Vorig jaar kon je onze lijst bekijken van beste games allertijden en dit jaar doen we het nog eens een keertje over, maar dan met consoles en handhelds. Een top 100 maken wordt wat lastig, omdat er vele consoles zijn die bijvoorbeeld alleen in Japan uitkwamen en wij geen kans hebben gekregen deze ooit te spelen. Daarom hebben we zoveel mogelijk consoles op een rijtje gezet die vooral in Nederland zijn uitgekomen. Houd er rekening mee dat er begonnen wordt met consoles die misschien niet door iedereen als goed worden beschouwd, maar wel thuishoren in een ultieme top 40. Lees, geniet en schroom je niet jou onvrede over de volgorde te uiten!
Dit zijn de 40 beste consoles allertijden! (40-36)
Dit zijn de 40 beste consoles allertijden! (35-31)
30. Master System – Sega (1986)
Voordat Sega de consolewereld veroverde met hun legendarische Mega Drive, kwam men eerst met een 8-bit console aan om de concurrentie aan te gaan met Nintendo’s NES. Op papier was het een slim idee van Sega om deze spelcomputer snel op de markt te brengen, omdat de NES op dat moment nog niet over de hele wereld was uitgebracht. Zo kwam de Master System ook in Nederland een jaar eerder uit dan Nintendo’s 8-bit spelcomputer.
Het is lastig om de juiste verkoopcijfers te vinden van Sega’s console in Nederland, maar in Europa zelf wordt het apparaat als een succes gezien. Waar de ondersteuning voor de Master System in de VS al in 1992 stopte, bleef Sega nog zeker vier jaar lang doorgaan in Europa. In Brazilië zijn ze zelfs nog langer doorgegaan, al werd het systeem daar pas verkocht sinds 1993. Consoles zijn erg duur in Brazilië en daardoor zijn goedkopere opties erg aantrekkelijk voor de Braziliaanse gamers.
De controller was misschien niet moeders mooiste, maar alles werkte naar behoren. Het vreemde was wel dat de pauzeknop op de console zelf zat en je dus naar het apparaat toe moest lopen op de games even stil te zetten. De Master System heeft een aantal knappe ports van arcade- en 16-bit-games, waaronder Sonic, Streets of Rage en Mortal Kombat. Laatstgenoemde heeft overigens maar een paar vechters en twee locaties om te vechten, maar het is redelijk speelbaar.
29. Lynx – Atari (1990)
Atari’s Lynx was een handheld, die zich op een aantal punten onderscheidde van de concurrentie. Zo is deze portable console ontworpen voor zowel rechts- als linkshandige gamers en dat is een feature die je niet vaak ziet in de gamesindustrie. Om de Lynx als linkshandige te spelen, draai je hem gewoon om! In Nederland kreeg de Lynx vooral bekendheid door het programma ‘BOOS’, gepresenteerd door niemand minder dan Bart de Graaff (oprichter BNN). Daar gingen twee kinderen elkaar wekelijks te lijf met Klax.
De Lynx was voorzien van een heus kleurenscherm, die ook nog eens in het donker te spelen was met hulp van licht achter het scherm. Dit waren features die ontbraken bij Lynx’ grootste concurrent, Nintendo’s GameBoy. Ondanks deze baanbrekende mogelijkheden was deze handheld geen partij voor de GameBoy, want misschien was de Lynx geavanceerder – het apparaat was ook nog eens twee keer zo duur. Daarnaast had Nintendo de gamewereld compleet in zijn greep door het daverende succes van de NES en de groeiende stapel kwaliteitsgames.
Atari’s Lynx kreeg nog tweede versie, waarbij de handheld een andere look kreeg, maar ook betere hardware. Games waren op zich niet slecht en goed speelbaar, maar de GameBoy had een veel grotere stroom aan spellen met veel diversiteit. Toch is de Lynx nog geliefd onder een groep gamers en komt er zo nu en dan nog wel eens een nieuwe game uit! Atari legde de focus rond 1993 op een nieuwe console en zo kwam de lynx op een lager pitje te staan. Op de een of andere manier vond Atari het stoer om apparaten de naam van katachtigen te geven, want na de Lynx verscheen Atari’s laatste kunstje; de Jaguar.
28. Saturn – Sega (1995)
De opvolger van de Mega Drive had een klapper van jewelste moeten worden, maar in plaats daarvan werd de console geplaagd door een reeks slechte keuzes en concurrentie. De Sega Saturn kwam uit in Japan op het moment dat Europa een vreemde add-on (32X) ontving voor de Mega Drive. Toen de Saturn eindelijk uitkwam waren veel consumenten het vertrouwen in Sega kwijtgeraakt, omdat het bedrijf iets te vaak met producten (32X, Mega CD) kwam die al snel niet meer ondersteund werden.
Daarnaast waren winkeliers boos dat Sega doodleuk op een E3 aankondigde dat de Saturn ‘morgen’ in de winkel verkrijgbaar zou zijn, terwijl de winkeliers daar niets vanaf wisten en flink verrast werden door het nieuws. Op diezelfde E3 liet Sega weten dat men in Amerika 399 Dollar zou vragen voor de Saturn en dat was een flinke prijs in die tijd. Sony was met de PlayStation klaar om de industrie in te stappen en de baas van hun console-afdeling (Steve Race) liep later op die E3 het podium op en zei alleen: ‘299’ en liep weer weg. Nu bleek Sony’s PlayStation niet alleen krachtiger, maar het was ook nog eens honderd Dollar goedkoper.
Waar de PlayStation als cool werd gezien door een breed publiek, kon de Saturn zich niet genoeg in de kijker spelen. Games als Final Fantasy bleken erg populair in het Westen, maar bij Sega of America vonden ze het niet nodig om RPG’s niet in het Westen uit te brengen, omdat men dacht dat ‘wij’ er geen interesse in zouden hebben. Dit is maar een greep uit de problemen van de Saturn en dan hebben we het nog niet eens gehad over de gehaaste launch-games, de afwezigheid van een goede Sonic-game of gebrekkige 3D-mogelijkheden.
Ondanks alle ‘problemen’ was de Saturn absoluut geen slechte console. Zo heeft de 32-bit machine van Sega vele toppers in zijn bibliotheek. Wat dacht je van klassiekers als Virtua Fighter 2, Nights: Into Dreams, de Panzer Dragoon-serie, Sega Rally, Daytona USA Championship Circuit Edition, Virtua Cop en Die Hard Arcade. Daarnaast kon de Saturn wel extreem goed overweg met 2D-spellen en kon de virtuele vechter zijn lol op met games als X-men vs Street Fighter, Marvel Super Heroes vs Street Fighter, Street Fighter Apha 2 en Night Warriors: Darkstalkers’ Revenge. Nadat de Saturn een vroege dood had gestorven ging alle aandacht bij Sega uit naar de Dreamcast.
27. PlayStation Vita – Sony (2012)
Als je de Switch voor het gemak even niet meerekent, dan is Sony’s tweede draagbare PlayStation qua hardware misschien wel de beste handheld ooit! De originele PSVita was voorzien van een heus Oled-touchscreen, twee analoge sticks, twee camera’s, bewegingssensor en een touchpad op de achterkant. Daarnaast kon je PSVita ook als controller of extra scherm gebruiken voor je PS4.
Maar als het apparaat dan zo geweldig is, waarom staat het dan zo laag in de lijst? Een goede console of handheld valt of staat met een aantal goede games en daarvan zijn er eigenlijk maar weinig. In het begin kon je nog aan de slag met een unieke Uncharted en gaf je touchpad op de achterkant een meerwaarde bij het maken van tracks in bepaalde race-games. Meestal kreeg je op de handheld portable versies voorgeschoteld van PS3- PS4-games en uiteindelijk lieten veel publishers het apparaat links liggen. Erg zonde want de PSVita had alles in zich om een groot succes te worden.
Liefhebbers van Indie-games zullen het vast niet eens zijn met de lage klassering van deze laatste poging van Sony tot een waardevol aandeel in de handheldmarkt, want vele Indie-ontwikkelaars hebben nog lang hun games uitgebracht op de PSVita. Het apparaat is een stille dood gestorven, terwijl Sony nog wel het een en ander geprobeerd heeft met een goedkopere variant en de mogelijkheid PSVita-games op je tv af te spelen met PSTV. Het mocht niet baten en het is extra zonde als je weet dat er een enorme berg games voor het platform geschrapt zijn, terwijl ze wel in ontwikkeling waren.
Met het einde van de PSVita lijkt Sony het te hebben opgegeven om de handheldmarkt te veroveren, nadat er al velen Sony waren voorgegaan. Door de jaren heen is het erg duidelijk geworden dat je Nintendo op dat gebied niet zomaar even verslaat met betere hardware alleen. Daarnaast valt er niet op te boksen tegen de smartphones, omdat iedereen zo’n apparaat al heeft en daarnaast niet een aparte gadget met zich mee wilt dragen die min of meer hetzelfde kan. Nogmaals, het is erg zonde, want de PSVita zelf is een heerlijke machine!
26. Game Gear – Sega (1991)
Sega’s Game Gear is nog zo’n handheld die veel meer kon dan Nintendo’s GameBoy, maar qua succes niet eens in de buurt kwam van het aantal verkochte exemplaren van de concurrent. Toch was het apparaat absoluut geen flop en is het meer dan 10 miljoen keer over de toonbank gegaan. De kracht van de Game Gear was vergelijkbaar met die van de Master System en door middel van een converter kon je zelfs Master System-games spelen op je handheld, al was dit alles behalve handig. Dit omdat de zowel de converter als cartridge bovenuit de Game Gear staken, als een boek bovenop je telefoon.
De Game Gear was vormgegeven naar de controller van de Mega Drive, maar dan met twee actieknoppen, in plaats van drie. Naast ports van Master System- en Mega Drive games als Streets of Rage en Mortal Kombat, kende het apparaat een ook wat unieke games. Sega’s Game Gear was het ultieme apparaat om onderweg aan de slag te gaan met Land of Illusion Starring Mickey Mouse, Gunstar Heroes, Streets of Rage II, Road Rash en Ristar. Met een uitbreiding kon je zelfs tv ontvangen, al hebben we dit zelf nooit uitgeprobeerd.
Waarom de Game Gear minder succesvol was dan de concurrent? De GameBoy was goedkoper, lichter, meer games en Nintendo werd in die tijd gezien als ultiem speelgoed voor je kind. Daarnaast verbruikte de Game Gear 6 AA-batterijen in drie uur tijd, terwijl je met 4 AA-batterijen 10 uur lang kon gamen met je GameBoy. Dit bleek een herhalende situatie te zijn, aangezien Nintendo daarna ook nog jarenlang de markt in handen hield met minder krachtige hardware dan de concurrentie.
Om het dertigjarige jubileum van de Game Gear te vieren heeft Sega een aantal verschillende mini-versies van de Game Gear uitgebracht met elk een andere kleur en een andere collectie spellen. Het leuke aan deze Game Gear Micro’s is dat deze zo erg klein zijn dat ze amper speelbaar zijn, al kun je er een vergrootglas op zetten, waardoor je enigszins iets kunt zien tijdens je speelsessie. Toch waarderen we dit soort collectable humor enorm en zouden me maar wat graag in het bezit willen zijn van deze kekke apparaatjes, die voorzien zijn van een flinke prijs.
