Ghostrunner 2, komt net als zijn voorganger uit de koker van One more Level en is daarbij uitgegeven door 505 Games. De game speelt zich een goed jaar af na de gebeurtenissen uit Ghostrunner, daarbij neem je weer de rol op je van ninja, genaamd Jack. Ghostrunner 2 is zoals je misschien had kunnen verwachten een goed vervolg en ééntje die toch wel veilig oogt als we kijken naar de gaem. Het voelt het zelfde, gameplay ligt in lijn en het verhaal is goed. Er zijn wat nieuwe mechanics bijgekomen en natuurlijk de verbeteringen. Ik kan eigenlijk vrij duidelijk zijn, vondt je deel één dik, dan ga je twee ook leuk vinden.
Het is alweer even geleden, er zijn redelijk wat games uitgekomen sinds de release van Ghostrunner, gelukkig krijg je bij deel 2 even een korte recap. Dit is toch altijd wel handig voor als je het een beetje kwijt bent. De recap bestaat uit wat cutscenes en daarmee eigenlijk een snelle overview van deel één.
Als we dit dan even samenvatten is de wereld niet meer wat het was, mensen heten nu Base Dwellers en worden eigenlijk gecontroleerd door een heerser. Jij bent er om te vechten voor vrede en gerechtigheid. Nadat jij in deel één de Keymaster hebt verslagen, komen er in deel twee diverse facties in beeld die de macht willen grijpen.
Nu is het weer jouw taak geworden om op te treden, als lid van de Interface Council dien jij de orde te herstellen. Je vecht in de Dharma toren, maar zeker ook daarbuiten. Dat is een beetje het verhaal in een notendop, daarnaast iets wat meteen opvalt als je deze game wilt aanschaffen is de prijs. De game heeft een mooie prijs in de winkels. Komt daarbij ook nog eens met een performance en een kwaliteits modi, dat betekent of gamen in 4K, of meer frames en een lagere resolutie. Ongeacht wat je gaat kiezen, de game speelt er echt niet minder om.
Met die details, die toch best lekker zijn om te weten gaan we door met de game en weten we eigenlijk wat ons te doen staan. Onmiddellijk hoor je Connor in je oor die het verhaal en de gebeurtenissen van wat er gebeurt vertelt. Dan krijg je een goeie tutorial al spelende om te leren over het verplaatsen in de game, het vechten maar ook het gebruik van de slinger(zo noem ik hem maar even). Het rennen over muren, het springen via platformen en gebruik maken van ventilatoren, er zit genoeg in deze game om je movement zo soepel en snel mogelijk te houden, het is immers van levensbelang om te blijven bewegen. Tijdens het rennen zul je wat vijanden moeten afmaken, deze wachten rustig op je met wapens en aan jou om de juiste manier van benadering te vinden om deze uit te schakelen. Je hebt dus een zekere mate van strategie nodig in Ghostrunner, maar zeker ook geduld. Check ook onze 10 minuten gameplay video voor een beeld, daarbij zie je ons vaak genoeg doodgaan. Maar het mooie is dat met één rake slag de vijand dood gaat, maar ook één hit is voor jou genoeg. Een ander hulpmiddel dat je vanaf het begin tot je beschikking hebt is de Sensory Boost, die de dingen tijdelijk vertraagt om je tijd te geven om inkomende aanvallen te ontwijken, maar dit heeft ook een cooldown mechanic. Shurikens helpen je om vijanden te stunnen of explosieve vaten op te blazen, oh en er is een deel van het spel waar je op een gruwelijke motor zit.
Ghostrunner is trots op dit zeer agressieve, hectische type gevecht, wat passend is voor het type personage en de omgeving waarin je je bevindt. Jack hanteert zijn zwaard aan de rechterkant van het scherm, waardoor je de dingen beter kunt zien vanuit dit first person perspectief, maar de camerahoeken kunnen soms behoorlijk heftig worden waardoor het soort van moeilijk is om uit te vinden waar die slechterik heen ging toen je in een razernij probeerde ze allemaal neer te hakken. Ik weet niet zeker of ik dit spel beter zou vinden in derde persoon of niet, maar het is best bevredigend om rond te zippen in eerste persoon en de slechteriken met je zwaard te snijden. Het is gewoon soms even lastig behappen dat je niet alles kan zien. Dood komt snel en vaak in GR2, althans voor mij. Ik hou van actiespellen, maar de platforming one-hit-kills type zijn nog vrij nieuw en niet bijzonder door mij geprefereerd. Dat gezegd hebbende, je kan mij vaker games gaan geven die geen laadtijd hebben of vol zit met nutteloze checkpoints. Je gaat dood, je bent weer terug waar je was of net iets ervoor. Dit gebeurt zo snel, daardoor blijft het tempo in de game lekker hoog. Dus, dat helpt je om door te gaan als de herhaling en grind ervan soort van irriterend wordt, en dat deed het zeker voor mij. Voor een groot deel van het spel zijn er verschillende NPC’s wiens avatar op het scherm zal verschijnen terwijl ze met Jack praten over plotontwikkelingen. Ook al ga je even dood tijdens dit gesprek, het gesprek gaat door. Gelukkig hoef je dus niet alles over en over te horen. Want je gaat soms gewoon vaak op rij dood, althans ik.
Jack zal ook op sommigen van hen reageren. Tussen de actie door zijn er momenten waarop Jack ook een vertakkende dialoog kan voeren met sommige NPC’s. Door al deze communicatie is het duidelijk dat er veel meer moeite is gestoken in het verhaal dan in het originele spel, en dat waardeer ik. Als het eerste spel misschien een beetje licht was qua verhaal, is GR2 misschien net een beetje te zwaar aangezet met zijn aanpak. Tussen de twee in, vind ik wat GR2 heeft gedaan leuk, maar als je hier alleen voor de actie bent, kan ik me voorstellen dat het gepraat vervelend wordt. Ik vond het verhaal zeker wel goed, maar ik kan begrijpen dat niet iedereen dit soort dialogen lekker vind.
Over het geheel genomen is Ghostrunner 2 echter een goed spel. Het is niet mijn favoriete type first-person actie, maar wat het doet is uniek, cool en behoorlijk goed gedaan. Zoals aan het begin al gezegd, als je het eerste spel leuk vond en een bescheiden, maar zelfverzekerde, evolutie daarvan wilt zien, is GR2 iets voor jou. Het maakt de GR-ervaring succesvol robuuster zonder af te doen aan de unieke actie die het eerste spel bood.