Het is eindelijk zo ver: de bioscopen en filmtheaters mogen hun deuren weer openen om filmliefhebbers te ontvangen. MOOOV Film Distribution heeft daarom de komende tijd elke maand een bijzondere film op de releaselijst staan. Lees hieronder meer over de verschillende titels.
Son-Mother – bioscooprelease 17 juni
In de eerste helft van de film (getiteld Son) maken we kennis met weduwe Leila, moeder van de 12-jarige zoon Amir en het 2 jaar oude dochtertje Munes in het huidige Iran. Zij kan nauwelijks rondkomen van haar baantje in de fabriek. De dingen zijn somber en ze worden alleen maar somberder als Leila gedwongen wordt een onmogelijke keuze te maken. De buschauffeur Kazem heeft haar ten huwelijk gevraagd, maar hij heeft een dochter van ongeveer dezelfde leeftijd als Amir. Volgens een Iraanse religieuze traditie is het niet toegestaan dat Amir en dit meisje samen in hetzelfde huis wonen, omdat er iets onislamitisch zou kunnen gebeuren. Iets seksueels. De man eist dat Amir ergens anders gaat wonen totdat zijn dochter is getrouwd. Dat kan echter een paar maanden of misschien wel een paar jaar duren.
In de tweede helft van de film (getiteld Mother) verschuift de aandacht naar de zoon Amir. Een rustige, observerende jongen, die voelt dat zijn moeder het moeilijk heeft en dat de traditionele druk op haar enorm is. Leila is trots dat haar zoon stilletjes accepteert dat ze van elkaar worden gescheiden. Maar stilletjes betekent in dit geval ook letterlijk “stilletjes”. Hij verandert in een gesloten, nauwelijks sprekende persoon die bruist van woede en teleurstelling. Het offer dat Amir moet brengen is hartverscheurend. Evenals dat van zijn moeder.
Sin señas particulares – bioscooprelease 1 juli
Via Previously Unreleased van EYE Filmmuseum.
Nadat Magdalena’s zoon het ouderlijk huis in Mexico heeft verlaten om in Verenigde Staten werk te gaan zoeken heeft ze al maanden niets meer van hem vernomen. De autoriteiten willen dat Magdalena de overlijdensakte van haar zoon ondertekent, maar een ontmoeting met een andere moeder doet haar beseffen dat ze niet kan leven zonder het lot van haar zoon te kennen. Ze begint aan een odyssee door gebieden waar de narco’s en criminele bendes heer en meester zijn. De wegen zijn er onveilig, bussen komen in hinderlagen terecht en passagiers worden beroofd en soms vermoord, waarna hun lijken verdwijnen. Onderweg ontmoet Magdalena Miguel, een andere jongen die het bevel kreeg de VS te verlaten en die zijn moeder gaat opzoeken, maar moet vaststellen dat er veel veranderd is in zijn geboorteland.
This Is Not a Burial, It’s a Resurrection – bioscooprelease 29 juli
Woensdag 16 juni is er om 21.30 uur een voorpremière in EYE Filmmuseum van de film This Is Not a Burial, It’s a Resurrection in aanwezigheid van regisseur Lemohang Jeremiah Mosese. Voorafgaand aan de film, om 19.15 uur, gaat Mosese in een twee uur durend gesprek aan de hand van zijn korte films in op de rol die ruimte, landschap en locatie in zijn werk spelen. Het gesprek is onder leiding van Jan Pieter Ekker en Dana Linssen en vindt plaats in het kader van de tentoonstelling Vive le Cinema! in EYE waar Mosese deel van uitmaakt.
In een klein dorp in de bergen van Lesotho wacht de 80-jarige weduwe Mantoa op de terugkeer van haar zoon, een arbeidsmigrant die in een Zuid-Afrikaanse kolenmijn werkt. Het is kerstmis als ze slecht nieuws krijgt. Haar zoon blijkt omgekomen te zijn bij een mijnongeluk. Door het plotselinge nieuws van zijn vroegtijdige dood, worstelt Mantoa met haar bestaan. Er ontstaat een onzichtbare muur van verbijstering tussen haar en de buitenwereld. God, het dorp en ook de werkelijkheid schijnen steeds verder weg. Verteerd door verdriet, verlangt ze steeds meer naar de dood en de hereniging met haar familie. Ze wil graag bij haar dierbaren op de plaatselijke begraafplaats begraven worden. Weduwe Mantoa bereidt zich voor op haar einde door alvast haar uitvaart te regelen en afscheid te nemen van wereldse zaken. Net op dat moment wordt bekendgemaakt dat haar hechte gemeenschap moet wijken voor de aanleg van een stuwmeer. Alle dorpelingen moeten verkassen naar stedelijke gebieden, om hun huizen, akkers, begraafplaats, levens en tradities voorgoed achter te laten. Terwijl de meesten vooral overdonderd zijn door het bizarre nieuws, ontlokt het bij Mantoa juist een hernieuwde levenslust. Ze is geenszins van plan om te wijken voor de zogenaamde vooruitgang. Door haar inzet ontstaat er een collectieve geest van verzet binnen de gemeenschap. Het gaat uiteindelijk niet om de begrafenis, maar om de wederopstanding. In de laatste dramatische momenten van haar leven wordt de legende van Mantoa gesmeed en voor eeuwig vastgelegd.
Radiograph of a Family – releasedatum 26 augustus
“Moeder trouwde een foto van vader,” is de openingszin van deze intieme film die op het IDFA van 2020 de prijs voor beste lange documentaire heeft gewonnen. Het blijkt geen dichterlijke vrijheid van maker Firouzeh Khosrovani. Haar moeder Tayi trouwde in Teheran letterlijk met een portret van Hossein, omdat hij als student radiologie in Zwitserland niet zomaar kon terugreizen naar zijn thuisland Iran. In voice-over horen we, naast Khosrovani’s commentaar, voorgelezen brieven en herinnerde gesprekken tussen haar ouders. In beeld zien we intussen foto’s en videomateriaal uit het familiearchief. Die intieme flarden worden afgewisseld met gestileerde shots van het ouderlijk huis van de maker van voor haar geboorte en tijdens haar kindertijd, waar zich in de wisselende inrichting telkens subtiel de nieuwe fases aftekenen – zowel in het huwelijksleven van haar ouders als in de Iraanse samenleving.
Kuessipan – bioscooprelease 23 september
Mikuan en Shaniss zijn twee Innu hartsvriendinnen die op de drempel staan naar volwassenheid. Hoewel ze opgroeien als beste vriendinnen in het Innu reservaat Uashat Mak Mani-Utenam in het Canadese Québec, leiden Mikuan en Shaniss een ander leven. Mikuan woont bij haar liefhebbende familie, wil graag schrijfster worden en droomt ervan naar de stad te verhuizen. Shaniss komt uit een gebroken gezin, brengt haar jeugd door in verschillende huizen en maakt de middelbare school niet af. Ze woont samen met haar vriend Greg en hun baby. Als kinderen beloofden ze elkaar altijd samen te zullen blijven. De Innu-identiteit is een sterk onderdeel van hun leven. Maar naarmate ze ouder worden, komen de verschillen steeds meer boven drijven. De discrepanties dagen hun vriendschap uit, maar hun liefde voor elkaar blijkt sterker te zijn. Naast hartverwarmende momenten zijn er ook momenten waarop je hart breekt. Wat Kuessipan onderscheidt van ander films, is de manier waarop het verhaal verteld wordt. De meeste films van dit genre met mensen van kleur richten zich op de onderdrukking waarmee ze worden geconfronteerd in plaats van op de persoon die ze zijn. Naast authentieke, inheemse elementen bevat het poëtische Kuessipan universele thema’s als familie, criminaliteit, gemeenschap, verbondenheid en de kracht van vriendschap tussen vrouwen. Kuessipan is een term uit de Innu taal en betekent zoiets als: het is jouw beurt om je verhaal te vertellen. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman (2013) van de Canadese schrijfster Naomi Fontaine.
