Wat zou jij doen als jij God bent? In Godhood kun je opzoek gaan naar het antwoord op die vraag, terwijl je zoveel mogelijk mensen aan je probeert te binden. In concept lijkt dit een geweldig idee, maar hoe zit het met de uitwerking? In deze review leg ik het je uit.
Het is alweer een jaar geleden dat ik aan de slag mocht gaan met de preview van Godhood en toen al werd ik erg enthousiast van het concept. Daarom ben ik erg blij dat ik de uiteindelijke versie mag reviewen, zodat ik kan zien hoe het spel eventueel gegroeid is. Destijds gaf ik mijn geloof de naam van Sjaak Troost, die het inkoopbeleid bepaald van Feyenoord. Ik zag een parallel met een geloof, waarbij je in dit geval niet zeker wist wat je van Troost kunt verwachten, maar vooral blind moest geloven in zijn eventuele kwaliteiten en goede intenties.
Als je naar Feyenoord kijkt is men enorm slecht aan seizoen begonnen en werd trainer Jaap Stam snel ontslagen. Daardoor leek het erop dat het geloof in Troost verspeelde tijd was geweest, maar Troost wegen zijn blijkbaar ondoorgrondelijk en na een trainerswissel bleken de aankopen van Troost best wel wat toekomst te hebben. Nu kun je zeggen dat Dick Advocaat een team wist te maken van de aankopen van Troost, maar een goede God heerst veel, maar is ook een kei in delegeren.
Het grappige is dat Godhood dezelfde ontwikkeling heeft doorgemaakt als Feyenoord, omdat het na een inhoudsloos begin op niets leek uit te draaien. Daarnaast wist het toch iets leuks te maken uit de elementen die men zelf had gecreëerd. Godhood oogt min of meer compleet en het concept van de preview is op de juiste manieren uitgebreid. Het fijne is dat de focus gelukkig niet op de combat is komen te liggen, maar bijna volledig op het bekeren van mensen die nog niet in Sjaak Troost geloven.
Uiteraard is combat nog steeds een onderdeel van Godhood, maar het draait daarbij meer om de toeschouwers dan om de battle zelf. Wie de meeste mensen laat bekeren tijdens zo’n gevecht wint en dat is een frisse insteek op het genre. Vaak komt het alsnog neer op sterker zijn dan je tegenstander, maar door bepaalde krachten te tonen weet je mensen soms ook te overtuigen zonder fysiek te hoeven winnen. Het kiezen van de juiste discipelen is hierbij van groter belang dan in de preview, maar het wordt nooit bijzonder tactisch uitgewerkt.
Godhood ziet er simpel uit, maar mede daardoor werkt het concept zo goed. Buiten de gevechten om is Godhood een echte sim, waarbij jouw religie zichzelf staande moet houden en je goed moet nadenken over waar je welke discipel zijn ding laat doen en hoe hij dat doet. Het draait allemaal om het bekeren, want alleen daardoor word jouw religie de grootste ooit. Zo moet je bijvoorbeeld regels opstellen, zoals jouw eigen versie van de tien geboden. Daarnaast creëer je ook tradities of neem je tradities over van bekeerde groepen mensen.
Conclusie
Godhood is geen spel wat je uren achter elkaar moet spelen, want uiteindelijk kan het allemaal wat repetitief overkomen. De manier om dit te spelen is even snel een lekker half uurtje per dag, waardoor de game een tijd lang fris aanvoelt en je dagelijks een frisse kijk op het leven geeft. Het liet mij soms nadenken over mijn invloed op andere mensen en wie weet wat daar allemaal nog voor moois uit kan komen. Misschien krijg ik wel een groep mensen op touwen, maar tot die tijd zullen we ons vertrouwen moeten hebben in Sjaak Troost, zelfs als dat tegen beter weten in is.