De eerste rage was een rare game, het was een sandbox met elementen van een Doom shooter, maar de game werd niet geweldig verkocht. Bethesda probeert het nu nog een keer met Rage 2. Rage 2 werd sinds het begin gepresenteerd als een wereld met ontzettend veel gekte erin. De game moet daar dus vooral in floreren in combinatie met de shooting mechanics die op en top moeten zijn dus volgens Bethesda. Wij bij That’s Gaming hebben de game dan ook uitvoerig getest en hieronder kan je lezen wat wij vonden van Rage 2.

Same old, same old

Rage 2 heeft veel sterke punten, laat ik daar in ieder geval mee beginnen. Echter is een van de zwakke punten ook meteen een groot zwakte punt. Het verhaal in Rage 2 is namelijk niet een van de sterkste verhalen in de geschiedenis van gaming. Rage 2 begint namelijk heel erg langzaam, het verhaal wordt pas laat duidelijk en bij sommige games is dat een pluspunt, maar voor Rage 2 is dat een tegenvaller. Rage 2 heeft namelijk een korte verhaallijn waar je in zo 10 uur door heen kan spelen. Veel van die verhaallijn is ook opgebouwd uit weer kleinere missies die je kunt beschouwen als side missies, maar die je moet doen om de relatie op te bouwen met bepaalde quest gevers. De side missies zijn niet zo erg, want de combat is ontzettend goed (daar meer over), maar het verhaal om alle side missies heen, de dingen die je moet doen voor de side missies komen eigenlijk allemaal erop neer dat je ergens naar toe moet gaan, mensen moet neerknallen en dan weer terug moet gaan. Rage 2 neemt ontzettend veel dingen over van een paar sandbox games van een aantal jaar geleden waardoor de game wel heel erg open aan voelt, maar wel ontzettend repetitief.

Heerlijk ouderwets knallen

Rage 2 is niet de game waar je teveel bij moet nadenken, bij Rage 2 moet je gewoon je wapens pakken, naar een kamp toegaan en zoveel mogelijk mensen/beesten/dieren dood schieten. Als het gaat om combat met wapens dan is Rage 2 geweldig. Elk geweer voelt anders aan en elke kogel voelt ook alsof het impact heeft. Op het moment dat ik een shotgun afschiet voel ik de terugslag van de shotgun door het scherm heen, terwijl een automatisch wapen veel minder kracht heeft, maar wel een Terminator gevoel achterlaat. Hierdoor blijven de repetieve side missies nog leuk om te spelen, omdat dit gedeelte van de game ook het beste gedeelte van de game is. Vaak zit je na een kamp je af te vragen waarom het maar zo kort duurde. Je bent enigzins blij dat je een kamp hebt verslagen, maar aan de andere kant had je nog 20 extra vijanden gewild om meer voldoening uit het spel te halen. Want de keerzijde is dat je na een lang en episch gevecht ook weer iets moet doen wat saai is en in schil contrast staat met waar je net mee bezig bent geweest.

Naast on foot combat is er ook nog combat in de auto’s. Echter is dat ook een groot verschil met de combat met wapens. Terwijl de wapens die je normaal vasthoudt precisie hebben, aanvoelen als echte wapens en ook nog is destructie veroorzaken is dat totaal niet het geval met de auto’s en de mini guns die erop zitten. De kracht van de wapens voelt vele malen minder dan de wapens die je in normale combat gebruikt. De auto’s voelen ook niet heel precies aan en het rijden is wat stroef. Dit alles maakt de game een stuk minder interessant, want wat je veel zal moeten doen is door de open wereld heen rijden die nog minder interessant is dan de open wereld van Mad Max. Het voelt soms dan ook alsof je door een Mad Max wereld heen rijdt, maar dan met allemaal gemuteerde beesten.

Het enige interessante naast de kampen in de wereld zijn de arks. Dit zijn plekken waar je namelijk upgrades kan krijgen. Dit zijn vaak tools om het afmaken van je vijanden nog toffer te maken of nog gruwelijker te maken. Soms zijn er ook wat passiever upgrades zoals een betere jump. Dit soort tools zorgen ervoor dat je toch blijft zoeken naar betere upgrades om de game nog interessanter voor jezelf te maken.

De game heeft zijn ups en downs grafisch gezien

De game ziet er soms geweldig uit, zeker in de gevechten die je hebt in de kampen en in grootschalige gevechten in de storyline. De game schijnt alleen een stuk minder in de uitgestrekte gebieden waar je geen vijanden kan vinden en waar je doorheen rijdt met je auto. De game voelt daarin leeg, ziet er leeg uit, waardoor het ook grafisch een stuk minder knap is. En ik denk dat ik daarmee Rage 2 goed samenvat, het is een game waarin de gevechten heerlijk zijn en dat je daar steeds naar verlangt, maar op het moment dat je niet aan het vechten bent voelt de game een stuk leger aan, is de game minder leuk, maar ondertussen worden de missies steeds eentoniger, maar houdt dus alleen de gevechten het leuk.

Conclusie

Rage 2 is ook absoluut geen slechte game. Als je houdt van een game waarin je vooral moet schieten en kampen moet neerslaan. Je speelt Rage 2 niet voor het verhaal of voor de graphics, maar over de thrill van een grote horde vijanden neerknallen met veel te toffe wapens die allemaal net wat anders aanvoelen. Rage 2 geeft je het gevoel dat je een god bent op het moment dat je dat geweer in je handen neemt en dat doet Rage 2 goed. Toch is e game niet compleet en voelt het leeg aan. Het verhaal is dus zwak en de graphics zijn afwisselend, maar de gameplay is goed zolang je maar een geweer vast hebt, maar zodra dat geweer weg valt is de gameplay ook mager, voelt de auto een stuk minder responsive dan de wapens en voelt alles als het net niet is.