De grootste Minecraft-veteraan op de redactie werd met plezier ‘gedwongen’ een groot aantal uur van zijn ‘vrije tijd’ te stoppen in een verhalende game, die Minecraft als inspiratiebron heeft gebruikt en dat bepaald niet onder stoelen of banken steekt. Nu is het normaal gesproken al gevaarlijk om onder stoelen en banken te gaan steken, maar het is uiteindelijk nóg gevaarlijker om een Minecraft-veteraan los te laten in een Minecraft-achtige game. Als zo’n persoon ‘eventjes’ begint met mijnen en craften is er geen ophouden meer aan en voor dat je het weet heb je te maken met een Lord of The Rings-achtige situatie, waarbij onze redacteur zich als een soort Gollem vastklampt aan zijn game. Is dit ook het geval met Dragon Quest Builders 2?
Waar de teller des leeftijd dit jaar op veertig gaat springen ben ik op het eerste gezicht niet bepaald de beoogde doelgroep van een game als Minecraft en dat snap ik heus wel. Het meesterlijke spel van Mojang ziet er voor kinderen enorm aantrekkelijk uit en het is dan ook niet voor niets dat er maandelijks nog miljoenen kinderen rondhangen in Minecraft. Zelf was ik er redelijk vanaf het begin bij (2009) en speelde ik het in de eerste jaren met een maat op zijn eigen server. Na flink wat uren te zijn ‘kwijtgeraakt’ in de survival mode raakte mijn maat en ik op een gegeven moment uitgekeken op Minecraft, omdat het voor ons geen geheimen meer had. Nadat ik in 2012 in het spreekwoordelijke huwelijksbootje stapte kreeg de game weer de nodige aandacht en leerde ik mijn vrouw de fijne kneepjes van het spel. Tegenwoordig speel ik de game in creative mode met mijn 5-jarige dochter en bouwen we samen aan een prachtig pretpark.
Hard werken
Dit vertel ik allemaal om aan te geven dat Minecraft een behoorlijke stempel heeft gedrukt op mijn ‘game-carrière’ en hierdoor mijn smaak beïnvloedt. Regelmatig duik ik in een survival-game en kan ik genieten van de mechanics waarmee je jezelf in leven moet zien te houden, maar mis ik de persoonlijke touch bij het craften en bouwen. De kracht van Minecraft zit hem voor mij in een bepaald soort trots die je spelenderwijs creëert, waardoor elke sessie zijn eigen verhaal heeft die je beleeft met je gevoel. Je begint met niets en langzaam aan verandert de wereld om je heen omdat je iets hebt gebouwd met grondstoffen waar jij ‘hard voor hebt moeten werken’.
Toch vroeg ik mij vaak af hoe het zou zijn als er meer franchises gebruik zouden maken van de bouwmogelijkheden van Minecraft. In sommige games kun je iets bouwen, maar dit zijn vaak blauwdrukken van gebouwen of muren. Hoewel het fijn is dat je dan kunt bouwen geeft het vaak niet de voldoening die Minecraft mij kan geven. Wat dacht je van het idee dat je samen je boot zou kunnen bouwen in een game als Sea of Thieves, waarbij je alles naar smaak kunt plaatsen? Nu kan ik wel veel voorbeelden gaan opnoemen, maar vaak zal het te maken hebben met de complexiteit van dit soort mechanics en uiteindelijk zit ik hier om je iets over Dragon Quest Builders 2 te vertellen. Op papier heeft deze game namelijk de perfecte mix tussen een verhalende game en de bouwelementen van Minecraft. Uiteraard kon ik niet wachten om hier eens in te duiken met het gevaar dat ik weer vele uren zou kwijtraken in het bouwen van mijn wereld. Gelukkig schrijf ik tegenwoordig voor een game-website en kan ik al die uren verklaren als ‘werk’.
Mooi en klein
In Dragon Quest Builders 2 maak je eerst je eigen personage en vervolgens word je wakker op een piratenschip. Eigenlijk zit je daar gevangen en is het de bedoeling dat je de bootreis niet overleeft, maar gelukkig loopt blijkt het te gaan om een grappige tutorial en weet je uiteindelijk in leven te blijven. Hoewel het verhaal leuk geschreven is en fris aanvoelt voor een Minecraft-veteraan is het ook weer niet zo dat je er ’s nachts van wakker ligt. Het helpt verder niet dat ik verder geen enkele Dragon Quest-game heb gespeeld en ik je niet kan vertellen of het allemaal Dragon Quest-waardig is. Wat ik je wel kan vertellen is dat ik mijzelf erop betrapte dat ik tijdens verhalende gedeeltes zo snel mogelijk terug wilde gaan naar mijn bouwwerken. Dat wil niet zeggen dat de combinatie van de twee niet goed is gelukt, maar het zegt vooral veel over de kracht van het bouwen.
Je komt op een eiland en al vechtend kom je steeds meer grondstoffen en materialen tegen en na verloop van tijd is het eiland gevoelsmatig jouw eigendom. Dit komt in de eerste plaats door de prachtige kleuren en de soepelheid van de engine van de game. Mijn budget game-pc had totaal geen moeite met de gemaakte bouwwerken en de fraaie lichteffecten, al zijn de ruimtes natuurlijk een stuk kleiner dan die van Minecraft. Die kleinere ruimtes zitten eigenlijk nergens in de weg en Dragon Quest Builders 2 geeft je creativiteit ook nog eens een zetje in de rug. Waar je bij Minecraft volledig afhankelijk bent van jouw creativiteit en daardoor niet altijd de mooiste dingen bouwt, krijg je hier aanwijzingen.
Zo zet je bijvoorbeeld een deur op een vooraf gescripte plek neer en moet de woonkamer bijvoorbeeld twee blokken hoog zijn, maar het gebouw eromheen mag je naar eigen inzicht bouwen. Hierdoor blijft het mogelijk om een gescript verhaal te laten afspelen in jouw gebouwde stad. En laat dat nu precies zo’n element zijn die ik graag wilde in een Minecraft-achtige game! Wat dit nóg leuker maakt is de mogelijkheid creaties van andere users uit de community te bekijken en dan kom ik er altijd weer achter dat er veel meer mensen zijn die vele malen meer creativiteit hebben dan ik ooit zal hebben. Dat geeft niet, want het hoeft niet altijd perfect te zijn wat je maakt.
Niet zo diep, maar wel lekker
De npc’s spelen ook een rol in jouw stad en je kunt ze voorzien van bepaalde wapens, zodat ze je met kracht kunnen helpen in de battles tegen het kwaad. Deze battles zijn niet erg lastig, maar zijn wel nodig om je stad te beschermen. Daarnaast geven veel vijanden je grondstoffen of items, waardoor je weer meer kunt craften. Ook zul je zo hier en daar je personage uplevelen en dat levert je weer nieuwe recepten en mogelijkheden op. Het wordt nergens zo diep als een ‘echte’ RPG, maar het geeft het geheel wat extra aandacht en zorgt ervoor dat je blijft bewegen. Het hoeft ook allemaal niet zo groots en diep, want dat zou weer teveel afleiden van het bouwen. Mocht je overigens een fan zijn van de Dragon Quest-franchise dan zul je genieten van de knipogen naar de lore van de serie, maar nieuwkomers zullen dit uiteraard compleet missen.
In tegenstelling tot het origineel is Dragon Quest Builders 2 wel uitgekomen op de PC en zal het voor veel virtuele bouwers fijn zijn om te weten dat je nu dus aan de slag kunt gaan met keyboard en muis, maar mocht je de game willen spelen met een controller kan dat ook. Hoewel het wat preciezer is om met je muis te bouwen, merk je wel dat dit meer een console-game is, maar dat hoeft op zich niet een groot minpunt te zijn.