Heb je soms ook het gevoel dat het leven je vooruit duwt en je daarmee gedwongen wordt snelle, belangrijke keuzes te maken? Het is vergelijkbaar met Double Pug Switch, waarbij je als hond snelle keuzes moet maken, terwijl je nooit even stil kunt staan. Maar is deze kleine game ook leuk om te spelen?
Double Pug Switch is een simpel spelletje van opzet en komt erg bekend voor als je wel eens eerder een endless-runner hebt gespeeld. Je hebt er ooit wel eens mee te maken gehad en sinds games als Super Mario Bros. 3 is het idee niet meer weg te denken uit platformgames. Tijdens het vierde level in de eerste wereld (1-4) werd Mario door het bewegende scherm constant vooruit geduwd, waardoor je gedwongen werd sprongen te maken die je eerder niet maakte. Het leuke in Super Mario Bros. 3 is dat dit een leuke afwisseling is op het platformen, maar bij Double Pug Switch is dit de ‘main mechanic’.
Nu leg ik je dit uit, maar sinds de populariteit van de smartphone is dit ‘kunstje’ inmiddels een heel genre geworden. Dat komt doordat zo’n mobiele telefoon geen knoppen heeft en de gameplay op die manier mooi aansluit bij het genre. Dit komt wat minder tot zijn recht op een pc, maar het hoeft geen saaie bedoeling te zijn. Super Meat Boy Forever is hét voorbeeld dat zo’n mobile-game ook prima op de consoles en pc kan werken. Een goede endless-runner valt of staat bij een goede leveldesign, net als alle andere games in de industrie, dus dat is niets nieuws.
Spring en Kies!
Jij bent een hond die gedwongen wordt te lopen en springen, maar dat is niet alles wat deze viervoeter kan. Hij bezit namelijk krachten om te ‘switchen’ tussen twee versies van hemzelf. Dat klinkt wat ingewikkeld, maar het komt er op neer dat er gekleurde platformen en objecten zijn en je constant wisselt tussen de twee kleuren. In de blauwe ‘dimensie’ kan je alleen maar op blauwe platformen springen en kun je door de andere objecten heen lopen of vallen. Dit geeft het simpele endless-runner-idee een extra dimensie en hierdoor krijgt Double Pug Switch een soort chaotische draai.
Het springen van platform naar platform houd je in principe al genoeg bezig, maar als je daarbij ook nog eens moet wisselen van dimensie krijg je nooit het gevoel van rust. Dat is op zich helemaal niet vervelend in een game, maar dan moet de uitvoering goed zijn. Double Pug Switch is zeker geen vreselijke game en daarnaast wordt het al snel uitdagend. Soms veranderd de uitdaging is frustratie, maar dat kwam niet heel vaak voor, al moet je rekening houden met het feit dat ik wel van een uitdaging houd in games. Als jij wel eens een spelletje speelt, maar je verder niet te veel wilt inspannen, kan het zomaar eens zijn dat jij al snel je controller door de kamer gooit.
Ondanks dat ik mij vaak uitgedaagd voelde, kreeg ik nooit een verslavende band met Double Pug Switch. Waar ik bij Super Meat Boy Forever in een haat-liefde verhouding belandde, liet Double Pug Switch mij geen van beide uitersten voelen. Dit heeft denk ik te maken met het leveldesign, waarbij ik niet het idee heb dat alles op de pixel af perfect in elkaar past. Het is lastig om je vinger erop te leggen, maar na de zoveelste vreemd geplaatste muur of platform werd ik niet één met het switchen. Dat wil niet zeggen dat het niet fijn is om deze game af en toe te spelen, maar je zult toch elke keer die bepaalde waas missen die een game met perfecte controls en leveldesign je kunnen geven.
Conclusie
Double Pug Switch is een geinig spelletje met een aardig idee, maar de uitwerking laat hier en daar wat wensen over qua leveldesign. Hierdoor zal je niet die verslavende factor voelen, die andere games uit het genre. Gelukkig zit er wel wat uitdaging in de game, maar zelf kreeg ik niet de constante behoefte het level nog één keertje te proberen.