Soms heb je een review zo klaar staan, maar soms zijn er ook reviews die toch even wat langer op zich laten wachten. Dat komt toch niet altijd voor, maar Elden Ring is er zo één voor mij. Wat een game is dit zeg. Maar, buiten dat dit een hele vette game is, heeft de game ook een ander gezicht. Dat gezicht heet frustratie, want wat moet je hier toch af en toe een geduld bij hebben.
Er werd getracht de game meer toegankelijk te maken voor de nieuwkomers, maar ergens kunnen die ook helemaal onder de indruk raken en juist door de grote open wereld de weg kwijt raken. Bij eerdere Souls games was de route vrij duidelijk, hier ligt het pad open en kan je gaan waar je wilt, vechten met wie je wilt of juist niet. Het is jouw keuze.
Goed, ik zei al de game is vet, heel vet, maar daarnaast ook frustrerend. Ik kan echt genieten van het rijden op mijn paard over de grote vlakte, even wat vijanden verslaan al rijdend en dan de beloningen mee nemen, of juist een vijand op de perfecte wijze afmaken. Het geeft dat stukje voldoening. Het wordt wel zo een stukje van been there, done that, maar is dat heel erg? Ik weet het niet. De game heeft een redelijk goeie balans tussen de intense gevechten die je soms hebt, de beloningen die je er voor krijgt en de geheimen die je kan ontrafelen.
Als iemand aan mij vraagt en wat vindt je van Elden Ring, dan kan ik de game redelijk goed omschrijven en zeggen dat ik de game heel dik vind. Maar de ervaring die ik met de game heb kan ik niet in woorden uitdrukken. De game is een hele lekkere open wereld RPG, je maakt je karakter, je gaat op pad de wereld in, vecht met wat mensen, leveled je karakter en verdeeld de punten. Je vindt spullen, wapens, goodies, deze kan je weer gebruiken op jou pad. Maar dit is zo een simpele uitleg, de game is zoveel meer. Daar kwam ik veel later pas achter. Als je diverse TikTok video’s gezien hebt zal je weten dat de game zoveel verborgen heeft, spullen die ik bijvoorbeeld nooit zal vinden. En vergeet niet dat het hele vecht systeem, waar ik overigens nog steeds moeite mee heb, een heerlijke uitdaging op zich is. Als ik mensen soms zie bewegen, ik zie ze combo’s maken, dan denk ik… Hoe dan… Ik ben gewoon niet het persoon met die lading geduld om dat uit te vinden, maar ik wil het wel kunnen, dus ga je door. En dat is de game, je leeft van moment naar moment, van ontdekking naar ontdekking. Je maakt het karakter dat bij jou speelstijl past, dat jouw favoriete wapen kan dragen en daarmee ga je de strijd aan.
Zoals gezegd de game is vrij pittig, dit is een understatement. Je komt soms vijanden tegen die aan één of twee klappen genoeg hebben om jou uit te schakelen. Top is dat hoor, zeker voor je humeur. Maar, als je niet tactisch hebt gespeeld en eerst de rest hebt uitgeschakeld, sta je ineens niet alleen tegen over die vijand, maar zijn zijn maatjes er ook bij gekomen en wordt de strijd toch echt wat lastiger. Zo zullen de vijanden je omsingelen, je van achteren aanvallen om zo je dekking te ontwijken. Je hebt maar een beperkt aantal potions met leven, en deze duren even om in te nemen. Je leest het al, pure hel dus soms. De beste truc is dan ook ontwijken en nog meer ontwijken. Het draait voornamelijk om het lezen van je vijand, weten wat voor aanval en hoe hij deze doet, je ontwijk beweging timen en dan toe slaan. En dit leer je, inderdaad door heel vaak dood te gaan. Het voordeel is dan wel, dat mocht je de vijand hebben verslagen je een goeie work-out hebt gehad en een heerlijk stuk voldoening.
Natuurlijk naast het ontwijken maken de stats van je karakter uit. Je kan je karkater namelijk upgraden met nieuwe gear maar ook zijn stats kan je verhogen. Dit doe je doormiddel van Runes, deze Runes krijg je van verslagen vijanden, of je vindt ze ergens in het veld. Ga je dood, dan laat je op de plek waar je dood ging al je Runes achter om later op te halen. Ik raad wel aan, als het een beste stack was haal ze op, want ga je weer dood is die stack weg. Hierdoor ga je dus al anders een gevecht in, als je weet ik ga dood, waar ga ik dan dood, want kan ik er dan makkelijk bij. Het zijn van die kleine dingen waar je nooit bij na dacht, maar nu ineens wel.
Elden Ring zit daarnaast vol met genoeg elementen om te verkennen, denk aan kastelen, kerkers, catacomben en andere afgesloten gebieden. De gebieden hebben allemaal een beetje dezelfde sfeer, maar komen met zo een lading uitdaging dat je eigenlijk wel elk stukje en hoekje wilt onderzoeken. Voor je het weet vindt je ergens een nieuw zwaard of een goeie stack met Runes. Het is echt de moeite waard om goed te verkennen en niet even door een kasteel te rammen. Daarbij heb ik ook filmpjes gezien van muren, waar als je er maar lang genoeg op slaat deze open gaan. Persoonlijk vind ik dat echt geniaal verzonnen en meer van hoe kom je erop.
Naast deze kerkers, etc, heb je een mega wereld tot je beschikking, hij voelt heerlijk aan en ziet dat er ook uit. Je vindt er Sites of Grace(een soort safe points waar je de game kan opslaan, naar kan fast travelen of levelen) deze punten geven ook een klein beetje een indicatie welke kan je op moet. Een klein beetje dan, want ik raak nog steeds de weg soms kwijt. In het begin is de wereld groot en ga je nog te voet, maar zodra je het paard krijgt kan je gas geven. Je kan ineens dubbel springen, hierdoor openen plekken waar je eerst niet kon komen, je bent sneller en kan gewoon voorbij groepen vijanden beuken. Het rijden op het paard opent weer een heel nieuw stuk wereld voor je en maakt de game daarmee weer wat uitdagender.
Maar goed, dit alles is wel heel leuk maar is er dan wel een verhaal in de game? Dat heb ik mij wel af en toe horen denken. George R.R. Martin heeft geholpen met het schrijven van het verhaal van de game, dus deze is er zeker wel, enkel ligt deze niet volledig op de voorgrond als bij andere titels. Maar het verhaal is toch eigenlijk vrij simpel te ontleden, het draait om de Elden Ring, dit krachtige object is vroeger gesplitst, waarna vier Demigoden elk een stuk van de ring namen, ze werden hierdoor slecht en aardig gek. Jij bent een Tarnished, een onsterfelijke held welke de kracht heeft Demigoden te verslaan en de ring in zijn staat terug te brengen en de Elden Lord te worden. Het behelst een heel karwei, maar de weg er naar toe is geniaal te noemen. From Software heeft een geniale taak verricht met het level, hier en daar vindt je hints, stukken dialoog, verborgen items met tekst. Het zit heerlijk in elkaar. Dan krijg je op een moment toegang tot de Roundtable Hold, een soort ronde tafel met diverse kamers, hier verzamelen andere avonturiers zich en je kan eigenlijk met iedereen praten en zo steeds meer stukjes informatie verzamelen. Over bazen, het verhaal, of korte missies.
Al met al is Elden Ring een heerlijke titel die zo lekker weg speelt, ondanks de frustratie momenten. Het ziet er goed uit, neem daarbij in acht dat de game is ontwikkeld voor twee generaties consoles en het er dus nog mooier uit had kunnen zien. Doet er niet af dat wat we nu zien er gewoon strak uit ziet. Met een heerlijk uitdagend vecht systeem, waar de beloning misschien wel het voldaan gevoel is na het verslaan van een baas. Staat de game wel gewoon zijn mannetje.
Wij speelde de game op de Playstation 5 en hebben eigenlijk weinig problemen gehad met framerate, bugs of iets in die trend.
Zoek je dus een uitdagende open wereld game waar je voorlopig wel even zoet mee bent, dan is Elden Ring zeker een titel die je een kans kan geven. Ik ben nog niet bij het einde, meer ook omdat mijn geduld en frustratie soms niet helemaal op één lijn liggen, maar ik geef niet op.