op wat je allemaal in een trein kunt tegenkomen. De screenshots die je van deze game ziet zijn er aardig uit, maar het komt pas echt tot leven wanneer je er zelf doorheen loopt en alles in beweging ziet.
Shining puzzels
De puzzels zijn niet heel erg moeilijk en soms moet je even terug naar eerder gelopen paden, maar dat is niets geks voor een game als deze. Gelukkig wordt het nergens allemaal onlogisch wat er van je verwacht wordt en dat houdt het tempo er lekker in. Tijdens het spannende avontuur kom je steeds meer te weten over de trein waar je inzit en welke passagiers er ooit in de trein zaten voordat het zo verlaten was. Dit soort momenten deden mij erg denken aan The Shining en dat is absoluut geen kritiek!
De muziek is daarnaast ook fantastisch en draagt veel bij aan de onheilspellende sfeer die de game zo sterk maakt. Het is overigens wel aan te raden om de game met een hoofdtelefoon op te spelen, zodat je er maximaal ingezogen wordt. Daarnaast zijn de achtergrondgeluiden meesterlijk en daarbij moet je bijvoorbeeld denken aan stemmen die je blijven najagen. Dat laatste geeft de sfeer precies wat het nodig heeft om een compleet beklemmend avontuur te realiseren.
Conclusie
Dit is eindelijk eens een echt spannende horror-games, die het niet moet hebben van goedkope ‘jump scares’ of achtervolgingen door lijpo’s. Nee, in Re:Turn One Way Trip komt de spanning van de setting, muziek en het briljante schrijfwerk! Dat is een hele prestatie, aangezien deze game het grafisch moet hebben van pixel art en dat klinkt niet als een stijlkeuze die succesvol is met echte spanning, maar de enorm gedetailleerde omgevingen zijn een genot om te bekijken. Je ziet dat er door de ontwikkelaar veel liefde is gestopt is Re:Turn One Way Trip en je moet het gespeeld hebben om het mee te maken. Een heerlijke topper!