Kaartspellen en games wisten mij nooit zo te raken, totdat ik compleet hooked raakte aan Slay the Spire. Nu is dat niet een kaartspel in de traditionele zin, maar zo eentje waarbij je kaarten gebruikt om een aanval of verdediging te gebruiken tijdens een turn-based battle. Helaas komt er geen game in de buurt van Slay the Spire, maar vooraf had ik goede hoop dat Necronator: Dead Wrong mij zou weten te bekoren. Was ik Dead Wrong?
Net als in de Spire
Net als in Slay the Spire begin je met een kleine set kaarten, terwijl je aan het einde van een battle een kaart kunt toevoegen aan je deck. Nu kun je steeds uit een select groepje kaarten kiezen, waardoor elke speelsessie anders zou moeten verlopen. Kies de kaarten die bij jouw tactiek past of kies de tactiek die bij jouw kaarten past. Naast het kiezen van kaarten, krijg je onderweg ook allerlei relics, waarbij de gameplay een leuke draai kan ondergaan.
De battles zijn uitgesmeerd over een map, waarbij er meerdere wegen mogelijk zijn, terwijl er ook plaatsen zijn waarbij je iets kan kopen of bepaalde dingen kunt inwisselen. Voor Slay the Spire-spelers is dit niets nieuws en ontkom je er niet aan de hele tijd de vergelijking te maken. Elke kaart heeft een bepaalde energiewaarde, terwijl je maar een bepaalde aantal energie kunt spelen. Hierdoor moet je vaak keuzes maken tussen de verschillende kaarten en daardoor zou alles een tactisch steekspel moeten worden. Tot zover de overeenkomsten met Slay the Spire.
Niet als in de Spire
In Necronator: Dead Wrong ben je niet bezig met 1 op 1 gevechten, maar speel je een heuse real-time Tower Defense-game. In eerste instantie moest ik daar even aan wennen, omdat je dus niet te maken hebt met beurten en dat heeft een enorme invloed op de gameplay. In plaats van op je beurt te moeten wachten heb je nu een soort energie-meter, die standaard begint met 100. Gebruik een kaart van 40 energiepunten en je hebt nog 60 over op je meter. Gebruik een kaart van 60 en je meter staat op nul, waarna de meter zich langzaam aan weer aanvult. Tijdens het aanvullen zul je dus toch een beetje moeten wachten op je beurt.
Vijanden komen vanaf hun basis in groepjes naar jouw basis lopen, met als doel jouw basis met de grond gelijk te maken. Jij dient daar een stokje voor te steken en tegelijkertijd genoeg manschappen creëren om hun basis aan te vallen. Wanneer een van de basissen is vernietigd, is de battle over. Overigens heb je weinig invloed op het pad dat jouw manschappen volgen, behalve dat je hier en daar een richtingsbordje kunt draaien om de looprichting aan te passen.
Tijdens deze battles kun je met kaarten manschappen aanmaken, waarbij sterkere manschappen meer van je energiemeter vragen. Zonder deze kaarten valt er weinig te overleven en dus is het zaak goed na te denken over je manschappen. Heb je snel meerdere groepen soldaten nodig, zodat je snel kunt inspelen op de aanvallen van je tegenstander? Of heb je even de tijd en energie om te investeren in sterkere manschappen voor de lange termijn?
Andere kaarten geven een (tijdelijke) boost aan je manschappen, zoals bijvoorbeeld sneller lopen. Daarnaast zijn er ook kaarten waarbij je de tegenstander even pijn kunt doen zonder manschappen of kaarten waarbij je jouw deck kunt aanpassen. Je krijgt elke keer vijf kaarten in je hand, waarbij gespeelde kaarten in je discard-pile terechtkomen. De truck is eigenlijk om zo weinig mogelijk kaarten te hebben, zodat jouw gekozen kaarten vaak voorbijkomen in een battle.
Toch wachten op je beurt
Ondanks dat Necronator: Dead Wrong van opzet een real-time Tower Defense is, moet je opmerkelijk genoeg toch vaak op je beurt wachten. Dit komt door het energie-sysyteem, waarbij je vaak moet wachten totdat je weer genoeg op je meter hebt staan. Nu begrijp ik dat je ervoor moet zorgen dat de meter een beetje gevuld blijft en je doordacht bezig moet zijn de keuze van je kaarten. Dan nog zul je regelmatig moeten wachten, want dat is nu eenmaal wat er gebeurd als je turn-based-achtige gameplay in real-time maakt.
Doordat je zo vaak moet wachten, valt het steeds meer op dat je vaak erg weinig kunt doen met wat je op je scherm ziet. Dit is erg jammer, want daardoor kijk je vaak naar oninteressante landschappen, terwijl je wat wilt doen. Het is heel vreemd, want eigenlijk heeft Necronator: Dead Wrong enorm veel potentie, maar had ik graag een meer turned-based-systeem gezien, waarbij manschappen elke beurt een bepaald aantal stappen zetten. Doordat je vaak meer aan het dweilen bent met de kraan open, mis ik de diepe tactiek die bij dit soort spellen vaak essentieel zijn.
Presentatie
De maps in elke battle zijn een soort vierkant waarop er wegen lopen met hier en daar een basis. Voordat de actie begint draai je er met de camera omheen en zie je al vrij snel dat alles er erg retro uitziet. Nu ga ik er vanuit dat dit een beetje de bedoeling was, maar fraai wordt het in ieder geval nergens. De manschappen zijn redelijk uit elkaar te houden qua uiterlijk, terwijl de maps meestal erg op elkaar lijken. Het is effectief genoeg om het overzichtelijk te houden, maar na een paar rondes valt er weinig te beleven op visueel gebied.
De wereldkaart is erg kaal en de winkel doet niet meer dan het moet doen. Neemt niet weg dat simpelheid soms juist interessant is, maar mij kon het hier weinig bekoren.
Conclusie
De basis is niet slecht en de game weet zich te onderscheiden van Slay the Spire, maar Necronator: Dead Wrong is iets te saai naar mijn idee. Dit komt doordat je regelmatig gedwongen wordt om naar een saaien map te staren, terwijl je wacht op het aanvullen van je energiemeter. Er waren zeker momenten waarbij ik één was met mijn tactiek, maar dat duurde meestal niet lang. Toch denk ik dat de serie zeker wel potentie heeft en dat we toekomstige updates in de gaten moeten houden.