Als een rat in de val
In Ratter wordt hoofdpersonage Emma, net haar nieuwe appartement in New York ingetrokken, in de gaten gehouden door een onbekende gedaante. Iedere stap die het niets vermoedende meisje zet wordt gevolgd door camera’s op haar laptop, telefoon en zelfs haar game console. Wat klinkt als een interessant concept blijkt achteraf weinig meer dan een ordinaire slasher-film.
Erger nog, de 80 minuten durende film neemt maar liefst 50 minuten om op gang te komen. Die eerste acte moet de kijker het doen met shots van de enigszins charmante actrice Ashley Benson, die door de stad struint, flirt met een jongen en wat klassen volgt. Zonder enig succes probeert debuterend regisseur Brendan Kramer zijn spanning te halen uit geblokkeerde sms’jes en – het zal toch niet – een foto die niet meer in de Cloud staat. Wie de stalker precies is, blijkt een nagedachte.
De normale drie-acte structuur is hier niet van toepassing. Na de ellenlange inleiding besluit Kramer er een einde aan te breien. De onvermijdelijke confrontatie vindt plaats – BUITEN BEELD! De enige “beloning” voor geduldige, geïnvesteerde kijkers is een hoop ambiguïteit rondom het einde, dat in talloze films beter is gedaan, en hier nergens word verdiend. Een langere recensie verdient dit bespottelijke vehikel ook niet.