Het jaar is voorbij, dus leek het ons weer eens tijd om een lijst te maken van de beste games allertijden. Dat is geen gemakkelijke opgave, omdat er zo ontzettend veel goede games zijn uitgekomen in de afgelopen vijfendertig jaar. Toch hebben we op de redactie de koppen bij elkaar gestoken, elkaar voor rotte vis uitgemaakt en de meest emotioneel beladen knopen doorgehakt. Het resultaat is deze uitgebreide lijst en een zeer grimmige sfeer op de redactie.
De regels
Het klinkt misschien ietwat gek, maar om een lijst als deze zo eerlijk mogelijk te laten verlopen moet je juist flexibel zijn. Zo kies je bij sportspellen vaak voor de beste uit de franchise, omdat deze meestal elk jaar worden uitgebracht en soms weinig verschillen van elkaar. Dat terwijl je van franchises als die van Zelda of Mario meerdere games gaat tegenkomen in de lijst, al probeerden wij ook dat tot een minimum te beperken.
Daarnaast spelen verschillende aspecten mee als het aankomt op het kiezen van een game. Games worden dus niet allemaal op dezelfde manier bekeken, omdat de ene game het vooral moet hebben van de impact die het had toen het werd uitgebracht, terwijl andere het juist moet hebben van zijn speelbaarheid of nostalgie. Zo kun je de eerste Mario-game onmogelijk vergelijken met bijvoorbeeld Red Dead Redemption 2, maar je moet toch keuzes maken in zo’n lijst.
Dikke kans dat jij het niet eens bent met de lijst, wij konden op onze kleine redactie al niet eens worden met elkaar, laat staan met de rest van de Benelux. Toch lezen we graag jouw reactie op de lijst, waarin je aangeeft dat wij ongelooflijke droeftoeters zijn, omdat we jouw favoriete game niet in de lijst hebben gezet. Maar nog leuker, jij hebt vast allerlei herinneringen aan de games in de lijst en steek dat alsjeblieft niet onder stoelen en banken, we lezen ze met veel plezier!
De 100 beste games aller tijden (2023)! (100-96)
De 100 beste games aller tijden (2023)! (95-91)
De 100 beste games aller tijden (2023)! (90-86)
De 100 beste games aller tijden (2023)! (85-81)
80. Conker’s Bad Fur Day (2001)
Een scheldende eekhoorn met een flinke kater springt en schiet door kleurrijke omgeving in een poging de weg naar huis te vinden. Conker’s Bad Fur Day zit tjokvol hilarische personages en persiflages op bekende Hollywood-films. Oorspronkelijk was ontwikkelaar Rare van plan een kindvriendelijk spel te maken met een eekhoorn in de hoofdrol, maar gelukkig zag men in dat er al genoeg van dat soort games te vinden waren op de Nintendo 64.
Rare was erg lekker bezig op de Nintendo 64 en het is jammer dat zij jarenlang geen games hebben gemaakt van dit soort kwaliteit. Sterker nog; nadat Microsoft de studio had ingelijfd is er nog een remake van Conker’s Bad Fur Day verschenen. Ondanks dat deze er geweldig uitzag heeft men de game flink gecensureerd, terwijl dat juist een bepaalde sfeer toevoegde aan de game. Overigens kun je een prima versie vinden in de Rare’s fraaie collectie, Rare Replay.
Als je de game vandaag de dag speelt dan merk je dat niet alles de tand des tijds heeft doorstaan en dat sommige grappen ‘niet meer kunnen’. Toch is het een leuke ’trip down memory lane’ en daarom vinden we het op de redactie leuk om zo nu en dan nog eens een goed aantal uur door te brengen met de scheldende eekhoorn.
Moment van de game:
Als je de game hebt gespeeld dan weet je al wat hier komt te staan. Op een gegeven moment kom je een groot monster tegen, gemaakt van poep. Dat klinkt minder grappig dan het is, maar het monster blijkt een prima operazanger! Zie het als een level boss, die je bevecht tijdens zijn serenade. Een moment om nooit meer te vergeten!
79. Contra/Probotector (1987)
Omhoog, Omhoog, Beneden, Beneden, Links, Rechts, Links, Rechts, B, A… wie kent de Konami-code niet? In deze game gaf het je 30 levens en eerlijk gezegd komen die extra levens goed van pas als je Contra voor het eerst speelt. De heerlijke knal-game is namelijk kneiter-moeilijk, maar door ’trial and error’ kom je steeds verder. Als je een keer geraakt wordt ben je dood en het is de bedoeling dat je volgende keer niet diezelfde fout maakt, maar gegarandeerd dat je bij de volgende stap weer doodgaat. Het is aan te raden om deze game met z’n tweeën te spelen, al is het handig om een vriend uit te zoeken die niet alle wapens voor je neus wegpakt. Overigens moet je zelf al goed uitkijken welk wapen je pakt, want je oude wapen komt niet terug en je kunt er maar één op zak hebben. Erg vervelend als je een geweldig wapen hebt, maar dan per ongeluk een minder goed wapen oppakt, terwijl je net onderweg bent naar de level-boss.
Het kan zijn dat je denkt: Contra, het ziet er bekend uit, maar die naam…. Ja hier in Europa kennen wij de eerste paar games uit de Contra-serie als Probotector… Op de een of andere manier dacht men dat wij het hier niet aankonden als het geweld niet van robots zou komen. Contra zelf was eigenlijk flink geïnspireerd door films als Rambo en Predator, zelfs de cover van de game is een regelrechte kopie. De Contra-serie heet hier inmiddels ook ‘gewoon’ Contra en zo nu en dan komt er een nieuw deel uit.
Dit is overigens niet de enige Contra-game in de top 100, maar dat wil niet zeggen dat de hele serie geweldig is, want Konami is de magie van de serie al decennia kwijt. Wie weet krijgen we ooit weer eens een goed deel, maar de laatste paar kwamen op geen enkele manier in de buurt van de Contra-games uit eind jaren ’80 en begin jaren ’90. Geeft niet zo heel erg, want dan spelen we gewoon de oude klassieke games!
Moment van de game:
Het moment van de game is eigenlijk een negatief moment! Je hebt deze game vast gespeeld met allerlei maten of schoolgenootjes en dan weet je dat er zomaar ruzie kan ontstaan. Je kunt power-ups vinden door vliegende objecten te beschieten, maar er was altijd die ene lamzak die alle power-ups oppakte, terwijl je er maar een tegelijk kunt ‘dragen’. Als we dit zo schrijven voelen ons bloed nog steeds stollen van die momenten.
78. Halo: Combat Evolved (2001)
Laten we gelijk met de deur in huis vallen: zonder Halo speelde je nu niet meer op een Xbox. Het eerste deel gaf gamers een reden om Microsoft’s eerste console aan te schaffen en zorgde ervoor dat er vele LAN-party’s werden gehouden. Wat een tijd! Vier tv’s, vier Xboxen en een hoop versnaperingen bleken een ultieme combinatie te zijn voor avondenlang onvergetelijk game-plezier. Ondanks GoldenEye 007 (N64) ging men er in die tijd vanuit dat first persoon-shooters nooit succesvol zouden werken op een console, maar Halo CE bewees het tegendeel. Halo maakte bijvoorbeeld het ‘ga even om de hoek staan om je shield te laten herstellen’-health systeem populair, maar ook het dragen van maar twee wapens. De wapens zelf klonken lekker rouw en gaven de game een militaire vibe, ondanks het grote sci-fi-gehalte.
Ontwikkelaar Bungie maakte nog een aantal vervolgen met groot succes en is toen gaan werken aan de Destiny-franchise. Tegenwoordig wordt elke Halo-game gemaakt door 343i, al is dat niet altijd met succes. Veel Halo-fans missen het werk van Bungie, maar gelukkig kunnen zij hun lol op met Halo The Master Chief Collection, want daarin zitten alle opgepoetste Halo’s van Bungie. Het verschil tussen Bungie en 343i is goed te zien in de Aniversary-mode van Halo CE. Je kunt namelijk switchen tussen de oude en nieuwe graphics en, hoewel de nieuwe graphics soms best mooi zijn, mist het de sfeer die Bungie juist kon creëren.
Niet alle levels zijn even goed, zo worden meerdere gedeeltes van levels constant herhaald, vooral wanneer de Flood zich met de game gaat bemoeien. Dit zorgt ook weer voor extra uitdaging tijdens hogere moeilijkheidsgraden, maar het zijn vooral de grote buitenlevels die Halo zo goed maakte in de campaign.
Moment van de game:
De eerste keer dat je neerstort op Halo kom je terecht in de prachtige wereld van de ringplaneet en dat vinden veel Halospelers een mooie herinnering. Toch hebben wij de beste herinneringen aan spelen met onze maten, op de bank of via LAN. En dan maakte het niet uit of we tegen elkaar speelden of de campaign, al kon je dat maar met z’n tweeën doen.
77. Metal Gear Solid V: The Phantom Pain (2015)
Misschien was deze games niet helemaal wat de die-hard Metal Gear Solid-fans hadden verwacht, maar de gameplay in The Phantom Pain is ijzersterk. Talloze missies mag jij helemaal op eigen inzicht afronden, terwijl jouw mogelijkheden steeds groter worden. Ook je tegenstanders reageren op jouw keuzes, want als je bijvoorbeeld vaak je tegenstanders van afstand door het hoofd schiet met een sniper zullen bepaalde tegenstanders een helm gaan dragen. De besturing is meesterlijk en dat is iets wat we waarschijnlijk moeten gaan missen in de serie aangezien het brein achter Metal Gear Solid, Hideo Kojima, inmiddels Konami verlaten heeft.
Waar eerdere delen vol zaten met ellenlange cut-scenes en radiogesprekken, krijg je in The Phantom Pain veel meer gameplay voor je geld. Zelf heb ik meer dan 200 uur in de game zitten en heb ik genoten van elke seconde. Het is een geweldige mix van stealth, spannende actie, vergaren van grondstoffen, bouwen van ‘Mother Base’, bestellen van wapens en het hersenspoelen van met ballonnen gevangen vijandelijke soldaten die daarna voor jou werken.
Ja, er was ook kritiek van sommige fans, die het verhaal wat karig vonden en dat komt vooral door Kojima’s eerdere games. Die zaten namelijk vol met lange cut-scenes, al was er toen juist vaak kritiek op de lengte ervan. Maar goed, je kunt niet altijd iedereen pleasen, voor ons is The Phantom Pain een van de beste games ooit!
Moment van de game:
Je hebt net een stoere missie gedaan, waarbij je diverse vijanden in slaap heb laten vallen, vastgebonden hebt aan een ballon en hebt gehersenspoeld in je lab. Je roept je piloot op om je op te laten halen met de helikopter en jij wacht tot ie er aankomt. De helikopter landt, terwijl er ‘Take on me’ van A-Ha uit zijn speakers knalt! Een heerlijk moment die je meteen goed laat voelen. Onbegrijpelijk dat je dit niet in meer games kunt doen!
76. God of War (2018)
De God of War-serie is er eentje van hoge kwaliteit. De eerste paar delen kwamen uit op PlayStation 2 en deze waren al fantastisch, maar God of War 3 spande lange tijd de troon. Grootse gevechten vonden plaats op enorme vijanden en de schaal hiervan zorgde voor een episch spektakel. Maar toen kwam er in 2018 een reboot van de serie en werd de Griekse mythologie ingewisseld voor de Noorse, met succes. De sfeer van de game game bleef nog steeds wreed, maar het verhaal en de gameplay een stuk persoonlijker. Je bent als Kratos op stap met je zoon en terwijl je hem de fijne kneepjes van ‘het vak’ probeert te leren, probeer je hem ook veilig te houden van al het kwaad dat je onderweg tegenkomt.
De graphics van alle God of War-games zijn mooi en fantasierijk, terwijl de reboot werkelijk alle uit de PS4-kast haalt om een adembenemende wereld neer te zetten. Dit is typisch zo’n voorbeeld van een verhaal-gedreven PlayStation-exclusive, waarvan de kwaliteit afdruipt als een zwembroek die net uit het water komt. Inmiddels is er ook een tweede deel verschenen op de PlayStation 5 en die is ook weer heerlijk, maar was uiteindelijk minder iconisch.
We zijn ook erg benieuwd wat de toekomst brengt, want je kunt nog best vaker van setting veranderen. Wat dacht je bijvoorbeeld van Kratos in de Chinese of Japanse mythologie? Wij hebben daar wel oren naar!
Moment van de game:
De man met kale bats is dit keer niet alleen, maar met zijn zoon. Die moet nog van alles leren en daarom moet je hem vaak uit de penarie redden. Toch is de dynamiek tussen zoon en brute vader er eentje die we niet snel meer zullen vergeten!
