Er is veel veranderd aan de kant van DC Studios, met nieuwe directie ging er een frisse wind waaien. Er werden films aangekondigd en series kregen een reboot. Daarnaast kwam er een film genaamd Joker, waarbij we een man, psychologisch gehavend, in een hoek getrapt door de maatschappij en vernederd, zich ontvouwen tot een icoon voor vele en een openbaring tot Joker. Het was het verhaal van de eerste film welke afsloot met een goeie knal.
Deze review zal misschien wat spoilers hebben, maar dat komt enkel de review ten goede in mijn beleving.
We pakken nu het leven van Arthur Fleck weer op, hij zit vast voor de moorden uit de eerste film. We volgen hem nu weer tijdens het leven in de gevangenis, de lol is er bij hem wel af. Zijn alter ego is verdwenen en er zit geen lach op het gezicht. Onderdrukt door medicatie is ook de lach ziekte die hij had in de eerste film verdwenen. Het mooie aan de film vind ik de betrokkenheid van de acteurs, als we Joaquin bekijken heeft hij zijn lichaam weer compleet uitgemagerd en door een mangel gehaald. Je gelooft dan ook oprecht dat de man problemen heeft en hij weet je hier ook te boeien. Ik ging de film dan ook in met vooroordelen maar wist deze toch uit te zetten. Wetende dat ik geen actie film zou krijgen.
Je ziet in de film een ommekeer in het humeur en gedrag van Fleck, hij ontmoet Lee en vanaf daar stopt hij de medicatie. Je ziet in een korte still dan ook ineens een mondhoek omhoog gaan. Dit subtiele detail is de intrede voor zijn ommekeer in gedrag. Hij krijgt dankzij Lee ook weer het geloof in zichzelf en dat hij het icoon is dat men in hem ziet, vooral ook het icoon dat Lee in hem ziet. Zij noemt hem dan ook nooit Arthur, maar spreekt hem altijd aan als Joker.
Naarmate we dieper in de film komen en het proces tegen hem richting extase gaat, zien we dat hij zich steeds meer tegen de gevestigde orde keert en zich uit tegen de gevangenis bewaarders. Wat zich hierna ontvouwt is een scene van marteling van Joker, het afwassen van de schmink en hem in de isoleer gooien. Naast hem zit een vriend uit de gevangenis, deze begint op te treden tegen de bewaking om zich achter Joker te scharen. Maar de uitkomst hiervan is duister en maakt bij Arthur los dat het icoon dat hij dacht dat hij was, hij eigenlijk helemaal niet is en dus eigenlijk helemaal niks heeft veranderd of bereikt. Dit is het breekpunt in de film en voor Arthur.
Wat volgt is zijn openbaring in de rechtszaal, hij benoemt hier dat hij alles gedaan heeft en niet Joker. Joker bestond niet, het was altijd hij. Hiermee worden de bezoekers van de film, de mensen voor de rechtbank, iedereen die geloofde dat hij Joker was ineens tot het besef, hij was het dus niet. Hij verliest daarna Lee, welke hem Arthur noemt voor het eerst in de film en niet meer Joker. Dit omdat hij het dus niet is.
Het is allemaal zo goed neergelegd en verteld. De film heeft een hele andere lading en als je dat beseft dan heb je een hele strakke film, welke niet draait om actie en geweld. Maar weer over het systeem, geestelijkziektes, etc. Het is een film met een donkere rand, de acteerprestaties zijn van goeie aard. En voor mij is het een mooi en passend vervolg.
