Ben ik er een beetje laat bij? Absoluut! Toch gingen wij bij That’s Gaming Ni Nu Kuni II: Revenant Kingdom reviewen tijdens onze drukke werkdagen en studies. Ni No Kuni II is een een JRPG en het vervolg op Ni No Kuni een JRPG die goed ontvangen werd. Toch was Ni No Kuni niet helemaal perfect, maar dankzij de sfeer werd het een soort van cult hit op het internet en keken toch veel mensen uit naar Ni No Kuni II. Maar is Mi No Kuni II dezelfde game als zijn voorganger? Of is de game verder ontwikkeld en kunnen we nu zeggen dat het geen cult hit meer is, maar een meesterwerk? Lees het hieronder!
Het verhaal
In Ni No Kuni II speel je als Evan, de koning. Evan komt echter in een benauwde situatie terecht als zijn raadsvizier Mausinger een coup wil plegen om de koning af te zetten en het heft in zijn eigen handen te nemen. Echter is daar gelukkig Roland (die uiteindelijk blijkt uit de normale wereld te komen) om hem te redden en met die introductie begint het verhaal in Ni No Kuni II.
Na deze coup is het echter de taak van Evan om wereldvrede te stichten en daarmee ook de hele wereld te overheersen. Gelukkig is Evan niet een gewelddadige dictator, maar een jonge koning met charmes en een groot hart, waardoor mensen zich graag echter hem scharen. De personages naast Evan en Roland kregen ook weinig tot geen introductie binnen de game, en ondanks dat de game absoluut niet saai is en totaal niet vervelend om 30 uur in te stoppen, is het verhaal voor mij doen toch wat zwakjes. Het hele doel van wereldvrede pakte mij als gamer niet echt aan het overheersen van de wereld idee lijkt me eerder iets voor een bad guy, niet voor de good guy. Ondanks dat heb ik plezier gehad om 30 uur in de game te stoppen, maar het verhaal had absoluut wat sterker mogen zijn.
Ondanks dat cutscenes en stemmenwerk ontbreken is Ni No Kuni II wel een game die het verhaal goed verteld dankzij de text boxes en je mist eigenlijk nooit de stemmen of de cutscenes. Toch zou de game iets meer filmischer aanvoelen als er cutscenes in zouden zitten en dat er regelmatiger gebruik zou worden gemaakt van stemmen.
De gameplay
In het eerste deel van Ni No Kuni, was de gameplay turn based, iets wat totaal past bij een JRPG, maar ook Ni Nu Kuni II is geëvolueerd op dat gebied. Leval 5 heeft namelijk gekozen voor een actiegerichte gameplay. Hierdoor kan je dus gewoon vrij vechten met zware en lichte aanvallen. Dit geeft het vecht systeem ontzettend meer diepgang dan het eerste deel en daarom blijft het vechten ook interessant, zeker ook richting het einde van de game. Gevechten hebben daarnaast ook geen laadscherm nodig (alleen wel als je een gevecht hebt in een speciale arena), waardoor de snelheid van de game hoog blijft. Dit is fijn voor een game als Ni Nu Kuni II, omdat het ervoor zorgt dat jij je niet irriteert of vertraagd voelt door laadtijden.
De gevechten zijn nooit echt moeilijk en tijdens gevechten ben ik ook niet vaak dood gegaan. Vijanden die een hoger level hebben zijn vaak ook nog redelijk makkelijk te verslaan, waardoor de game nooit echt uitdagend voelt, maar alsnog ook niet te makkelijk, het is redelijk gebalanceerd. Richting het einde van de game worden de gevechten wel wat complexer, waardoor er wat uitdaging ontstaat, maar alsnog zal het je niet al te veel problemen moeten opleveren.
Daarnaast zijn er ook nog gevechten op de wereldkaart, dit zijn gevechten met grote legers en dit is voor mij best een leuke afwisseling, alleen gebeurt het me net iets te vaak. Je moet namelijk soldaten aansturen en wachten tot ze het andere leger verslaan en er is weinig interactie met jou als de speler (behalve dat je met wat schouderknoppen bezig bent). Na een stuk of drie keer heb je het wel gezien, maar alsnog zal je het daarna nog vaker moeten doen, want dit is het enige onderdeel van de game waar je zal moeten grinden.
Side Quests voelen daarentegen niet echt als Side Quests, vaak heb je deze quests nodig om verder te komen in de game en zijn ze niet zo optioneel als je denkt. Toch zijn de quests wel leuk en afwisselend, maar is het toch raar dat deze zogenaamde side quests eigenlijk verhuld zijn als kleine verhaalmissies die weer te maken hebben met het bouwen van je koninkrijk.
Meer dan een JRPG
Ni No Kuni II is niet alleen een verhaal, een vechtsysteem en personages. Ni No Kuni II is daarnaast ook een city builder en het werkt nog goed ook! Hoe verder je komt in de game, hoe vaker je eigenlijk je eigen koninkijkrijk aan het bouwen bent. Zo kan je verschillende soorten gebouwen in je koninkrijk zetten waar uiteindelijk weer personages intrek in zullen nemen. Het duurt wel even voordat een gebouw gebouwd is, maar daarna kan je ook interactie hebben met de personages die intrek nemen in de gebouwen. Deze personages zullen je daarnaast ook als koning vragen om bepaalde missies voor hen te doen.
Hierdoor krijgt de game ook een persoonlijk tintje, elk koninkrijk zal er waarschijnlijk anders uitzien, en dit voelt toch wel heel erg grappig. Soms had ik het meeste plezier in het bouwen en vergroten van mijn koninkrijk.
Conclusie
Ni No Kuni II is een vermakelijk JRPG met een mager, maar toch vermakelijk verhaal. Het gevechtsysteem is uitgebreid ten opzichte van deel 1, waardoor de game vrijer aanvoelt, maar soms ook wel wat complexer. Toch zijn de gevechten niet al te moeilijk, waardoor de drempel laag is om deze game te spelen. Echter is deze game voor een JRPG best kort, 30 uur kost het om de game uit te spelen en tegenwoordig is dat de tijdsduur voor ene normale adventure game, niet voor een JRPG waar je vaak 100 uur in kan stoppen. Toch is Ni No Kuni II een afwisseling van het JPRG genre wat we kennen en ook een vermakelijk. Met de city building systeem en het vrijspelen van missies daarmee is dat een geniaal systeem wat ook gewoon simpel, maar vermakelijk is uitgewerkt. Ik denk zelf dat Ni No Kuni II daarom draait, de gamer vermaken en niet al te veel belasten met al te moeilijke concepten. Toch zou de game een wat sterker verhaal dus mogen hebben en zouden de gevechten toch wel iets uitdagender mogen worden naarmate de game vordert. Alsnog raad ik Ni No Kuni II aan voor iedereen die even wil ontsnappen, net zoals Ronals uit Ni No Kuni II, uit de echte wereld.