Het liefst en dus meestal speel ik spellen van het type ‘als het beweegt moet het kapot’, zoals COD en BF. Bij de vraag om over Realpolitiks een review te schrijven stond ik dus ook niet direct te springen, maar na er even over nagedacht te hebben leek een stap uit mijn comfortzone wel een goed plan. En dat blijkt!

Aangemeld op steam, key toegevoegd en het vooruitzicht op het ‘lange’ wachten totdat de download en installatie klaar zouden zijn… koffie dan maar… Geen koffie; het spel is slechts een paar honderd Mb en binnen no-time geïnstalleerd. ‘Zie je wel,’ dacht ik, ‘kan niet veel zijn…’.

Starten en spelen dus, het oogt grafisch goed voor het type spel; een soort Risk-advanced voor zeer ver-gevorderden. Ik had geen idee wat ik moest doen dus ik besloot de tutorial te volgen. Die bleek prima: best uitgebreid wat wel past bij de complexiteit van het spel. Nadat ik de tutorial helemaal had doorlopen duizelde mijn hoofd van alles waar ik rekening mee moet houden tijdens het spel. Ik ben maar gewoon begonnen om het al spelend verder te ontdekken.

Ik kon kiezen uit verschillende einddoelen zoals ‘wordt een economisch grootmacht’, ‘verover je belangrijkste concurrent voor het te laat is’ en nog wat andere. Deze doelen zijn afhankelijk van het land waarmee je speelt. En toen begon het, met een wereldkaart waar je mooi op kunt inzoomen. Er verschijnen dan meer details over het land, dit loopt allemaal heel soepeltjes over je scherm.

Ik moest allerlei inkomsten genereren want daarmee kon ik mijn land ontwikkelen op allerlei gebieden zoals bijvoorbeeld de aandelenmarkt, infrastructuur, economie en gezondheidszorg. Het ontwikkelen van deze gebieden heeft positieve maar ook negatieve effecten op het land waar ik ook rekening mee moet houden.

Ik moest natuurlijk wel mijn volk tevreden houden… of niet..? Of ga ik toch voor een dictatuur? Ik kon het zelf bepalen. Nou ja, ik moet toegeven dat ik die keus niet echt zelf maakte, dit gebeurde vanzelf : “Je bent nu een dictatuur”. Ehm… maar… ik had toch bij de EU gestemd om alle dictaturen te boycotten…? Dus ja… minder inkomsten, aandelenmarkt klapte in, voormalige landenvriendjes waren dat niet meer… shoot… hoe kon ik dit oplossen…? Een resolutie indienen bij de EU dat dictaturen toch best oké zijn? Het kan allemaal.

Gelukkig heb ik vroeger een beetje opgelet bij aardrijkskunde en weet ik ongeveer welke landen waar liggen. Er kwamen namelijk allemaal nieuwsberichten op het scherm over wat er in een bepaald land gebeurt; marktcrisis, opstand, terreuraanval, noem maar op. Hier kun je gebruik van maken door het land te helpen of juist tegen te werken. Alles om je doel te bereiken.

Ik werd soms aangevallen door spionnen, die kon ik vangen (ging automatisch) óf ze slaagden in hun opdracht en dan klapte bijvoorbeeld de aandelenbeurs in voor 5 jaar. Dat was natuurlijk balen, want dat betekende minder inkomsten uit goud. Dit hield natuurlijk wel in dat ik ook spionnen kon gebruiken om landen te verzwakken! ‘Is dat even mooi’, dacht ik tenminste. Als de spionnen gepakt werden verloor ik behoorlijk wat ‘goodwill’ punten en die had ik echt hard nodig. Die goodwill punten kon ik maken door een vriendschapsverzoek bij het betreffende land ‘in te dienen’, en als ik genoeg punten had gescoord bij dit land zou ik een soort ‘pact’ kunnen sluiten. Hierin kun je bepaalde vriendendiensten ontwikkelen die jouw land dan weer ten goede komen. Je moet echter wel je goodwill punten in de gaten houden want als deze onder een bepaalde grens komt wordt het pact opgeheven.

Wat later, eindelijk, kwam de melding dat een land werd aangevallen door terroristen! Wat zou ik doen: help ik de terroristen of help ik het land? Het betreffende land was economisch sterk, zou een prima bondgenoot zijn! Ik besloot te helpen. Maar blijkbaar had ik mijn leger toch iets meer moeten uitbreiden en door-ontwikkelen, want de terroristen waren moeilijk te verslaan. Dit had ik kunnen doen door bepaalde missies te kiezen in het ‘gevechtsscherm’. Tussendoor probeerde ik zo alsnog het leger te ontwikkelen en nieuwe eenheden op te zetten. Uiteindelijk vond ik de optie ‘laat de computer kiezen’ en vanaf dat moment ging het een stuk beter. De terroristen werden verslagen, vriendjes gemaakt met het betreffende land… En yesss… meer inkomsten uit goud. Gelukkig maar, want dat stond in het rood! (Niet in het print screen hieronder.)

1 War Screen

Al mijn acties kostten resources (uiteraard), en ook tijd. Die tijd kon ik versnellen als ik even niets anders  kon doen en er wat projecten op ‘onderzoeken’ stonden. Handig, maar ook gevaarlijk omdat ik mijn doel voor een bepaald jaar moest halen, en dat kwam zo wel snel dichterbij.

Al met al vind ik het een leuk spel wat best behoorlijk ingewikkeld is. Ik weet nu zeker dat het maar goed is dat ik niet in de politiek zit; ik bak er helemaal niks van. Mijn conclusie over het spel daarentegen is een stuk positiever: ik vind het best verslavend en ik heb dan ook heel wat uurtjes gespendeerd aan dit spel.

Grafisch ziet het er prima uit, er waren geen haperingen en de details zijn mooi. De audio vond ik soms wat aan de irritante kant. Er is geen multiplayer optie, wat misschien wel een meerwaarde zou zijn. Hoe cool zou het zijn als je je vrienden politiek de afgrond in kan brengen? De funfactor is wat mij betreft wel goed, en de storyline zit voor zover dat mogelijk is goed in elkaar.

Ik hoop dat je er ook net zoveel plezier aan beleeft als ik heb.