Remasters van oude games, het blijft een kwestie van smaak. Natuurlijk is het fijn om een van je favoriete spellen te zien in een nieuw jasje, maar vaak is het niet meer dan opgewarmde koek voor de fans. Vaak hebben nieuwkomers weinig met de oude elementen uit zo’n game, ook al ziet het er wat beter uit. Hoewel Diablo II: Reseurrected een fraai staaltje oppoetsen is, zal toch alleen de allergrootste Diablo II-fans hier zijn voldoening uit halen.
Mooi
Bovenstaand verhaal is alleen een probleem als jij Diablo II nog nooit gespeeld hebt, want mocht jij dit grote avontuur al wel eens hebben uitgespeeld; dan ga je hier ook weer veel plezier aan beleven. Je zult gaan genieten van de synergiën die de verschillende speelstijlen en personages met zich meebrengen, terwijl je hardkeels juicht bij het zien van de grafische verbeteringen die de oude game is meegegeven. Diablo II: Resurrected is een prachtige game, die veel fraaie verrassingen in petto heeft, waarbij je als oude rot soms behoorlijk van je stoel wordt weggeblazen.
Het leuke is dat je misschien niet meteen het verschil ziet, want alle grafische verbeteringen passen fantastisch in het geheel en pas als je de Legacy Mode aanzet zie je hoe groot het verschil nu echt is. Verder is het leuk dat deze mode erbij zit, al zal alleen de grootste purist zweren bij de oude graphics. Alle personages, omgevingen, lichteffecten en tegenstanders zien er trouw uit aan de oude game en je ziet dat er veel liefde gestopt is in dat proces. Dit is niet makkelijk aangezien de kans altijd groot is dat vernieuwde graphics de complete sfeer een beetje verzieken. Goed nieuws dus voor de Diablo II-fans, die tijdens de game vaak zullen switchen tussen de nieuwe en oude graphics, wat gedaan kan worden met ene druk op de knop.
Al het overzet werk is gedaan door dezelfde studio (Vicarious Visions) achter de overzetting van games als Tony Hawk Pro Skater 1 + 2 en Crash Bandicoot N. Sane Trilogy en eerlijk is eerlijk, dit bedrijf weet wat het doet. Zij hebben de omgevingen en tegenstanders goed over weten te zetten van pixels naar compleet 3D, waarbij je als fan vaak nog even wat details wil gaan bekijken. Overigens zijn niet alleen de in-game graphics erg goed, ook de cut-scenes zijn erg fraai, zelfs op een stokoude computer. Deze scenes geven de game nóg meer mee en het is leuk om bepaalde personages ook eens op een andere manier te zien. Het zal mij niets verbazen als Vicarious Visions nog veel meer leuke projecten krijgt om oude games van een nieuw jasje te voorzien.
Veel
Diablo II: Resurrected is geen kleine game en alle uitbreidingen van toen zitten er nu allemaal vanaf de eerste dag bij. Het fijne is dat ook de uitbreidingen er prachtig uitzien, waardoor alle content als één geheel aanvoelt. Je kiest uit zeven verschillende klassen om aan de slag te gaan en vervolgens laat je je gekozen personage door de diverse landschappen van Diablo II bewegen. Uiteraard word je vaak aangevallen door allerlei gespuis, neem je questen aan en verzamel je bakken voor met loot. Dit doe je alleen of gezellig met wat vrienden, waarbij het te hopen is dat zij net zulke Diablo II-fans zijn als jij.
Qua gameplay is er weinig veranderd aan Diablo II en dat kun je zien als goed nieuws voor de oude fans. Waar veel remasters de mist in gaan is het teveel willen vernieuwen van bepaalde dingen, waardoor zowel nieuwkomers als fans geen voldoening uit de game halen. Diablo II: Resurrected is zich in dat opzicht bewust van de doelgroep en die doelgroep za zich daarom erg welkom vinden in de gigantische wereld. Verder word je in de game nooit aangespoord extra geld te besteden voor allerlei items en pakjes en het vreemde is dat nu juist een plus is, omdat dit wel veel gebeurt in modernere games.
Toch is qua gameplay de wereld inmiddels een stukje verder dan toen Diablo II uitkwam en dat merk je aan dingen als het managen van je invertory, die enorm klein is, maar ook aan de manier waarop jij je door de game beweegt. Vaak moet je even stilstaan om je personage weer op adem te laten komen en dat is iets wat je niet veel meer ziet in games van nu. Nogmaals, voor de echte fan is de behouden, oude gameplay een zege, voor de modernere gamer is het een vervelende stap terug.
De map die je tijdens het spelen open kan maken is erg handig, aangezien je deze ziet tijdens het spelen, over de wereld heen. Waar je bij de oude Diablo II dan bijna niets meer kon zien van je omgeving, heeft de remaster dat beter aangepakt en er zelfs een zeer bruikbare tool van gemaakt. Het is tegelijkertijd makkelijker te zien waar jij je bevind, waar je points of interest kan tegen komen en dat allemaal terwijl je duidelijk nog kan zien wat je aan het doen bent.
Veel plezier!
Nu ben jij een Diablo II-veteraan en je vraagt je misschien af of je over moet gaan tot aanschaf van deze remaster, maar je moet je afvragen waarom je hier nog staat te lezen, terwijl je vele uren plezier kunt halen uit een geweldige game! Deze is namelijk bijna alleen maar bedoeld voor jou, dus ren naar je pc (of console) en neem een aantal dagen vrij! Het zit allemaal wel snor met de basis en ziet er ook nog eens geweldig uit, wat wil je nog meer? Voor de wat jongere gamers raad ik aan een playthrough te kijken op YouTube voordat je tot aanschaf overgaat.