Hoera, er komt een hittegolf aan! (/s)

Of je het nu fijn vindt of niet: er komt een heuse hittegolf aan! Dat is geweldig nieuws voor mensen die in Nederland op vakantie zijn, want die hoeven nu niet tegen zichzelf te zeggen dat ze beter af waren geweest met een dure trip naar het buitenland. Daarnaast zullen veel horecaondernemers, terecht, handenwrijvend klaar zitten om weer eens goed te verdienen aan het uitdrogingsgevaar van het menselijk ras.

Zelf ben ik niet zo fan van hittegolven; zodra het kwik de zesentwintig graden aanraakt, en geen moment later, besluit mijn decennia oude lichaam zwembaden vol vocht uit mij te persen. Elke slok heerlijk koud water vindt meteen de snelste weg uit mijn lichaam. Met wat kleurlampen achter mij en een spannend muziekje op, zou ik niet misstaan als vervanger van Aquanura, de watershow van De Efteling.

De meest spectaculaire fontein zit op mijn hoofd, al decennia een grote kale vlakte zonder enig leven. Waar ik ook zit of naartoe ga, mijn hoofd laat werkelijk non-stop water stromen alsof het een dependance is van de Niagarawatervallen. Bij welke activiteit ik daar het meest last van heb? Het gebeurt eigenlijk vooral wanneer ik adem!

Op weg naar het kantoor? Stromend zweet! Het bedrijf inlopen? Waterglijbaan! Een belangrijke meeting? Douchekop! ’s Avonds in bed liggen? Tsunami! … Nu kwam ik op het idee een handdoek mee te nemen, maar dat werd letterlijk dweilen met de kraan open. Dat los je dan, tijdelijk, wel weer op door nóg een handdoek mee te nemen of een schone pet (lees: spons) op te zetten, waardoor ik dagelijks met een grote koffer vol handdoeken en petten op kantoor verschijn.

Ja, op het kantoor zijn we in het bezit van een airco, maar daar trapt mijn lichaam niet in! Het weet dondersgoed dat het met de hittegolf nu eenmaal obsessief vocht naar buiten moet pompen. En dát doet het. Met verve.

Als kind kon ik uren in de zon lopen en kon je mij regelmatig vinden in het plaatselijke buitenzwembad. Nu ís mijn lichaam het buitenzwembad. Ik hoor je denken: is het niet een goed idee nu ook maar naar buiten te gaan om te zwemmen? Dat is een geweldig idee, maar bij de uitvoering blijkt dat iedereen op dit idee gekomen was!

En zo sta je, als een groep linedancers, schouder aan schouder in het water, waarbij je iedereen bijna hardop hoort hopen dat er geen personen bij zijn die in het water gaan staan plassen. Op zo’n moment besef je dat het bij de twee aanwezige toiletten opmerkelijk rustig is en er allerlei kinderen tussen de tegen elkaar staande volwassenen door zwemmen. Je ziet het meteen aan die schuldige gezichtjes, die ‘ik plas altijd in het water’ uitstralen. Dan dwalen mijn gedachtes af naar al die mensen die ik in mijn leven heb horen zeggen dat ze stiekem in het water plassen, gevolgd door de uitleg: ‘er zit toch chloor in het water!’.

Je begrijpt dat ik met een hittegolf misschien beter geen sociale contacten zou moeten onderhouden, maar gamen zit er ook niet in. Soms probeer ik mij door de, zelf gecreëerde, watersnoodramp heen te slaan, maar helaas. Controllers glijden uit mijn handen, en omdat ik rechtop zit, gutst het water werkelijk over mij heen als een kapotte waterleiding. Ook de Switch levert weinig gameplezier op, omdat je zo’n apparaat vaak vrij direct onder je hoofd houdt en er nog geen ruitenwissers van Nintendo beschikbaar zijn.

Vaak hoor je dat we in Nederland ‘slechte’ zomers hebben, maar dat is een vieze leugen, met mijn lichaam als lekkend bewijs. Geef mij maar zo’n illusie als een ‘echt Hollandse zomer’, waarbij we constant onder de zesentwintig graden blijven en het ’s nachts lekker fris is. ‘Hoera er komt een hittegolf aan!’ is een zin die ik alleen doorweekt van sarcasme kan uitspreken.